«Κλείσε το σπίτι. Δώσε σε μια γειτόνισσα το κλειδί και προχώρα. Εκεί που οι φαμίλιες μοιράζονται ένα ψωμί στα οκτώ, εκεί που κατρακυλάει ο μεγάλος ίσκιος των ντουφεκισμένων. Σ’ όποιο μέρος της γης, σ’ όποια ώρα, εκεί που πολεμάνε και πεθαίνουν οι άνθρωποι για ένα καινούργιο κόσμο… εκεί θα σε περιμένω, αγάπη μου! Σε περιμένω…»
Έδωσε στην ποίησή του έντονο κοινωνικό περιεχόμενο αλλά και δικά του βιώματα, συναισθήματα, φόβους και αγωνίες. Επίκαιροι όσο ποτέ άλλοτε οι στίχοι του, μας προτρέπουν να υιοθετήσουμε μια άλλη, πιο συνεργατική αντιμετώπιση των πραγμάτων. Να στραφούμε προς τον άνθρωπο, να τιμήσουμε την ιστορία μας και να παλέψουμε όλοι μαζί για ένα κόσμο καλύτερο.
« ‘Ίσως οι δείκτες του ρολογιού κουράστηκαν να πηγαίνουν όλο προς την ίδια κατεύθυνση τόσα χρόνια κι άρχισαν ξάφνου να γυρίζουν ανάποδα…..», γράφει ο Jostein Gaarder το 1996, ενώ ο Λειβαδίτης παρότρυνε τον κόσμο κάνοντας εικόνες λόγια ανείπωτα. Στίχοι εμπνευσμένοι μέσα από τα στρατόπεδα εξορίας, μέσα από τις φτωχογειτονιές με τα αληθινά χαμόγελα, μέσα από τα ξυπόλητα πόδια των παιδιών, που μάτωναν από το παιχνίδι στους κακοτράχηλους δρόμους.
Ένας κόσμος δίκαιος και ειρηνικός ξεπροβάλει μέσα από τους στίχους του, με βαθιά πίστη στο μέλλον και στον άνθρωπο ως σύνολο. Πίστη στην ιστορία του τόπου, πίστη στον αγώνα για την ελευθερία με οποιοδήποτε κόστος. Και αυτό ακριβώς είναι που καθιστά τη λειβαδίτικη ποιητική πανανθρώπινη και διαχρονική. Τα έργα του είναι μνημεία ανθρωπισμού. Εκθέτουν τις αυθεντικές στιγμές ενός ανθρώπου πέρα από τα εποχικά ή κοινωνικά στερεότυπα. Ο Λειβαδίτης αγαπά βαθύτατα τον άνθρωπο και τις πράξεις του, ακόμα κι εκείνα που κατακρίνονται κοινωνικά.
Και όπως έγραψε και ο Τίτος Πατρικίος, «Έχουμε να κάνουμε με έναν αυθεντικό, έναν μεγάλο ρομαντικό», ένα «αλκοολικό του ονείρου» που πέρασε από την αισιοδοξία και την επαναστατική μέθη, στην ατέρμονη εσωτερική αναζήτηση».
Ο Τάσος Λειβαδίτης γεννήθηκε στην Αθήνα, πέρασε τα παιδικά του χρόνια στο Μεταξουργείο και σπούδασε στη Νομική Σχολή, αλλά από πολύ νέο τον κέρδισε η λογοτεχνία και συγκεκριμένα η ποίηση. Ο Λειβαδίτης δραστηριοποιήθηκε στον χώρο της αριστεράς, ενώ η πολιτική του δράση είχε γίνει αιτία να συλληφθεί και να εξοριστεί αρκετές φορές. Μάλιστα, όταν βρισκόταν στην Μακρόνησο, ξεκίνησε τη συγγραφή του “Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου”, το οποίο τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο ποίησης στο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Νεολαίας στη Βαρσοβία το 1953.
Στίχοι του μελοποιήθηκαν από τον Μίκη Θεοδωράκη, τον Γιώργο Τσάγκαρη με ερμηνευτή τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου αλλά και άλλους καλλιτέχνες.
Πηγές Πληροφοριών: loukini.gr, mikropragmata.lifo.gr, culturenow.gr
