Δυστυχώς ένα χρόνο μετά το τραγικό συμβάν της γυναικοκτονίας στα Γλυκά Νερά συνεχίζουμε να βιώνουμε ως κοινωνία εγκλήματα με γυναίκες. Γυναίκες που έχασαν τη ζωή τους από τα χέρια των συντρόφων-συζύγων τους. Τα τελευταία περιστατικά στην Κρήτη με θύμα μια γυναίκα 41 ετών, στη Ζάκυνθο με θύμα μια γυναίκα 56 ετών και στο Περιστέρι με θύμα μια γυναίκα 17 ετών αποτυπώνουν με το χειρότερο τρόπο την έξαρση του φαινομένου της βίας κατά των γυναικών.
Στο ίδιο έργο θεατές
Μιλάμε συνέχεια για αυστηροποίηση του Ποινικού Κώδικα ως αναφορά τα εγκλήματα με θύματα γυναίκες στο πλαίσιο της ενδοοικογενειακής βίας. Οι αλλαγές πραγματοποιήθηκαν ωστόσο οι αλλαγές δε λειτουργούν αποτρεπτικά στο έγκλημα το οποίο κορυφώνεται. Μήπως να δούμε την πραγματικότητα κατάματα και να αναλογιστούμε τις ευθύνες που έχουμε όλοι μας ως ενεργοί πολίτες.
Βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος
Πόσες γυναίκες ακόμη πρέπει να σκοτωθούν ώστε να αφυπνιστούν οι συνειδήσεις όλων; Είτε μιλάμε για γυναικτονία είτε μιλάμε για ανθρωποκτονία και όσο διάστημα κάνουμε δημόσιο διάλογο για το πως θα προσδιορίσουμε αυτή την αποτρόπαια πράξη χάνουμε χρόνο. Χάνουμε χρόνο πολύτιμο για χάριν των εντυπώσεων χωρίς ουσιαστικά να συνειδητοποιούμε ότι μέσα σε οχτώ μήνες 13 γυναίκες σκοτώθηκαν από χέρια ανδρών από την αρχή του 2022.
Δραστικά μέτρα και όχι ημίμετρα
Συγκεκριμένα, το 2019 σημειώθηκαν 17 γυναικοκτονίες, το 2021 30 και αυτή τη στιγμή που μιλάμε, στο πρώτο 8μηνο του 2022 βρισκόμαστε ήδη στις 13 γυναίκες θύματα. Αυτές οι γυναίκες θα μπορούσαν να είναι η μητέρα μας, η αδερφή μας, η φίλη μας. Κοινώς μας αφορά όλες και όλους. Χρειάζεται πέρα από τη λογική της κλειδαρότρυπας που κοιτά τη ζωή της γυναίκας που δολοφονήθηκε να κοιτάξει η Πολιτεία να προστατέψει όλες τις γυναίκες όλων των ηλικιών. Η Πολιτεία οφείλει να προλάβει αλλά και να καταστείλει με κάθε τρόπο το φαινόμενο. Έχει και τα μέσα και τους τρόπους όμως χρειάζεται στοχοπροσήλωση και οργανωμένο σχέδιο δράσης.
Η ζωή υπέρτατο αγαθό
Το δικαίωμα στη ζωή είναι αναφαίρετο σου δικαίωμα και κανείς δεν μπορεί να στο στερήσει. Το δικαίωμα να ζεις με ασφάλεια είναι ότι πιο σημαντικό. Σε μια κοινωνία ευνοούμενη αν ο κάθε άνθρωπος και ιδιαίτερα η γυναίκα νιώθει απροστάτευτη και εκτεθειμένη τότε ειλικρινά έχουμε αποτύχει. Η οργανωμένη κοινωνία οφείλει να έχει κανόνες και οι κανόνες αν δεν ικανοποιούν το κοινό αίσθημα δικαίου πρέπει να τροποποιούνται μέχρι να βρεθεί η χρυσή τομή.
Ανατολή Π.Κωνσταντινίδου
Εκπαιδευτικός
Δημ.Σύμβουλος Πυλαίας-Χορτιάτη
πρ.Αντιδήμαρχος Πολιτισμού-Αθλητισμού και Νεολαίας
Εμπνεύστρια δράσης «ΛΥΣΕ ΤΗ ΣΙΩΠΗ»
