Σε ένα κόσμο που «τρέχει» σε γρήγορη κίνηση μπορούμε να πατήσουμε το pause και να βρούμε το νόημα της ζωής; Υπάρχει τρόπος να κατεβάσουμε ταχύτητα και ποιοι είναι πιο εύκολο να το καταφέρουν;
Η αναζήτηση του νοήματος της ζωής, του σκοπού της ύπαρξης, έχει αποτελέσει τον πυρήνα φιλοσοφικών κινημάτων που διαπραγματεύονται αν τελικά ο άνθρωπος καθορίζεται αναπόδραστα από τη φύση των πραγμάτων, όπως ορίζει ο ντετερμινισμός, ή αν είναι αποκλειστικά στο χέρι του η ανάδειξη του νοήματος της ζωής του, σύμφωνα με τους υπαρξιστές. Τον σκοπό της ζωής θα μπορούσε να αναζητά βέβαια οποιοσδήποτε. Η κοπέλα της φωτογραφίας επί παραδείγματι, μπορεί να χαμογελά γιατί διαβάζει σε ένα εγχειρίδιο αυτοβελτίωσης τα βήματα για να κατακτήσει το νόημα της ύπαρξης. Θα μπορούσε πάλι να το έχει ήδη ανακαλύψει εν αγνοία της, απολαμβάνοντας απλώς τον καφέ και το βιβλίο της.
Το τελευταίο ισχυρίζεται περίπου ερευνητική ομάδα από το Τμήμα Ψυχολογικών και Εγκεφαλικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Texas A&M μέσα από τη μελέτη τους που δημοσιεύεται στο Nature Human Behavior, τα συμπεράσματα της οποίας έδειξαν ότι εκτιμώντας την έμφυτη ομορφιά στις καθημερινές στιγμές της ζωής, από την πρωινή κούπα καφέ μέχρι το γνήσιο ενδιαφέρον στις συζητήσεις με τους φίλους, οι άνθρωποι καταφέρνουν να αισθανθούν την ύπαρξή τους ως έμπλεη νοήματος. Ίσως αυτό, σημειώνει ο καθηγητής υπαρξιακής ψυχολογίας Joshua Hicks, να αποτελεί έναν αστάθμητο παράγοντα που συνδέεται με την αντίληψη του σκοπού της ζωής.
Σύμφωνα με τον Δρ Hicks και άλλους θεωρητικούς, υπάρχουν τρεις βασικές πηγές για την υποκειμενική νοηματοδότηση της ύπαρξης: η συνοχή ή η αίσθηση ότι η ζωή κάπου «έχει νόημα» (κατανόηση), ο καθορισμός σαφών, μακροπρόθεσμων στόχων και η αίσθηση του σκοπού και, τέλος, η σημαντικότητα, η πεποίθηση του ατόμου ότι η ζωή του έχει αξία και είναι σπουδαία όταν είναι σημαντική για τους άλλους.
Διαβάστε περισσότερα στο kontasou.com
