Οι άγνωστοι ρεπόρτερ που είναι «ερωτευμένοι» με την αλήθεια και μπορούν να εμπνεύσουν την νέα γενιά.
Σε μια προσπάθεια να ορίσω την έννοια του «μάχιμου δημοσιογράφου», έρχονται στο μυαλό μου κάποιοι αφανείς ήρωες. Υπάρχουν άτομα στο χώρο της δημοσιογραφίας όπου ενώ, έχουν αφήσει την δική τους παρακαταθήκη και έχουν κερδίσει τον σεβασμό των συναδέλφων τους, είναι άγνωστοι στην πλειοψηφία των ανθρώπων.
Ποιοι είναι όμως αυτοί που μάχονται πραγματικά για την ελευθεροτυπία σε δύσκολες συνθήκες; Γιατί έχουν επιλέξει να θυσιάσουν τα πάντα για την αλήθεια;
Το μόνο σίγουρο είναι πως σε μια εποχή που η δημοσιογραφία δοκιμάζεται και λοιδορείται
από πολλούς, αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να αποτελέσουν πρότυπο για
τους νέους που επιδιώκουν να μπούνε στο χώρο.
Αντιμέτωποι με την σκληρή πραγματικότητα
Πολλοί θεωρούν πως για να γίνει κάποιος πολεμικός ανταποκριτής και να βάλει τον εαυτό του σε αυτή την κατάσταση, θα πρέπει να είναι εξαιρετικά φιλόδοξος. Οι Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα σε ανακοίνωση τους
αναφέρουν ότι η ελευθερία του τύπου βρίσκεται υπό απειλή. Είναι λοιπόν, αυτοί οι άνθρωποι φύλακες του δημοκρατικού λόγου και της αλήθειας ή προσπαθούν να καλύψουν την ματαιοδοξία τους;
Ωστόσο, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά όπως, παρουσιάζονται καθώς ένας ρεπόρτερ που βρίσκεται σε εμπόλεμη ζώνη στην καλύτερη μπορεί να βρεθεί φυλακισμένος
ενώ, στην χειρότερη μπορεί να το πληρώσει με την ζωή του.
Η Αν Νιβά δημοσιογράφος από την Γαλλία που κάλυψε τους πολέμους
στην Τσετσενία και το Αφγανιστάν αναφέρει πως κανένας ρεπόρτερ δεν
αναζητά την περιπέτεια αφού, κάθε αποστολή μπορεί να είναι και η τελευταία. Συγκεκριμένα, το Ισλαμικό Κράτος είχε χρησιμοποιήσει τις εκτελέσεις δημοσιογράφων ως μέσω προπαγάνδας και επίδειξης δύναμης το 2015.
Οι περισσότεροι από αυτούς είναι μέχρι και σήμερα άγνωστοι στο
ευρύ κοινό.
Στην Επιτροπή για την Προστασία των Δημοσιογράφων ο Ζαν Πολ Μαρτόζ επισήμανε πως και οι δημοσιογράφοι γίνονται στόχος στις μάχες, πολλοί από τους οποίους επιστρέφουν από το μέτωπο με ψυχολογικά προβλήματα που δεν διαφέρουν με αυτά των στρατιωτών. Είναι πολύ σημαντικό να δούμε ποιο βαθιά την φιλοσοφία που ακολουθούν στη ζωή
τους αυτοί οι άνθρωποι.
Θυσία για την αλήθεια:
Ο Έλληνας βετεράνος ανταποκριτής Γιώργος Γεωργιάδης είχε χαρακτηρίσει τον εαυτό του ως ένα «ταξιδευτή».
Σε δήλωση του στο Έθνος το 2008 υποστήριξε πως και άλλα εκατό χρόνια να είχε μπροστά του θα έκανε το ίδιο. Επίσης, θεωρούσε πως το να διαχειρίζεσαι μια είδηση κάτω από
συνθήκες ζωής και θανάτου, σε κάνει πιο υπεύθυνο. Ουσιαστικά, αποτέλεσε
έναν άνθρωπο που πορεύτηκε 30 χρόνια με ταπεινότητα.
Επίσης, το 2006προβλήθηκε στους κινηματογράφους η ταινία «Ματωμένο Διαμάντι»
όπου συγκλόνισε καθώς, παρουσίασε με ωμότητα τις συνθήκες που επικρατούσαν στη Σιέρα Λεόνε.
Στην πραγματικότητα θα μπορούσε να ναι πρωταγωνιστής ο Γιάννης
Μπεχράκης, φωτορεπόρτερ του Reuters που βραβεύτηκε με το Πούλιτζερ. Ένας άνθρωπος ο οποίος συμπεριφέρθηκε δημοσιογραφικά μέχρι και την στιγμή που κινδύνεψε να δολοφονηθεί από αντάρτες της Σιέρα Λεόνε. Έκανε χρήση της φωτογραφικής μηχανής για να καταγράψει τις τελευταίες στιγμές.
Ουσιαστικά, δίδαξε πως ο δημοσιογράφος πρέπει να πατάει
το rec και να καταγράφει, ακόμα και στην περίπτωση που αυτό είναι το
ίδιο του το τέλος. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία που συγκεντρώθηκαν
από όλο τον κόσμο,50 δημοσιογράφοι σκοτώθηκαν το 2020.Μαύρη σελίδα για την δημοσιογραφία αποτελεί το έτος 2012 όπου, χάθηκαν 147 ανταποκριτές.
Πιο επικίνδυνη χώρα θεωρείται το Μεξικό όπου, εκτελούνται ρεπόρτερ
που εναντιώνονται στην πολιτική διαφθορα. Παράλληλα, ο ετήσιος αριθμός
των φυλακισμένων δημοσιογράφων ξεπερνά τους 250 παγκοσμίως ενώ, οι
συλλήψεις και απαγωγές είναι επίσης συχνές. Μεταξύ 2014 και 2019,σχεδόν 1.500 δημοσιογράφοι συνελήφθησαν και 400 απήχθησαν. Τα στατιστικά στοιχεία υπογραμμίζουν την βαναυσότητα του επαγγέλματος.
Ίσως, τελικά αυτό να μας βάλει σε σκέψεις για το ποιους πρέπει να θεωρούμε σύμβολα στη ζωή και την καθημερινότητα μας. Τουλάχιστον, οφείλουμε να μάθουμε τα ονόματα αυτών που μεταφέρουν τον πόλεμο στον καναπέ του σπιτιού μας.
