Με αφορμή την κυκλοφορία του νέου του single με τίτλο «Αυτό το λίγο» ο δημοφιλής ερμηνευτής μιλάει για όσους και όσα σημάδεψαν την μουσική του διαδρομή αλλά και για την ζωή του σήμερα
Ο Θέμης Αδαμαντίδης 40 χρόνια τώρα πρωταγωνιστεί στην ελληνική δισκογραφία και οι ερωτικές μπαλάντες του τον ανακηρύσσουν «Λαϊκό τροβαδούρο της αγάπης». Με αφορμή την κυκλοφορία του νέου του single με τίτλο «Αυτό το λίγο» (από την εταιρία Finix) ο δημοφιλής ερμηνευτής μιλάει για όσους και όσα σημάδεψαν την μουσική του διαδρομή αλλά και για την ζωή του σήμερα.
– Θα ήθελα να ξεκινήσω τη συζήτησή μας με τις πρώτες σας μνήμες από το τραγούδι. Τραγουδούσε κάποιος στην οικογένεια; Η αγάπη για το τραγούδι είναι κάτι που κληρονομήσατε;
Το τραγούδι στην οικογένειά μου ήταν η καθημερινή μας ψυχαγωγία. Όλοι ήταν καλλίφωνοι στο πατρικό μου στην Καισαριανή και ιδιαίτερα ο παππούς και η μητέρα μου. Υπήρξα τυχερός και εισέπραττα ως ακροατής την ομορφιά της φωνής τους τόσο με τις ερμηνείες τους όσο και όταν απλά μου μιλούσαν και με συμβούλευαν. Οι φωνές τους ήταν για μένα η μεγάλη έμπνευση που με ώθησε στο τραγούδι.
-Ποιος ήταν ο πρώτος σημαντικός άνθρωπος της δισκογραφίας που πίστεψε σε εσάς;
Ο άνθρωπος που πίστεψε πρώτος σε εμένα ήταν ο Γιώργος Κατσαρός αλλά αξίζει να αναφέρω και τον Θεόδωρο Δερβενιώτη. Οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ και στους δύο για την πίστη που δείξανε σε εμένα και στη φωνή μου.
-Παραγωγός σας στους πρώτους σας δίσκους ήταν ο θρυλικός Γιώργος Μπετσίλας (πρώην σύζυγος της Νάνας Μούσχουρη). Αυτός σας έδωσε την κατεύθυνση στο μοντέρνο ρεπερτόριο;
Ακριβώς, ο Γιώργος Μπετσίλας ως Διευθυντής Παραγωγής στην Columbia, υπήρξε μέντοράς μου και με την καθοδήγησή του σε νεαρή ηλικία μου έδειξε τον δρόμο της καλλιτεχνικής μου διαδρομής.
-Έχετε πει ότι ως μοντέρνος τραγουδιστής αρχικά ταλαιπωρηθήκατε να πείσετε το κοινό για το πέρασμα στο λαϊκό τραγούδι. Πώς πετύχατε τη δύσκολη αυτή μετάβαση;
Ξεκίνησα σύμφωνα με τις υποδείξεις της εταιρείας με πιο ελαφρολαϊκό ρεπερτόριο λόγω του νεαρού της ηλικίας ώστε να αποκτήσω εμπειρία, αναγνωρισιμότητα και αποδοχή από το νεανικό κοινό. Αυτό το καταφέραμε με πολύ δουλειά και σταδιακά ήρθε η αναγνώριση απ᾽ το ευρύτερο λαϊκό κοινό.
-Στα νεανικά σας χρόνια έχετε ζήσει στο εξωτερικό-Σουηδία, Αφρική. Το σκεφτήκατε να ζήσετε μόνιμα εκτός Ελλάδας; Τι σας έκανε να επιστρέψετε;
Η οικογένειά μου κάποια στιγμή αποφάσισε να μεταναστεύσει στη Νότια Αφρική, όπου μείναμε κάποια χρόνια. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα ασχολήθηκα με το τραγούδι και έκανα περιοδείες. Τότε ήταν που μου έγινε πρόταση για δουλειά στη Σουηδία όπου και παρέμεινα για τρία χρόνια. Ο λόγος που επέστρεψα στην Ελλάδα ήταν η γιαγιά μου. Ήθελε να μείνω πάση θυσία Ελλάδα και το κατάφερε δηλώνοντας συμμετοχή στο «Να η ευκαιρία» για λογαριασμό μου, χωρίς να το ξέρω. Και όπως έδειξε η ιστορία το κατάφερε!
-Έχετε βιώσει σαρωτικές επιτυχίες με τραγούδια όπως «Μα που να πάω», «Πού βρίσκεσαι», ο «Απόλυτος έρωτας», «Στην καρδιά» και τόσα ακόμη. Ποιο πιστεύετε ότι είναι το στοιχείο που δημιουργεί αυτή τη φρενίτιδα με τις μπαλάντες σας;
Προσπαθώ να διαλέγω πάντα τραγούδια που με αγγίζουν και μιλάνε στην ψυχή μου. Αυτό ο κόσμος το αναγνωρίζει και ανταποκρίνεται με την αγάπη και την στήριξη που δείχνει στα τραγούδια αυτά. Είναι κάθε φορά σαν να συντονιζόμαστε απόλυτα όλοι μαζί και να εκπέμπουμε στην ίδια συχνότητα…
-Το καινούριο σας τραγούδι με τίτλο «Αυτό το λίγο» είναι και πάλι μια πολύ δυνατή μπαλάντα που περιγράφει την απόλυτη αγάπη. Προσωπικά την έχετε νιώσει;
Έχοντας βιώσει και νιώσει μεγάλες αγάπες, αυτό που τελικά αξίζει πραγματικά είναι αυτό το λίγο, αυτό το αληθινό. Αυτό είναι και το νόημα του τραγουδιού κι αν δεν το έχει βιώσει κάποιος, δύσκολα μπορεί να το ερμηνεύσει και να το αποδώσει σωστά.
-Σας αποκαλούν «λαϊκό τροβαδούρο της αγάπης» Αποδέχεστε τον τίτλο;
Ο κόσμος σε κατατάσσει και σε χαρακτηρίζει όπως αυτός νιώθει κι εγώ από τη μεριά μου έχοντας σεβασμό προς τον κόσμο δεν θα μπορούσα ποτέ να διαφωνήσω μαζί τους.
-Ως νικητής στο «Να η ευκαιρία» έχει χρησιμοποιηθεί το όνομά σας ως ο ιδανικός αντίλογος στους επικριτές αυτών των show που υποστηρίζουν ότι ο νικητής ενός τηλεοπτικού show δεν μπορεί να κάνει μεγάλη καριέρα. Θα καθόσασταν στην καρέκλα του κριτή να δώσετε τα φώτα σας στη νέα γενιά;
Θα μπορούσα να κρίνω και να δώσω την άποψή μου σαν κριτής αλλά επειδή όλα είναι σχετικά και κανείς δεν μπορεί να ξέρει την εξέλιξη ενός καλλιτέχνη, δεν θα ήθελα με μια κριτική μου να αποθαρρύνω ένα νέο παιδί γιατί όλα είναι δυνατά με δουλειά και αγάπη γι´ αυτό που κάνεις. Παρ᾽ όλα αυτά πιστεύω πως τα Talent Shows μπορούν να βοηθήσουν έναν νέο καλλιτέχνη και να αναδείξουν το ταλέντο του στο ευρύ κοινό.
-Η φιλία με τον Στέλιο Καζαντζίδη -που εξελίχθηκε σε κουμπαριά- αποτελεί ένα μεγάλο κεφάλαιο στη ζωή σας. Τι θυμάστε από εκείνον και τι αγαπήσατε περισσότερο σε εκείνον;
Η αγάπη και ο θαυμασμός μου για τον Στέλιο με συνοδεύει από τότε που αγάπησα το τραγούδι και στην πορεία είχα την τύχη να τον έχω φίλο, κουμπάρο και μεγάλο δάσκαλο. Πάντα θα τον έχω στην καρδιά μου και πάντα θα θυμάμαι τα μαθήματα σεμνότητας και απλότητας που μου έδωσε. Ο Στέλιος πίστευε στη μουσική για τον κόσμο και όχι στη μουσική για το κέρδος κι αυτό πιστεύω ότι ήταν το στοιχείο που τον έκανε αγαπητό σε όλο τον ελληνισμό ως και σήμερα.
-Μετά από τόσα χρόνια στη νύχτα πια είναι τα μαθήματα ζωής που έχεις πάρει;
Η νύχτα είναι μεγάλο σχολείο. Προσπάθησα σε όλη την πορεία μου μέσα στη νύχτα να έχω τα μάτια μου ανοιχτά και το μυαλό μου καθαρό. Αυτό που έμαθα να ξεχωρίζω είναι την ειλικρίνεια της ψυχής του ανθρώπου η οποία φαίνεται στα μάτια του. Μέσα στην νύχτα οι σωστοί άνθρωποι δεν φοράνε ποτέ γυαλιά ηλίου!
-Πες μας κάποιες βραδιές στη νύχτα που σου έχουν μείνει αξέχαστες
Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη φορά που ανέβηκα στην πίστα σε ηλικία 14 ετών. Το πόσο τρέμανε τα πόδια μου και φοβόμουνα ότι ο κόσμος θα το δει. Ήμουν ένα παιδί τόσο ντροπαλό που όταν στο σπίτι μου ζητούσαν να τραγουδήσω, πήγαινα σε άλλο δωμάτιο και τραγουδούσα με ανοιχτή την πόρτα! Φανταστείτε λοιπόν τον πανικό μου την πρώτη φορά που βρέθηκα μπροστά στον κόσμο!
Από την άλλη όλες οι βραδιές είναι ιερές, γιατί ο κόσμος έρχεται σε εμάς για να ξεχάσουν τις σκοτούρες τους. Μοιραζόμαστε τους πόνους, τα άγχη, τις έγνοιες τους και η «αποστολή» μας είναι να φύγουν από εμάς ξαλαφρωμένοι. Γι’ αυτό είπα πρόσφατα ότι όσο υπήρχε ο Καζαντζίδης δεν υπήρχαν ψυχολόγοι. Η φράση έχει υπερβολή αλλά τονίζω με αυτήν την αναγκαιότητα της «νύχτας». Ξαλαφρώνει από τα βάσανα της μέρας…Φανταστείτε τώρα με ένα χρόνο lockdown τι έχουν μαζέψει οι άνθρωποι μέσα τους!
-Έχεις αποκτήσει πραγματικούς φίλους από τον χώρο της δισκογραφίας και των μαγαζιών;
Είναι πολύ δύσκολο να συμβαδίσει η φιλική σχέση με την επαγγελματική. Οι περισσότερες διαρκούν όσο υπάρχει επιτυχία. Ωστόσο έχω ξεχωρίσει κάποιους που μου στάθηκαν στα καλά και στα δύσκολα όπως για παράδειγμα ο Δημήτρης Μουστάκας, ένας από τους ιδιοκτήτες της FINIX.
-Τι διαφορά έχει σήμερα η νύχτα από παλιά;
Πιστεύω ότι ο κόσμος της νύχτας και τα μαγαζιά σήμερα δέχονται πόλεμο. Έτσι όπως πάνε τα πράγματα η νύχτα θα μας πει «καληνύχτα». Ένα ένα τα μαγαζιά θα κλείνουν και τραγουδιστές και μουσικοί θα μένουν άνεργοι. Θέλω να παραμείνω αισιόδοξος ότι τα πράγματα θα καλυτερέψουν διότι η ελληνική μουσική και η διασκέδαση είναι στο αίμα του Έλληνα.
-Αν ξεκινούσες ξανά την ζωή σου από την αρχή τι θα άλλαζες;
Δεν μπαίνω στην διαδικασία να σκεφτώ τι θα ήθελα να αλλάξω ή να επιλέξω στη ζωή. Αυτές οι επιλογές και οι αποφάσεις που έκανα, είτε λάθος είτε σωστές με έχουν φέρει ως εδώ και μου έδωσαν όσα έχω σήμερα: οικογένεια, φίλοι, την πορεία μου στο τραγούδι. Επιλέγω λοιπόν να είναι ευγνώμων για όλα αυτά που έχω.
-Το όνομα της καινούριας δισκογραφικής εταιρείας με την οποία συνεργάζεστε είναι Finix στα ελληνικά Φοίνικας-το μυθολογικό πουλί που ξαναγεννιέται από τις στάχτες του. Έχετε νιώσει έτσι σε κάποια στιγμή της ζωής σας; Τι σας δίνει τη δύναμη να ξαναγεννηθείτε;
Η αγάπη του κόσμου! Με κάθε νέα μου κυκλοφορία που αγκαλιάζει ο κόσμος νιώθω να αναγεννιέμαι κι αυτό είναι κάτι που βιώνω εδώ και χρόνια. Το ότι η νέα μου δισκογραφική στέγη τυγχάνει να φέρει το όνομα FINIX, πιστεύω ότι είναι θεϊκό σημάδι που μου λέει πως βρίσκομαι στο σωστό δρόμο.
-Σας απασχολεί η υστεροφημία; Για ποιο τραγούδι ή άλλο δημιούργημά σας θα θέλατε να σας θυμούνται;
Η υστεροφημία είναι ήταν κάτι που δεν κατάφερε ποτέ να με απασχολήσει! Το μόνο που ζητούσα ήταν τα τραγούδια μου να μπούνε στις καρδιές των ανθρώπων και να τους συντροφεύουν στις προσωπικές στιγμές τους. Όσο τετριμμένο κι αν ακούγεται όλα μου τα τραγούδια τα αγαπάω το ίδιο, αλλιώς δεν θα τα επέλεγα. Από εκεί και πέρα το αφήνω στην κρίση του καθενός το ποιό θεωρεί διαχρονικό και αγαπημένο του.
-Γνωρίζω ότι αγαπάτε πολύ τα παιδιά και είστε πατέρας πέντε υπέροχων αγοριών. Ποια είναι η πιο σημαντική συμβουλή που τους έχετε δώσει;
Αυτό που έχω πει και λέω στους γιούς μου είναι να αγαπούν τους ανθρώπους, να κάνουν το καλό γιατί είναι πολύ πιο εύκολο και απλό απ᾽ το να πράττεις το κακό. Ο μόνος τρόπος να ζήσεις μια όμορφη ζωή και να έχεις έναν σκοπό είναι να πιστεύεις σε κάτι ανώτερο.
