Η Τέχνη θα έλεγα είναι μια μορφή έκπληξης τόσο συμπαντικά εναρμονισμένη με το αναπάντεχο και τόσο μαεστρικά συνδεδεμένη με το τυχερό όσο ακριβώς εναρμονισμένο είναι και το σύμπαν με τη φύση και τους νόμους της.
Γιατί σας τα λέω όλα αυτά; Γιατί ασχολούμενος με την τέχνη της δημοσιογραφίας αισθάνομαι ακριβώς αυτή την τύχη. Την τύχη να γνωρίζω διαφορετικές προσωπικότητες που από την καθεμία μαθαίνεις κάτι. Η σπουδαιότερη ικανότητα σε έναν άνθρωπο κατ`έμε είναι να μπορεί να σε μάθει κάτι. Κυρίως να είναι χρήσιμο!
Από τη συνέντευξη που θα σας παρουσιάσω αυτή τη φορά κρατάω την αθεράπευτη ειλικρίνεια να λες τη γνώμη σου και κυρίως πόσο μαγικό είναι να βρίσκεις ανθρώπους να συνεργάζεσαι! Ανθρώπους ακομπλεξάριστους που δεν θα είναι «όλα τέλεια» αλλά θα σου κάνουν και τη διόρθωση σου μέσα σε υγιή πλαίσια και πάντα με ευγένεια. Κάτι που εκτιμώ ιδιαίτερα!
Η Νάστια Βραχάτη είναι μια γυναίκα με το δικό της ταπεραμέντο. Αθεράπευτα ειλικρινής, ετοιμόλογη αλλά ταυτόχρονα με το δικό της ρομαντισμό. Τηλεοπτικά είχε τύχει να την δω (την γνωρίζετε και εσείς φυσικά) σε πολλές σειρές, θεατρικά όμως την είδα από κοντά στην επική (χωρίς καμία υπερβολή) παράσταση «Ο Κατά Φαντασίαν Ασθενής» του Μολιέρου σε σκηνοθεσία Κώστα Γάκη και ένα ασυναγώνιστο cast ηθοποιών, με απίστευτη χημεία επί σκηνής, στο Δημοτικό Θέατρο της ιδιαίτερης πόλης μου, της Λαμίας. Μια παράσταση που αξίζει να τη δείτε!
Η επικοινωνία μας ήταν πάρα πολύ καλή. Με άφησε άφωνο με την ταχύτητα την οποία απάντησε στις ερωτήσεις και ασχολήθηκε μαζί τους (την πέτυχα σε μέρα καταλάβατε αλλιώωωωως…. θα την κυνήγαγα) Υπήρχε μια αμεσότητα και μια διαδραστικότητα. Μέσα σε ένα πλαίσιο αλληλοσεβασμού αλλά ο καθένας με τον δικό του καυστικό-χιουμοριστικό τρόπο. Με διόρθωσε (με το μικρόβιο της καθηγήτριας), πήγα να το παίξω έξυπνος, μου απάντησε σε μια ερώτηση (θα δείτε στη συνέχεια) αλλά εντάξει κι εγώ θα βάλω φωτογραφίες της από το Google («Απαπαπα μην κάνεις κανένα αστείο, θα σου στείλω εγώ είναι απαίσιες) και ισοφάρισα!
Επίσης της χρωστάτε την ψυχική σας υγεία και την εγκεφαλική σας ξεκούραση καθώς δεν απάντησε και στις 20 ερωτήσεις μου (είμαι τελειομανής ήθελα να τα καλύψω όλα). ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΗΜΙΟΓΡΑΦΟΣ ΗΘΕΛΑ ΝΑ`ΞΕΡΑ! Ανανεώσαμε το ραντεβού μας για την Golden Edition της συνέντευξης μας σε 10 χρόνια!
Αστειεύομαι προφανώς. Αλλά μια φωτογραφία από το Google θα τη βάλω, έτσι για το γ@αμωτο! Sorry Nastia about that!
“Δεν κάνουμε θέατρο για το θέατρο. Δεν κάνουμε θέατρο για να ζήσουμε. Κάνουμε θέατρο για να πλουτίσουμε τους εαυτούς μας, το κοινό που μας παρακολουθεί κι όλοι μαζί να βοηθήσουμε να δημιουργηθεί ένας πλατύς, ψυχικά πλούσιος και ακέραιος πολιτισμός στον τόπο μας” όπως έλεγε ο σπουδαίος Κάρολος Κουν! Εγώ θα συμπληρώσω όχι μόνο στον τόπο μας αλλά και μέσα μας. Μια γνώμη, μια κουβέντα, μια συμπεριφορά καλλιεργεί μέσα στην ψυχή του ανθρώπου αυτό που λέμε ήθος. Κρατάω τα πάντα από τους ανθρώπους που γνωρίζω. Είναι σπουδαίο που τέτοιοι άνθρωποι με χαρά δέχονται να σε γνωρίσουν και να τους γνωρίσεις.
«Ονειρεύομαι πάντα να είμαι ευτυχισμένη. Αυτό νομίζω πως είναι το σημαντικότερο απ’ όλα» αυτή τη φράση κρατάω πολύ καλά από όσα είπαμε. Γιατί η ευτυχία είναι απλή, ευτυχία ένιωσα κι εγώ μόλις είδα την αποδοχή να υλοποιηθεί η συνέντευξη. Στον δικό μου κόσμο, στις δικές μου αρχές το να σου δίνει κάποιος σημασία και να μένει ευχαριστημένος από εσένα είναι κάτι που με συγκινεί. Πόσες φορές άραγε αισθανόμαστε ευτυχισμένοι μέσα σε μια καθημερινότητα με νεύρα, άγχη, γκρίνιες. Νιώθουμε ευτυχισμένοι αυτές τις μικρές στιγμές που ανταλλάζουμε τις δημιουργικότητες μας!
Οφείλω λοιπόν να ευχαριστήσω και δημοσίως τη Νάστια για αυτό. Αντιπαθώ την επιφάνεια και η Νάστια δεν ήταν καθόλου επιφανειακή στις ερωτήσεις της, αντιθέτως δε θα με διόρθωνε αν δε τι πρόσεχε. Πολύ απλά συνεργαστήκαμε για να βγάλουμε ένα όμορφο αποτέλεσμα. Χωρίς συνεργασία δε γίνεται τίποτα. Αυτό είναι και το σημαντικότερο, δημοσιογράφος και συνεντευξιαζόμενος να έχουν μια σχέση δασκάλου-μαθητή. Όπως σε σέβονται τους δείχνεις το σεβασμό σου.
Θα προσέξεις και τις ερωτήσεις σου και θα ακούσεις τις παρατηρήσεις τους, δεν είναι τόσο οι ερωτήσεις αλλά όλο το υπόλοιπο ανθρώπινο κομμάτι. Αυτό θα κρατήσω από τη Νάστια Βραχάτη. Την αφοσίωση της και το χρόνο της!
Αλλά ας μην κωλυσιεργούμε πάμε να δούμε τι μου απάντησε για λογαριασμό του Lay-Out. Gr!
Καλησπέρα Νάστια και καλώς όρισες στην ιστοσελίδα του Lay-Out.Gr. Είμαι πολύ χαρούμενος που θα σε έχω δίπλα μου να υλοποιήσουμε αυτή τη συνέντευξη. Ελπίζω και θέλω να πιστεύω πως η φιλοξενία σου στην σελίδα μας θα σου αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις και θα προσπαθήσω να γίνει σε οικείο πλαίσιο Γι`αυτό με συγχωρείς και για τον απευθείας ενικό. Η πρώτη ερώτηση που θα ήθελα να σου απευθύνω είναι η εξής. Θα ήθελα να μου πεις λίγα λόγια για τη ζωή σου μέχρι σήμερα, τον τόπο που μεγάλωσες, τις ασχολίες σου, τα αγαπημένα σου βιβλία αλλά και την απόφαση σου να ασχοληθείς με την ηθοποιία
Μεγάλωσα στην Καλαμάτα. Από πολύ μικρή παρακολουθούσα θεατρικές παραστάσεις, μιας και λειτουργούσε ήδη και το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο και είχα πάντα μια φοβερή αγάπη για το θέατρο. Όσον αφορά τα βιβλία, όταν ήμουν μικρή τρελαινόμουν να διαβάζω τα μυθιστορήματα της Ζωρζ Σαρρή και της Άλκης Ζέη. Τώρα διαβάζω πολλά είδη, αλλά έχω μια αδυναμία στα κλασικά μυθιστορήματα.
- Ποια ήταν η πρώτη σου τηλεοπτική ή θεατρική εμφάνιση και πως θυμάσαι εκείνη τη στιγμή!
Τηλεοπτικά είχα κάνει ένα αυτοτελές επεισόδιο στην ΕΡΤ, στη σειρά «Λύσε τη σιωπή», σε σκηνοθεσία Λευτέρη Χαρίτου και θεατρικά ήταν τα «8 θανάσιμα αμαρτήματα», στο Θέατρο του Ήλιου, με τους φίλους μου από τη σχολή. Ήταν και τα δύο μοναδικές εμπειρίες για μένα.
- Θα σε γυρίσω λίγο πίσω. Κάπου το 2011. Κλεμμένα όνειρα. Θα το πω δημοσίως. Έχω καθίσει να δω όλη τη σειρά για να μπορώ να την αναλύσω με την κοπέλα που μου άρεσε τότε! Έαν το ονειρευτείς μπορείς και να το κάνεις, έλεγε ο Ουόλτ Ντίσνευ. Ποια είναι τα μεγαλύτερα σου όνειρα και ποιοι είναι αυτοί που θέλουν να μας τα “κλέψουν”
Έχω πολλά όνειρα. Ένα από αυτά ήταν να φτιάξω ένα δικό μου Brand ρούχων, το οποίο και πραγματοποίησα φέτος. Με την Κρίστελ Καπερώνη δημιουργήσαμε τα Dear Violet και είμαι πολύ περήφανη γι’ αυτό. Τα υπόλοιπά μου όνειρα έχουν να κάνουν με την υποκριτική και με την προσωπική μου ζωή. Ονειρεύομαι πάντα να είμαι ευτυχισμένη. Αυτό νομίζω πως είναι το σημαντικότερο απ’ όλα. Όσο για το ποιος θέλει να κλέψει τα όνειρά μας, δεν έχω ιδέα! Ίσως το κράτος. Γι’ αυτό έχουμε τόσο υψηλή φορολογία.
- Και αφού το υποσχέθηκα θα το ρωτήσω. Μάνα Χ Ουρανού λοιπόν! Ολίβια Πρασιώτη…. Πώς νιώθεις όταν ξαναβλέπεις τον εαυτό σου σε προγενέστερα σήριαλ; Θα άλλαζες κάτι ή θα προσέθετες κάτι τώρα που τα βλέπεις “έξω από το χορό” που λέμε!
Πάντα σκέφτομαι πως θα άλλαζα κάτι ή κάτι θα έκανα καλύτερα, αλλά το παρελθόν δεν αλλάζει. Πρέπει πάντα να προσπαθούμε για το καλύτερο, τη δεδομένη στιγμή. Είναι παγίδα να σκέφτεσαι τι θα άλλαζες κι εγώ πιστεύω πολύ στο «φαινόμενο της πεταλούδας». Παρόλα αυτά, στη συγκεκριμένη σειρά είχα περάσει καταπληκτικά και διασκέδαζα πολύ με το ρόλο μου. Θα ευχόμουν, ίσως, να μας είχαν πληρώσει και να μην κοβόταν η σειρά, ενώ πήγαινε τόσο καλά. Αλλά και πάλι ποιος ξέρει πού θα ήμουν τώρα; Οπότε, δεν πειράζει.
- Από την τηλεόραση στο θέατρο και στα «8 θανάσιμα αμαρτήματα». Αν σε ρωτούσα να μου αριθμήσεις 8 θανάσιμα αμαρτήματα στον κόσμο ποια θα ήταν αυτά;
Ο ρατσισμός, ο φασισμός, η τρομολαγνεία, ο ακραίος ναρκισσισμός, η έλλειψη σεβασμού στους γύρω μας, η αισθητηριακή εντροπία, η αδικία, η ζηλοφθονία.
- Παρατηρώ στις σελίδες του βιογραφικού σου πως είσαι απόφοιτος του τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας! Ήταν η πρώτη σου επιλογή και τι ήταν αυτό που σε οδήγησε στη συγκεκριμένη επιλογή;
Έχω πολλή μεγάλη αγάπη στην Ιστορία και την Αρχαιολογία. Ο μπαμπάς μου είναι αρχαιολόγος κι εργαζόταν ως καθηγητής, οπότε μου μετέδωσε την αγάπη αυτή.
- Δυσκολεύτηκες καθόλου στη σχολή σου;
Τις περιόδους που διάβαζα, όχι. Αν και είναι αρκετά δύσκολα τα μαθήματα, έβρισκα μεγάλο ενδιαφέρον σ’ αυτά. Δυσκολεύτηκα να τα παρακολουθήσω, βέβαια, καθώς είχα ήδη ξεκινήσει μαθήματα υποκριτικής.
- Ένα τμήμα που τα μόρια του θεωρώ πως είναι αρκετά καλά. Δεν τα λες και λίγα τουλάχιστον με την εικόνα των τελευταίων χρόνων. Θέλουμε την αλήθεια εδώ στο Lay-Out. Πρόσεχες στα μαθήματα ή είχες το νου σου στους έρωτες και στα θέατρα; (γέλια)
Η αλήθεια είναι πως για χρόνια δεν πήγαινα καθόλου στη σχολή. Την περίοδο που πήρα πτυχίο έκανα ήδη γυρίσματα στην τηλεόραση.
- Ιστορική ερώτηση! Μεταξύ ποιων έγινε ο Πόλεμος των 6 Ημερών και πότε έγινε η μάχη στο Πέρλ Χάρμπορ; Αστειεύομαι! Όμως η ιστορία πολλές φορές διδάσκει. Λάθη του παρελθόντος ή μνήμη αυτού βοηθάει στη διατήρηση της ταυτότητας ή αναμοχλεύει παλαιά μίση και πάθη. Συμβουλεύεσαι το παρελθόν σου και αυτό που θα ήθελα να σε ρωτήσω είναι το εξής! Ποια είναι η γνώμη σου για την αξία της ιστορικής γνώσης και πως το θέατρο βοηθάει να την κρατάμε ζωντανή;
Ισραήλ και Ιορδανία, Συρία, Αίγυπτος και το 1941, αντιστοίχως. Να είναι καλά η Μαρια Ευθυμίου.
Εγώ πιστεύω πως όλοι θα έπρεπε να γνωρίζουμε ιστορία. Θα αποφεύγαμε πολλά λάθη ως κοινωνία. Η ιστορία δεν αναμοχλεύει μίση, η αμάθεια και η ημιμάθεια το κάνουν αυτό. Το θέμα είναι να ξέρεις να τη διαβάζεις πραγματικά. Το θέατρο, όπως και η λογοτεχνία, ενώ είναι μυθοπλασία, βασίζονται πολλές φορές σε πραγματικά γεγονότα και σίγουρα βοηθούν στη διατήρηση της ιστορίας.
- Εκτός όμως από την ιστορία και η πολιτική έχει επέμβει κάποιες φορές στο θέατρο. Εννοώ πως τα πολιτικά δρώμενα. Προσαρμόζεται άραγε μια παράσταση ώστε να μην θίξει κάποιες αρχές;
Εάν η Τέχνη πρέπει να προσαρμοστεί σε κάποιες αρχές τότε η Δημοκρατία έχει πεθάνει. Μόνο σε ολοκληρωτικά καθεστώτα συμβαίνουν αυτά.
- Ερχόμαστε και στον «Κατά Φαντασίαν Ασθενή» σε σκηνοθεσία του ταλαντούχου κύριου Γάκη. Μια παράσταση που ομολογουμένως είναι άρτια από πολλές απόψεις και το λέω εγώ που ανήκω σχετικά στο δύστροπο κοινό. Πώς προέκυψε η συνεργασία και ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας ώστε να ικανοποιούμαστε και εμείς οι δύσκολοι; (γέλια)
Είναι μια παράσταση που την έχω μέσα στην καρδιά μου. Νομίζω πως αυτή την παράσταση την αγάπησε ο κόσμος, γιατί πρωτίστως την αγαπήσαμε εμείς. Από τις πρώτες πρόβες δεθήκαμε πάρα πολύ με όλο το θίασο και πιστεύω πως αυτό έγινε χάρη στα ομαδικά παιχνίδια που μας έκανε ο Κώστας (Γάκης). Γι’ αυτό έχει τόσο καλό αποτέλεσμα, πέραν των ταλαντούχων συντελεστών.
- Εκτός από τον «Κατά Φαντασίαν ασθενή» σε ποιες άλλες δουλειές μπορούμε να σε παρακολουθήσουμε; Θα ήθελες να μου πεις λίγα λόγια για αυτές;
Από τις 7 Νοεμβρίου θα είμαι στο θέατρο Tempus Verum- Εν Αθήναις. Θα κάνουμε μια παράσταση σε σκηνοθεσία της Κρίστελ Καπερώνη, με τις Τζωρτζινα Λιώση και Ηρώ Πεκτέση, σε κείμενα της Λένας Κιτσοπούλου.
- Αν η Νάστια του τώρα συναντούσε τη Νάστια των προηγούμενων ετών. Τι θα συμβούλευε η μεγάλη Νάστια τη μικρή και η μικρή τι θα συμβούλευε τη μεγαλύτερη ώστε να βρει κάτι που ενδεχομένως με τα χρόνια ξέχασε!
Η μεγάλη θα συμβούλευε τη μικρή να ξεκινήσει ψυχοθεραπεία πολύ νωρίτερα και η μικρή θα θύμιζε στη μεγάλη για ποιο λόγο ξεκίνησε να κάνει αυτή τη δουλειά.
- Ο Κικέρων έλεγε «Μετά τις νίκες έχεις τους περισσότερους εχθρούς». Υπήρξαν στιγμές που αντιμετώπισες τη ρήση του σπουδαίου Ρωμαίου λόγιου. Πώς ένιωσες τότε και τι διδάγματα αποκόμισες από αυτό;
Θα σε απογοητεύσω, αλλά πρέπει να ομολογήσω πως κανείς δε με έχει πολεμήσει τόσο σθεναρά στη ζωή μου. Ευτυχώς!
- Η Τέχνη είναι κάτι παραπάνω από λέξεις. Είναι μια εξομολόγηση στο Θεό. Σε τι έχει βοηθήσει η Τέχνη και τελικά υπάρχει θεός ή δεν υπάρχει και αν υπάρχει τι είναι;
Το να αναλύσουμε σε τι έχει βοηθήσει η Τέχνη θα μας πάρει μέρες ολόκληρες.Και σε τι δεν έχει βοηθήσει; Σίγουρα πάντως η Τέχνη ανοίγει το μυαλό. Τώρα το αν υπάρχει Θεός ή όχι και τι σημαίνει αυτό για τον καθένα, είναι πολύ προσωπικό.
- Οι παραστάσεις από πόλη σε πόλη ποικίλουν. Ή καλύτερα διαφέρουν! Ποια πόλη θεωρείς έχει το πιο «δύσκολο» κοινό και πως διαμορφώνεται αυτό που λέμε «αντίληψη του κοινού». Είναι κοινωνικό το θέμα ή το κοινό παρακολουθεί για να παρακολουθεί;
Δε νομίζω ότι υπάρχει «δύσκολο» κοινό συνολικά, σε καμία πόλη. Ίσως να αλλάζουν οι προτιμήσεις τους και το γούστο τους, αλλά και πάλι δεν πρέπει να είμαστε απόλυτοι. Υπάρχουν διάφορα είδη κοινού. Κάποιοι είναι θεατρόφιλοι και άλλοι ακολουθούν τη μόδα των καιρών. Και είναι οκ αυτό.
- Νάστια κάπου εδώ θα πρέπει να σε ξεκουράσω και θα ανανεώσουμε το ραντεβού μας για την Λαμία και την παράσταση σας που θα έρθουμε οπωσδήποτε να ξαναδούμε μιας και κερδίσατε τις καρδιές μας. Ελπίζω να έκανα το καλύτερο δυνατόν ώστε να πέρασες καλά στη συνέντευξη μας. Σε ευχαριστώ θερμά από καρδιάς! Κλείνοντας θα ήθελα να μου πεις ποιο είναι το μήνυμα που θα ήθελες να απευθύνεις στον κόσμο και στους συνεργάτες σου που θα διαβάσουν την συνέντευξη μας!
Να αγαπάμε τον εαυτό μας και τους γύρω μας, να έχουμε σεβασμό και κατανόηση, να θυμόμαστε πως δεν πρέπει να βαφτίζουμε ποτέ την αγένεια, ειλικρίνεια, να πολεμάμε την αδικία και να αγωνιζόμαστε για τα δικαιώματά μας.
Σ’ ευχαριστώ πολύ για την φιλοξενία. Εύχομαι ό,τι καλύτερο σε σένα και στους αναγνώστες.
Οι φωτογραφίες ελήφθησαν από τους Νατάσα Εξηνταβελώνη (φωτογραφίες με το γαλάζιο φόρεμα) και από τον Ιωάννη Κωνσταντινίδη.
