Η Δογματική Βεντέτα των Θετικών Επιστημών και της Χριστιανικής Θεολογίας.
Δικαίως η αδίκως, εδώ και πάρα πολλά χρόνια, ταλαντευόμαστε ανάμεσα στην ύπαρξη αυτών των επιστημονικών θεωριών. Υπάρχουν στοιχεία τα οποία κατά το πέρας των χρόνων μας ταλαιπωρούν. Εντελώς μηχανιστικά οι θεολογικές Δομές αναγνωρίζουν στις επιστημονικές θεωρίες , στοιχεία της φιλοσοφίας των γνωστικών. Οι οποίοι στο παρελθόν καταδικάστηκαν ως αιρετικοί.
Γνωστικισμός
Ο Γνωστικισμός ήταν ένα παραθρησκευτικό φαινόμενο, το οποίο γεννήθηκε στον χώρο της ανατολικής Μεσογείου, τόπο συνάντησης τριών πολιτισμών, του ιρανοπερσικού, του ελληνιστικού και του ιουδαϊκού. Αναπτύχθηκε παράλληλα με τον Χριστιανισμό και από εκεί επεκτάθηκε σε όλο των οικουμενικό ρωμαϊκό κόσμο, μερικά γνωστικά συστήματα δε, μετακόμισαν ανατολικότερα, μέχρι την Ινδία.
Οι λεγόμενοι Γνωστικοί, σύμφωνα με την επίσημη ιστορία, έδρασαν περίπου τον 4ο μ.Χ. αιώνα και σύμφωνα με τους αντιπάλους τους, την επίσημη Eκκλησία, ήταν οι πρώτοι αιρετικοί Χριστιανοί, έχοντας εξ ολοκλήρου ανατρεπτικές πεποιθήσεις, οι οποίες όπως φαίνεται, φόβιζαν τους συντηρητικούς της εποχής. Οι Γνωστικοί και το “κίνημά” τους, ποτέ δεν αποτέλεσαν θρησκεία. Ο Γνωστικισμός στην αυθεντική μορφή του, ήταν ένας τρόπος ζωής και σκέψης. Ένα πνευματικό μονοπάτι και όχι ένα δόγμα που κάποιος δέχεται παθητικά, οδηγούμενος σε συγκεκριμένες τυπολατρικές ενέργειες, με σκοπό τη..σωτηρία.
Ήταν χωρισμένοι σε πολλές πολυάριθμες ομάδες. Μεταξύ τους είχαν σίγουρα αρκετές διαφορές, ωστόσο συμφωνούσαν σε ένα πράγμα: Πίστευαν ότι ο υλικός κόσμος στον οποίο ζούμε, αποτελεί μια απάτη, μια ψευδαίσθηση (MATRIX) ένα όνειρο-εφιάλτη από το οποίο πρέπει να ξυπνήσουμε και να γυρίσουμε στην πραγματικότητα. Έβλεπαν τον κόσμο αυτό, ως την δημιουργία ενός κατώτερου δημιουργού και όχι του Αγαθού Tέλειου Πατέρα Δημιουργού, για τον οποίο μας μίλησε ο Χριστός. Δεν μπορούσαν να δεχτούν πως ένας κόσμος ατελής, σκοτεινός, φθαρτός, στον οποίο εύκολα καταστρέφεις αλλά δύσκολα δημιουργείς, αποτελεί κόσμο του Θεού.
Τα κυριότερα στοιχεία του Γνωστικισμού
Πρώτον, ο δυαλισμός, ο οποίος δέχεται δυο Αρχές η δυο Θεούς. Τον αγαθό Θεό και τον κακό Υλικό Θεό. Δεύτερον ο δοτικισμός, σύμφωνα με τον οποίο η ενανθρώπιση και η σταύρωση του Ιησού Χριστού ήταν φαινομενική και όχι πραγματική. Τρίτον ο αντιιουδαισμός, όπου οι γνωστικοί απέρριπταν την Παλαιά Διαθήκη και τον Θεό της διότι δημιούργησε τον ατελή κόσμο και τον αμαρτωλό άνθρωπο. Και τέλος, ο ασκητισμός , βάσει του οποίου επιβραβευόταν η αυστηρή άσκηση που κάποτε έφτανε σε ακραίες περιπτώσεις. Οι βασικές πεποιθήσεις των λεγόμενων Γνωστικών, βασίζονταν στην Αλήθεια του Χριστού. Με τον καιρό όμως και αφού χτυπήθηκαν από την επίσημη Εκκλησία, οι αρχικές τους διδασκαλίες αλλοιώθηκαν και προστέθηκαν μέσα σε αυτές πράγματα που δεν είχαν να κάνουν με τον Χριστό και την Αλήθεια. Είτε από τους αντιπάλους τους, είτε από εγκάθετους σε διαμάχες μεταξύ των ίδιων των ομάδων τους, είτε επειδή απλά, όλες οι δοξασίες τους μπερδεύτηκαν και χάθηκαν μέσα στο χάος του 4ου μ.Χ. αιώνα, την περίοδο του ανελέητου κυνηγητού κάθε αρχαίας γνώσης. Πολλοί προσπάθησαν μετά απλά, να τις αναβιώσουν, δίχως όμως αποτέλεσμα αφού κι εκείνοι που το κατάφεραν εν μέρει, εξοντώθηκαν επίσης ως τα τέλη του μεσαίωνα.
Οι άνθρωποι ως θεϊκά πλάσματα του φωτός
Οι Γνωστικοί, θεωρούσαν τους ανθρώπους, ως θεϊκά πλάσματα του φωτός, που παγιδεύτηκαν μετά από ορισμένα γεγονότα, μέσα στον κόσμο αυτό, της ύλης, ενός κατώτερου φθονερού δημιουργού, τον οποίο ταύτιζαν με τον βαβυλωνιακό θεό Γιαχβέ των Εβραίων. Ένα πνευματικό πλάσμα που κάποτε βρισκόταν κοντά στο Θεό και κάποια στιγμή αποστάτησε από Εκείνον. Το “βάπτισμα” των ανθρώπων στα σκοτεινά νερά της ύλης, τους έκανε να ξεχάσουν ποιοι είναι, που ανήκουν, ακόμη και ποιος είναι ο Δημιουργός τους. Βρίσκονται πλέον σε μία κατάσταση μέθης ή ύπνου, είναι ονειρευτές μέσα στον ονειρικό κόσμο-φυλακή του κατώτερου φθονερού δημιουργού- καταστροφέα, τον οποίο στα κείμενά τους ονομάζουν ως Γιαχβέ Γιαλνταμπαώθ, Σαμαέλ, Σάκλα. Οι άνθρωποι πρέπει να ξυπνήσουν και πάλι για να θυμηθούν ποιοι είναι, που ανήκουν, που βρίσκονται τώρα, και πως μπορούν να ξεφύγουν από τον κόσμο-φυλακή του Γιαλνταμπαώθ και να επιστρέψουν και πάλι στον πραγματικό κόσμο.
«Για να υπάρξει αφύπνιση του πραγματικού πνευματικού εαυτού μας, χρειάζεται η Γνώση.»
Οι Γνωστικοί ταύτιζαν τον Δημιουργό με τον θεό της Παλαιάς Διαθήκης. Συνεπώς τον απέρριπταν ως φορέα της ύλης και μαζί του τον Ιουδαϊσμό ως θρησκεία. Ταυτόχρονα τιμούσαν τους αρνητικούς χαρακτήρες της διήγησης της Παλαιάς Διαθήκης. Ορισμένοι ταύτιζαν τον Δημιουργό με τον Σατάν, πράγμα που τους έστελνε στην άλλη όχθη από τα χριστιανικά πιστεύω. Άλλοι πάλι τιμούσαν τον Όφι της Εδέμ και ακολούθως ονομάστηκαν Οφίτες. Πίστευαν πως ο Όφις ήταν σύμβολο αντίστασης απέναντι στον Ιαλνταμπαόθ/Δημιουργό. Το προπατορικό αμάρτημα στην γνωστική κοσμολογία δεν ήταν καν αμάρτημα αλλά μια πρώτη διαφώτιση. Στα γνωστικά κείμενα αναφέρεται και ο Σηθ, τρίτος γιος του Αδάμ, ο οποίος κατείχε ολόκληρη τη Γνώση. Γενικότερα μπορούμε να συμπεράνουμε πως η Παλαιά Διαθήκη υπήρξε γι’αυτούς ένας συμβολικός μύθος ανοιχτός σε κάθε ερμηνεία σε αντίθεση με την πατερική άποψη η οποία είναι πως εκεί γίνεται η προτύπωση του Σωτήρα-Χριστού.
Οι Γνωστικοί έβλεπαν τη Γνώση της Αλήθειας, ως τον ζωντανό θεϊκό λυτρωτή, που ερχόταν έξω από τον ψεύτικο αυτό κόσμο για να μας αφυπνίσει. Έμπαινε μέσα στον κόσμο μας μέσω εκείνων -που όπως πίστευαν- έρχονταν από το βασίλειο του Φωτός, όπως ονόμαζαν τον πραγματικό κόσμο, και ενώ φαίνονταν απλοί άνθρωποι, ήταν δάσκαλοι που είχαν έρθει στον κόσμο αυτό για να δώσουν τη Ζωντανή αυτή Γνώση. Ο Μεγαλύτερος εξ αυτών, ήταν ο Ιησούς Χριστός, ένα μέρος του Τριαδικού Δημιουργού, ο “Φωτεινός Λόγος”, όπως τον ονόμαζαν τα πανάρχαια Ελληνικά κείμενα Γνώσης του Ερμή του Τρισμέγιστου, που ήρθε ο ίδιος εδώ, μέσα στον ψεύτικο κόσμο-φυλακή που ζούμε για να μας δώσει τη χαμένη Γνώση για να ξυπνήσουμε και να θυμηθούμε ποιοι είμαστε.
Ακολουθώντας τα απλά λόγια του Χριστού
Οι Γνωστικοί βάδιζαν ένα μονοπάτι που σπάει τα δεσμά της ύλης και ταυτόχρονα ενδυναμώνει τον άνθρωπο για να ζήσει μια ουσιαστική ζωή στον κόσμο αυτό, καθώς, όπως είπε ο Χριστός, βρίσκεται μέσα στον κόσμο, δίχως να είναι εκ του κόσμου αυτού.
Όταν κάποιος άνθρωπος λάβει τη Γνώση, τη δεχτεί, και απελευθερωθεί από τα νοητά δεσμά της άγνοιας και της αυταπάτης του κόσμου , μεταμορφώνεται σε μαχητή του Φωτός που είναι ξύπνιος ανάμεσα στους πολλούς κοιμισμένους, που προσπαθεί απλά να βοηθά, τους γύρω του όπως είπε ο Χριστός, γνωρίζοντας ποιος είναι και που καλείται να επιστρέψει.
Οι Γνωστικοί αγωνίζονταν να αντιπαρέλθουν τον υλικό αυτό κόσμο και τις ψεύτικες ουτοπικές αξίες του, ζώντας την ζωή ενός περαστικού εξόριστου ταξιδιώτη, που σε λίγο θα φύγει για να γυρίσει εκεί που ανήκει. έχοντας ως πρότυπο τον Χριστό και την διδασκαλία Του. Ο Ιησούς Χριστός δεν ήρθε να κάνει θρησκεία. Ήρθε για να μας αφυπνίσει, να μας φέρει το χαρμόσυνο μήνυμα (ευ-αγγέλιο), και να μας οδηγήσει στην πύλη που οδηγεί πίσω στον αληθινό φωτεινό κόσμο και την αληθινή ζωή έξω από αυτόν τον ψεύτικο κόσμο του Γιαλνταμπαώθ Γιαχβέ Σαμαέλ.
Μην ξεχνάμε τι μας είπε ο Χριστός, και έμεινε ακόμη και στα 4 παραποιημένα ευαγγέλια που η επίσημη εκκλησία δέχεται :
“Ερευνάτε τας γραφάς και γνώσεσθε την Αλήθεια, και η Αλήθεια ελευθερώσει υμάς.”
Με πληροφορίες απο terrapapers.com
