Η Ιωάννα Τριανταφυλλίδου ξέσπασε μέσα από τον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram, με αφορμή το Προεδρικό Διάταγμα, το οποίο εξισώνει πτυχία δραματικών σχολών και εν γένει καλλιτεχνικών σπουδών, με απολυτήρια Λυκείου.
Η απόφαση της κυβέρνησης προκάλεσε τις έντονες αντιδράσεις των σωματείων των ηθοποιών, των μουσικών, αλλά και όσων φοιτούν και δραστηριοποιούνται στους χώρους του κινηματογράφου και του χορού.
Μάλιστα τις τελευταίες ημέρες οι καλλιτέχνες επιμένουν με τις κινητοποιήσεις τους, παρά τις θετικές κυβερνητικές παρεμβάσεις.
Πιο συγκεκριμένα όλοι οι καλλιτέχνες βρέθηκαν την Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου στη διαδήλωση που έγινε και διοργανώθηκε από το ΣΕΗ, προκειμένου να υποστηρίξουν το πτυχίο τους και να μην περαστεί το διάταγμα από την κυβέρνηση.
Με ένα μακροσκελές κείμενο, η ηθοποιός εξέφρασε την αγανάκτησή της για όσα συμβαίνουν:
«Αυτή ήταν μια από τις πρώτες φωτογραφίες που συνόδευαν το βιογραφικό μου όταν αποφοίτησα από τη σχολή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος. Άλλα μαλλιά, άλλο στυλ, άλλη ποσότητα κολλαγόνου στο δέρμα. Κυρίως όμως άλλη εντύπωση για το τι σημαίνει να είσαι απόφοιτος δραματικής σχολής. Τότε πίστευα πως το πτυχίο μου σήμαινε κάτι. Μια πιστοποίηση, μια αναγνώριση, ένα άνοιγμα στον κόσμο. Ήμουν περήφανη που κατάφερα να φοιτήσω σε μια ανώτερη κρατική δραματική σχολή! Τώρα ξέρω πως αυτή η χώρα που τόσο παινεύεται ότι δημιούργησε τον πολιτισμό, σήμερα τον υπονομεύει με κάθε τόπο σε μάθε ευκαιρία.
Σήμερα, σχολές όπως η δική μου, στην οποία έδωσα εξονυχιστικές εξετάσεις για να είμαι μέσα στους μόλις δέκα εισαχθέντες ανά έτος και πέρασα τρία χρόνια της ζωής μου με τουλάχιστον δέκα ώρες υποχρεωτικής φοίτησης τη μέρα, δεν αναγνωρίζονται. Σχολές που απαιτούν δέσμευση, αφοσίωση, προσπάθεια, λαχτάρα για γνώση και για πράξη! Ευτυχώς δήλωσα σχεδόν τυχαία μια πανεπιστημιακή σχολή στο μηχανογραφικό μου, στην οποία δεν πάτησα το πόδι μου ποτέ πέρα από την εξεταστική και δεν εξάσκησα ποτέ επαγγελματικά.
Αυτό αναβαθμίζει το μορφωτικό μου επίπεδο σε «ανώτατο» και με κάνει «επαγγελματία ψυχολόγο». Μου έλεγαν οι γονείς μου «πάρε το χαρτί, ποτέ δεν ξέρεις!». Εκείνοι φοβόντουσαν την ανεργία του κλάδου. Τώρα διαπραγματευόμαστε αν θα υπάρχει πολιτισμός στο σύνολο. Επειδή αυτοί που αποφασίζουν, δυστυχώς, αδυνατούν ή δεν θέλουν να αναγνωρίσουν την αξία και τη δύναμη της τέχνης» γράφει στην ανάρτησή της.
