Δεν χωράει αμφιβολία ότι το Πασοκ στις διπλές(ή τριπλές) εκλογές της Άνοιξης θα καταλάβει την τρίτη θέση . Αν και το αναμενόμενο αποτέλεσμα που μπορεί ο ουδέτερος παρατηρητής να προβλέψει , θα είναι ίδιο με εκείνο που αναφέραμε, υπάρχουν πολλά ερωτήματα που μένουν αναπάντητα και θα απαντηθούν σε εύλογο πολιτικό χρόνο . Φυσικά , το πρώτο ερώτημα είναι , ποιο ποσοστό θα κατακτήσει το κόμμα . Δεν μιλάμε για την περίπτωση που αποκτήσει μονοψήφιο ποσοστό . Αυτό δεν το συζητάει κανείς . Μιλάμε για το ενδεχόμενο που στις πρώτες εκλογές ξεπεράσει ελάχιστα το 10 % . Και εδώ θα είναι μία προσωπική ήττα του Νίκου Ανδρουλάκη . Οι προσδοκίες θα έχουν διαψευστεί και ο δρόμος για την ανοδική πορεία του κόμματος θα είναι στρωμένος με αγκάθια . Ας μην ξεχνάμε ότι το Πανελλήνιο σοσιαλιστικό κόμμα – Κιναλ θα είναι εκείνο που θα πιεστεί περισσότερο στις δεύτερες εκλογές . Άρα , η λογική προτεραιότητα που οφείλουν να στοχεύουν τα στελέχη του κόμματος είναι η μεγιστοποίηση του ποσοστού στις πρώτες εκλογές .
Η αποφασιστική ανάσα λοιπόν είναι οι πρώτες εκλογές . Αυτές εξασφαλίζουν ποιο εκλογικό περιθώριο – ως ποσοστό- θα έχουν στις δεύτερες εκλογές . Είναι βέβαιο ότι το διάστημα ανάμεσα στις πρώτες με τις δεύτερες εκλογές θα ευνοήσει την αύξηση των ποσοστών των κομμάτων του Σύριζα και της Νέας δημοκρατίας. Αυτές είναι που θα επηρεάσουν τι μορφή θα έχει η διαπραγματευτική δύναμη του κόμματος για την επόμενη μέρα . Ας υποθέσουμε ότι μετά τις δεύτερες εκλογές η πολιτική ανάγκη του τόπου θα οδηγήσει στο δίλημμα αν θα πρέπει να κάνει κυβέρνηση συνεργασίας το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα με την Νέα Δημοκρατία . ‘Άλλωστε, λίγες μέρες πριν, ο ίδιος ο πρωθυπουργός αρνήθηκε το ενδεχόμενο να συγκυβερνήσει με το Σύριζα αλλά ούτε και με το κόμμα του Βελόπουλου . Βέβαια σχεδόν όλες οι δηλώσεις πριν τις εκλογές , τις περισσότερες φορές είναι άνευ σημασίας. Ωστόσο , ας πάρουμε αυτό το ενδεχόμενο να το μελετήσουμε.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης σε ανύποπτο χρόνο είχε δηλώσει ότι δεν αποκλείει την συνεργασία Πασοκ-ΝΔ , με την μόνη προϋπόθεση να μην είναι πρωθυπουργός ο Κυριάκος Μητσοτάκης . Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι αφού δηλώνει πως είναι έτοιμος για συγκυβέρνηση με το συντηρητικό κόμμα , δεν είναι χρήσιμο να απορρίπτει τον Μητσοτάκη . Δεν είναι χρήσιμο για το λόγο ότι υπάρχουν αρκετοί κεντρώοι που ταυτόχρονα αποδέχονται και τον Ανδρουλάκη και τον Μητσοτάκη. Ας μην λησμονούμε ότι αρκετές πρωτοβουλίες του Πρωθυπουργού έχουν μεγαλύτερη αποδοχή στους ψηφοφόρους του Πασοκ παρά εκείνων της Νέας Δημοκρατίας . Ίσως, να υπάρχει μία μερίδα ψηφοφόρων που ψήφιζαν Πασοκ και στις τελευταίες εκλογές ψήφισαν Νέα Δημοκρατία να επιλέξουν και πάλι το κεντροαριστερό κόμμα καθώς εκείνο δεν θα αποτελεί ουσιαστική απειλή για την <<σταθερότητα >> που εγγυάται ο Μητσοτάκης . Θα ήταν όμως παράληψη να μην αναφέρουμε το σκάνδαλο των υποκλοπών . Είναι βέβαιο ότι αποτελεί μία σοβαρή δικαιολογία του Νίκου Ανδρουλάκη για την μελλοντική άρνηση σε συνεργασία με την ΝΔ . Μία απάντηση σε αυτό είναι η ακόλουθη . Οι παρακολουθήσεις δεν έγιναν εις βάρος μόνο του αρχηγού του Πασοκ αλλά τα <<θύματα >> ήταν πολλά . Σίγουρα , ο τραυματισμός των δημοκρατικών αρχών έχει συμβεί αλλά ας μην ξεχνάμε ότι είχε πολλούς αποδέκτες . Τέλος , ο Ανδρουλάκης οφείλει να σταθμίσει και κάτι άλλο . Πως θα είναι το Πασοκ μετά την συγκυβέρνηση του με την Νέα Δημοκρατία . Θα του τον συγχωρήσουν οι κεντροαριστεροί ψηφοφόροι του ή οι ίδιοι θα απευθυνθούν και πάλι στην επιλογή του Σύριζα ? Ομολογώ , ότι βέβαιες απαντήσεις δεν είναι δυνατόν να δοθούν.
Μία άλλη εκδοχή είναι ότι το Πασοκ δεν θα είναι <<αναγκασμένο >> να κυβερνήσει . Η πιθανότητα να κερδίσει η Νέα Δημοκρατία την αυτοδυναμία είναι ελάχιστη αλλά είναι υπαρκτή . Με αυτή την εκδοχή , ο Νίκος Ανδρουλάκης θα είναι ελεύθερος και ευέλικτος για να πάρει πρωτοβουλίες . Το πιο σημαντικό είναι βέβαια ότι επιτέλους θα έχει λόγο και παρουσία στην βουλή , και εκεί θα μπορεί να κάνει αντιπολίτευση . Μια αντιπολίτευση με σκοπό όχι μόνο την μελλοντική αύξηση των ποσοστών του κόμματος αλλά και την βελτίωση της εικόνα της παράταξής του σε σχέση πάντα με το κόμμα του Σύριζα . Και ας ξεχνάμε κάτι . Αν συνεχιστούν οι ήττες του Σύριζα είναι βέβαιο ότι θα αλλάξει αρχηγό . Τότε θα δούμε ποια θα είναι η σχέση του Πασοκ με το αριστερό κόμμα και ποιες θα είναι οι προτεραιότητες που θα τεθούν σε μεταγενέστερο χρόνο .
Εκείνο όμως που πρέπει να σημειώσουμε είναι ότι το Πασοκ σε όποια φάση και αν βρίσκεται δεν είναι ένα κόμμα διαμαρτυρίας αλλά εξουσίας . Αυτός ο χαρακτήρας θα παραμείνει ο ίδιος ίσως για τελευταία φορά. Άλλωστε , αυτό το επιτρέπει ο εκλογικός νόμος και ιδιαίτερα οι κυρίαρχες κοινωνικοπολιτικές συνθήκες.Ζούμε σε μια εποχή που οι παράλληλες κρίσεις δεν σταματούν να αναπτύσσονται. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες , ο στόχος για αυτοδυναμία ενός κυρίαρχου κόμματος , εν προκειμένω η Νέα Δημοκρατία , καθιστά αδύνατη . Ας κάνω όμως μια καλοπροαίρετη κριτική σε εκείνους , που παρατηρούν ότι το Πασοκ ουσιαστικά δεν υπάρχει . Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο <<όρος >> ΠΑΣΟΚ είναι ένας συμβολικός πολιτικός όρος . Και όμως το κόμμα της τρίτης θέσης έχει όλα τα απαραίτητα συστατικά , την εμπειρία και το ανθρώπινο δυναμικό να ανανεώσει το πολιτικό σκηνικό . Το κόμμα του Νίκου Ανδρουλάκη δεν είναι όμοιο με το Ποτάμι του Θεοδωράκη , και ούτε θα κάνει τα ίδια λάθη με το ακροκεντρώο κόμμα που ανήκει πια στο παρελθόν και μία μερίδα του έχει αφομοιωθεί στην Νέα δημοκρατία .
Το πολιτικό προϊόν που λέγεται <<Πασοκ>> , σύμφωνα με τις προτάσεις του αρχηγού του είναι ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα . Εκείνο που οφείλει να μας παρουσιάσει είναι το περιεχόμενο της πρότασης του . Είναι ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα τύπου Σημίτη , Μπλερ και Σρέντερ , ή μια σοσιαλδημοκρατία κλασικού τύπου αριστερής προέλευσης ? Μέχρι στιγμής κατανοούμε ότι η πρόταση του Νίκου Ανδρουλάκη αποτελεί μία σύνθεση των δύο εκδοχών . Το εκλογικό σώμα όμως για να μπορεί να επιλέξει τι κόμμα θα ψηφίσει απαιτεί την σαφήνεια των προτάσεών του . Τέλος ,τεράστια είναι η ευθύνη των τοπικών στελεχώναλλά και των σημαντικών προσώπων του κόμματος . Ο νεποτισμός και η διαφθορά δυστυχώς είναι χαρακτηριστικά ,που ακόμη και την στιγμή που γράφονται αυτές οι σκέψεις, συνεχίζονται , αν και με περιορισμένο μέγεθος και ρυθμό σε σχέση με το παρελθόν . Η πολιτική ηθική του στενού κύκλου του Νίκου Ανδρουλάκη έχει την δυνατότητα να ανατρέψει αυτά τα λάθη και συμπεριφορές που εμποδίζουν στο καλύτερο πολιτικό αύριο . Άλλωστε , το δημοκρατικό πολίτευμα χρειάζεται υγειές κόμματα . Κόμματα που δεν θα κυριαρχούνται από τον ολιγαρχικό νόμο του Μίχελςαλλά από τις δημοκρατικές ιδέες και αρχές . Η πολιτική πραγματικότητα αυτού του τόπου τα τελευταία χρόνια έχει δείξει ότι γίνονται σημαντικά βήματα . Ας συνεχιστούν …
