Δεν έχουν περάσει λίγες μέρες από τότε που έκανα την συνέντευξη με την Σίλια Κατραλή. Όσοι την διαβάσετε θα καταλάβατε σίγουρα πως πρόκειται για έναν αρκετά χαρισματικό άνθρωπο.
Η Σίλια όπως και κάθε ένας από εμάς κυνηγάει το όνειρο της. Όπως είχα γράψει και στην δική της παρουσίαση το μέλλον της διαγράφεται λαμπρό.
Υπάρχουν όμως κι εκείνοι οι άνθρωποι που μας βοηθούν να δούμε το φως. Εκείνοι οι άνθρωποι που κάτι βλέπουν σε εμάς και δεν μας αφήνουν να πάμε χαμένοι. Έρχονται δίπλα μας ταπεινά με τόσο μεγάλο θάρρος και αυτοπεποίθηση που στιγμή δεν μας αφήνουν να μην ονειρευτούμε. Είναι δίπλα μας.
Δεν δέχονται ούτε οι ίδιοι να δουν να λυγίσουμε. Ναι αυτοί οι υπέροχοι άνθρωποι που δεν απαιτούν κάτι από εμάς απλώς με την ενέργεια τους, το πάθος τους, το ελεύθερο πνεύμα τους έρχονται για να μείνουν.
Είμαι ένας άνθρωπος που πιστεύει στις προηγούμενες ζωές. Πιστεύω πως ότι έγινε στην προηγούμενη ζωή μας συνοδεύει και σε αυτή. Αν για παράδειγμα ήσουν ένα λουλούδι και μια μέλισσα σε προτιμούσε, σε αυτή την ζωή αυτός ο άνθρωπος θα είναι συνεχώς δίπλα σου να σε διεκδικεί.
Αν ήσουν βασιλιάς και σε πρόδωσε ή σε γελιοποιείσαι κάποιος αυλικός σου και σε αυτή την ζωή όταν έρθει δίπλα σου, το κάρμα μοιραία θα ωθήσει αυτόν τον άνθρωπο να το ξανακάνει.
Πείτε με παλαβό. Πείτε όμως όπως θέλετε. Ωραίο είναι το μυστήριο αρκεί να μην γίνεται συνωμοσία.
Γιατί τα λέω όλα αυτά? Γιατί μοιραία αν το θέλετε δίπλα στη Σίλια ήρθε ένας τέτοιος άνθρωπος. Όχι δεν το λέω σκανδαλοθηρικά, το λέω με την έννοια της αμοιβαιότητας. Σήμερα λοιπόν θα σας μιλήσω για τον άνθρωπο που έχει σταθεί δίπλα στη Σίλια, την ανακάλυψε και είναι δίπλα της σε κάθε επαγγελματικό της βήμα.
Ο Νικόλας Γιτόπουλος (ολογράφως Αδέσποτος) είναι από τους ρομαντικούς της μουσικής. Τους ασυμβίβαστους, τους αλλιώτικους. Ο τύπος που δεν έχει κανένα λόγο να πάει με την ροή του ποταμού. Εκείνος που δεν θα χαιδέψει τα αυτιά κανενός, που θα υπηρετήσει την μουσική του μακριά από δόγματα και εταιρίες.
Ο Νικόλας είναι ρεαλιστής, οργανωτικός και ταυτόχρονα αιθεροβάμων. Ονειροπολεί, σχεδιάζει, επαναστατεί. Γράφει στίχους που πάνε κόντρα σε κάθε τυπικότητα, σατιρίζουν, προκαλούν. Είναι τόσο μέσα στα πράγματα και ταυτόχρονα έχουν την δική του ξεχωριστή προσωπικότητα.
Σπουδαίο πράγμα να έχεις στυλ, ειδικά στη μουσική. Πολλές φορές τα τραγούδια και οι απαιτήσεις των εταιριών ή του κοινού γίνονται τόσο ίδιες που καταντούν γραφικές.
Ευτυχώς υπάρχουν και αυτοί οι άνθρωποι που κάποιος θα τους έλεγε «ρομαντικούς αντάρτες». Βομβαρδίζουν το σύστημα με αυτή την πηγαία ενέργεια τους προκαλώντας αισθητικό σεισμό στα θεμέλια του σε εποχές που όπως είπα γίνονται λίγο γραφικές. Χρειαζόμαστε τέτοιους καλλιτέχνες.
Έχει το δικό του σύστημα, τις δικές του αρχές που τις υπηρετεί και δεν δέχεται να τις αλλοιώσει. Παραδοσιακός θα έλεγε κανείς. Εξασφαλίζει τα του οίκου του και δεν δέχεται κάποιος να επέμβει σε αυτόν. Εδώ που τα λέμε κάνει πολύ καλά. Φύλαξε τα ρούχα σου για να έχεις τα μισά. Φύλαξε την αρμονία σου για να πετύχεις να συγκινήσεις με την μουσική σου θα έλεγα εγώ.
Ο Νικόλας δέχτηκε να μου παραχωρήσει συνέντευξη για λογαριασμό του Lay-Out. Εγώ με την σειρά μου κοίταξα οι ερωτήσεις μου να είναι όσο πιο ιδιότροπες και ξεχωριστές γίνεται.
Πάμε λοιπόν να δούμε τι μου απάντησε.
- Νικόλα καλησπέρα και καλώς ήρθες στην σελίδα του Lay-Out.gr. Σε ευχαριστώ πολύ για την αποδοχή σου να πραγματοποιήσουμε την παρούσα συνέντευξη. Η πρώτη μου ερώτηση είναι γραφική αλλά σημαντική για να ξεκινήσουμε. Πως θυμάσαι τα πρώτα σου βήματα και πως βλέπεις τον εαυτό σου τώρα που είναι μουσικά πιο ώριμος?
Καλώς σας βρήκα και καλή δύναμη σε αυτό που κάνετε εύχομαι! Ευχαριστώ κι εγώ για το ενδιαφέρον. Τα πρώτα μου βήματα μουσικά έγιναν την δεκαετία του ’90 , ως τραγουδιστής, ως dj , ως ραδιοφωνικός παραγωγός και ως τραγουδοποιός , με όλους τους συνδυασμούς μέχρι σήμερα. Πάντα η νιότη κρύβει ανωριμότητα, αλλά υπάρχει μεγαλύτερος ενθουσιασμός σε όσα γίνονται. Νιώθω πολύ τυχερός γιατί ενώ μπορώ να βρω στιγμές άγουρου ενθουσιασμού στα πρώτα μου βήματα , δεν μετανιώνω για τίποτα και ανατρέχω συχνά στο παρελθόν , ώστε να έχω ένα πιο καλά οργανωμένο και ώριμο παρόν και μέλλον.
- Χρησιμοποιείς το επίθετο «Αδέσποτος». Επίθετο με ιδιαίτερη εννοιολογική σημασία. Αδέσποτα λέγανε τα ρεμπέτικα τραγούδια, αδέσποτη είναι μια ελεύθερη ψυχή που δεν έχει σπίτι ή βιαίως αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σπίτι της. Πως λοιπόν επέλεξες να λέγεσαι «Νικόλας Αδέσποτος».
Στα τέλη της δεκαετίας του ’90 , έκανα έναν κύκλο με ραδιοφωνικές εκπομπές στην Θεσσαλονίκη, με τον τίτλο «μέρες αδέσποτες» . Η εκπομπή ήταν πολύ δημοφιλής και οι ακροατές αργά και σταθερά με «βάφτισαν» αδέσποτο. Το παρατσούκλι αυτό με ακολούθησε και στην Αθήνα και όταν ήρθε η ώρα να φτιάξω τον πρώτο δίσκο με τους “a des potes” το κράτησα και επίσημα πλέον ως καλλιτεχνικό ψευδώνυμο. Με εκφράζει απόλυτα, καθώς ως τραγουδοποιός σχεδόν 20 χρόνια, έχω προσπαθήσει να μην έχω δεσπότες και να δεσπόζομαι μόνο από την ψυχούλα μου και τον καθρέφτη μου, δηλαδή τους ακροατές που επιλέγουν να αγαπήσουν τα τραγούδια μου.
- Το ημερολόγιο μου γράφει 14 Νοέμβρη, την ώρα που γράφω αυτές τις γραμμές από το γραφείο του σπιτιού μου μιας και περνάμε το 2ο κύμα του Covid—9 και βρισκόμαστε σε δεύτερο Lockdown. Ποια είναι η γνώμη σου για όλα αυτά που γίνονται. Είμαστε όντως ελεύθεροι πολιορκημένοι που λέει και ο Διονύσιος Σολωμός?
Όταν ο άνθρωπος λειτουργεί ως Θεός, διαπράττει ύβρη. Μετά «πληρώνει» για το λάθος και τελικά έρχεται η εξιλέωση. Ως ανθρωπότητα έχουμε ήδη περάσει το πρώτο στάδιο και είμαστε στο δεύτερο . Ελπίζω σύντομα να περάσουμε στο τρίτο. Βρισκόμαστε σε ένα τέλος εποχής πάντως. Τα χρόνια που θα έρθουν δεν θα θυμίζουν τα χρόνια που πέρασαν . Οι ελευθερίες του ανθρώπου δέχονται εδώ και 20 χρόνια στενό μαρκάρισμα έτσι κι αλλιώς. Ο κορωνοϊός υπάρχει, είναι επικίνδυνος και θέλει πολλή προσοχή. Θα αφήσει νεκρούς. Θα αφήσει όμως κι άλλες στερήσεις της ελευθερίας των ανθρώπων.
- Πιστεύεις ότι η μουσική βιομηχανία στην Ελλάδα προωθεί συγκεκριμένα πρότυπα και τι λάθη πιστεύεις κάνουν οι δισκογραφικές εταιρίες στη χώρα μας?
Στην Ελλάδα νιώθω ότι υπάρχει μουσική «βιοτεχνία». Δεν βλέπω καν να υπάρχουν πρότυπα. Οι δισκογραφικές εταιρείες έχουν συρρικνωθεί, τα ραδιόφωνα παίζουν «ασφαλείς» επιλογές εικοσαετίας και βάλε και ο καλλιτέχνης εκτελεί χρέη μάνατζερ, μπούκερ και διαφημιστή. Το λάθος που βρίσκω σε όλο αυτό έχει διπλή ρίζα. Αρχικά, ο καθένας ήθελε και θέλει να γίνει τραγουδιστής (βλέπε τις χιλιάδες αιτήσεις σε ριάλιτι και τάλεντ σόου) . Αντί λοιπόν η διαλογή από τις εταιρείες να γίνει πολύ πιο αυστηρή, αυτές στο βωμό του κέρδους ρίξανε την ποιότητα. Τελικά όμως , χάσανε και το κέρδος. Χάσανε και οι καλλιτέχνες. Γενικά έχει χαθεί η μπάλα.
- Τι προσέχεις την ώρα που γράφεις ένα τραγούδι?
Τα περισσότερα τραγούδια που γράφω ξεκινούν από έναν προσεγμένο στίχο δικό μου ή και όχι. Αν δεν μου τραγουδήσει όμως ο στίχος , μου είναι πολύ δύσκολο να γράψω την μουσική. Τα υπόλοιπα, έρχονται , σαν να προϋπήρχαν…
- Από το καλλιτεχνικό μας στερέωμα πέρασαν καλλιτέχνες όπως ο Νικόλας Άσιμος, που πρέσβευε μια ιδεολογία και είχε κάτι να πει. Ακούγοντας τραγούδια που βγαίνουν εν έτη 2020, μου φαίνεται πως λίγα έχουν να πουν κάτι, χωρίς να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν καλλιτέχνες που υπηρετούν ακόμα ένα ξεχωριστό είδος μουσικής. Θεωρώ πως μας λείπει φαντασία. Ποια είναι η γνώμη σου επ`αυτού.
Κάθε εποχή έχει τα τραγούδια της. Αν αυτά έχουν κάτι να πουν τελικά, το δείχνει ο καιρός. Αν ξανακάνουμε την ίδια ερώτηση σε 20 χρόνια, νομίζω θα έχεις αλλάξει γνώμη πάντως.
- Παρακολουθείς reality show? Ποια είναι η γνώμη σου γενικά για τα reality και θέλω να σε ρωτήσω το εξής. Θεωρείς ότι είναι «στημένα» με την έννοια ότι προωθείτε αυτός που «πουλάει» περισσότερο?
Δεν παρακολουθώ ριάλιτι. Γενικά δεν πιστεύω ότι αυτά τα σόου βοηθούν τα παιδιά που πηγαίνουν με όνειρα για να κάνουν καριέρα τραγουδιστή. Η πράξη με επαληθεύει, καθώς ελάχιστοι είναι αυτοί που μένουν μετά το σόου. Δεν ξέρω αν είναι στημένα , σίγουρα όμως θέλουν να πουλήσουν τηλεθέαση.
- Έχεις υπαρξιακές αναζητήσεις του στυλ από που ήρθαμε, αν υπάρχει Θεός κλπ ή απλώς δέχεσαι τους ανθρώπους ως έχουν, εννοώ προσπαθείς να τους ανακαλύψεις? Πως κινείται ο Νικόλας μέσα σε αυτή τη ζωή? Έχει κάποια αποστολή?
Νιώθω τυχερός άνθρωπος και πλήρης. Από παιδί έχω δεχτεί την αγάπη και την προσοχή. Δεν έχω απωθημένα. Όλα αυτά μου δίνουν ένα προσωπικό χρέος, να βοηθώ τους ανθρώπους που δεν είχαν τη δική μου τύχη, να νιώσουν καλύτερα. Να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι. Αυτό προσπαθώ να κάνω και με τα τραγούδια μου. Αυτή είναι η αποστολή μου. Ο Θεός υπάρχει ανάμεσά μας και δεν χρειάζεται καμία απόδειξη.
- Έχεις γράψει ένα τραγούδι με τίτλο «Ψεκασμένοι». Ο Πρωθυπουργός αποκάλεσε ορισμένους συμπολίτες μας «ψεκασμένους». Πως μπορεί να αλλάξει το πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα και θέλω να μου πεις αν συμφωνείς η διαφωνείς με αυτή τη δήλωση. Μήπως ορισμένες φορές συμπεριφερόμαστε σαν «ψεκασμένοι»?
Το τραγούδι το έγραψα καιρό πριν γίνει η αντίστοιχη αναφορά από τον Πρωθυπουργό και είναι ένα ειρωνικό τραγούδι που αφορά όχι την λέξη και την έννοια που της έχουν προσδώσει, αλλά τον διχασμό της κοινωνίας, «το διαίρει και βασίλευε για ακόμα μια φορά» . Δεν είναι σωστό να μπαίνουν ταμπέλες από κανέναν και για κανέναν. Ταμπέλες μπαίνουν μόνο σε όσα πουλιούνται και αγοράζονται και η δημόσια υγεία δεν είναι ένα από αυτά.
- «Πάντα οι άλλοι θα σου φταίνε, μα να ξέρεις, για τους άλλους φταις εσύ» είναι ένας στίχος από το τραγούδι σου με τίτλο «δεν μπορείς να τα`χεις όλα». Μήπως στην προσπάθεια μας να βρούμε τα πολλά χάνουμε και τα λίγα και με ποιον τρόπο μπορεί να σταματήσει αυτό το αλισβερίσι ευθυνών «α δεν φταίω εγώ, φταις εσύ»?
Όσο ζούμε σε κοινωνίες ανθρώπων , θα πρέπει συνεχώς να προσδιορίζουμε τα όρια της ελευθερίας του ατόμου σε σχέση με τους άλλους. Με νομοθεσία και με ηθική. Κυρίως όμως με κατάλυση το «εγώ» μέσα από το «εμείς». Εκεί θα αντιληφθούμε ότι θα πρέπει να επιλέξουμε αυτά που πραγματικά θέλουμε καθώς ούτε μπορούμε ( αλλά ούτε και θέλουμε ίσως) να τα έχουμε όλα. Εκεί θα συνειδητοποιήσουμε την ευθύνη που αναλογεί στον καθένα μας, ατομικά ή και συλλογικά.
- Τι είναι αυτό που έχεις μετανιώσει και τι λάθη θα διόρθωνες αν σου δινόταν η ευκαιρία να το κάνεις?
‘Όπως όλοι έτσι κι εγώ, έχω κάνει πολλά λάθη. Ευτυχώς όχι κάτι που δεν διορθώνεται. Τα περισσότερα δεν ήξερα ότι τα έκανα όταν τα έκανα. Το κατάλαβα μετά. Το ζήτημα είναι όμως, ότι αν δεν τα έκανα, ίσως δεν θα το είχα ακόμα καταλάβει. Το ζήτημα δεν είναι τί λάθος έκανες , αλλά τι έκανες για να το διορθώσεις και τι έμαθες από το λάθος σου.
- Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος θα μας πει μια πολύ ωραία φράση «Και τι δεν κάνατε για να με θάψετε αλλά ξεχάσατε πως ήμουν σπόρος». Πολλές φορές λυγάμε σαν άνθρωποι, χάνουμε την εμπιστοσύνη μας στον εαυτό μας. Έχεις βιώσει αυτό που μας λέει ο συγγραφέας? Που θα αφιέρωνες αυτή την φράση?
Έχω νιώσει τον πόλεμο , έχω νιώσει το «θάψιμο» , έχω νιώσει όμως και το άνθισμα , το δυνάμωμα, από αυτό όπως ο σπόρος. Ποτέ στη ζωή μου δεν θέλησα να κάνω το κακό και όσες φορές κάποιος προσπάθησε να μου κάνει κακό ίσχυσε η φράση του Ντίνου Χριστιανόπουλου. Την αφιερώνω στους «κακούς» , με την συμπληρωματική φράση ότι «το καλό θα νικήσει στο τέλος» .
- Θεωρείς ότι στη σύγχρονη εποχή «πουλάει» περισσότερο κάποιο συγκεκριμένο είδος μουσικής?
Πάντα θα πουλάει περισσότερο κάποιο είδος μουσικής, πάντα όμως το καλό τραγούδι θα απλώνει ρίζες στις ψυχές των ανθρώπων και θα γίνεται δέντρο που αντέχει στον χρόνο, από όποιο είδος κι αν προέρχεται.
- Σε ενοχλεί που στα σύγχρονα τραγούδια χρησιμοποιούνται ξενόφερτες λέξεις ή λέξεις που δεν είναι ελληνικές? Πιστεύεις ότι αλλοιώνεται η γλώσσα?
Δεν την φοβάμαι την ελληνική γλώσσα γιατί όση αλλοίωση κι αν δεχτεί (που δέχεται και δεχόταν) , είναι μια μαύρη τρύπα που απορροφά το ξένο, το αγκαλιάζει , το οικειοποιείται και εξελίσσεται μαζί του. Η ελληνική γλώσσα είναι μαγική. Έκανε, κάνει και θα ξανακάνει θαύματα!
- Νικόλα να σε ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου που δέχτηκες την πρόταση μου να πραγματοποιήσουμε την παρούσα συνέντευξη. Ήταν χαρά μου που σε γνώρισα και ελπίζω η φιλοξενία στην σελίδα μας να σου φάνηκε οικεία. Κλείνοντας θα ήθελα να μου πεις τι μήνυμα θα άφηνες στον κόσμο που θα μας διαβάσει.
Ευχαριστώ κι εγώ με την σειρά μου για τις ωραίες ερωτήσεις και την φιλοξενία!
Θα έκλεινα με το μήνυμα «να αγαπάτε» !
Και ένα από τα “αιρετικά” τραγούδια του Νικόλα. Το βάζουμε στην συνέντευξη μας για να προκαλέσουμε ευπρεπώς. Το τραγούδι είναι άκρως σατιρικό, όποιος νιώθει ότι προσβάλλεται ας μην το ακούσει. Εμείς το διαλέξαμε γιατί με όμορφο τρόπο σατιρίζει τα κακώς κείμενα.
