Μαρία Παπαλεοντίου! Έχει μια υπέροχη μελωδική φωνή και με το νέο της τραγουδι με τίτλο «Βράχος» επιστρέφει δυναμικά στη μουσική σκηνή.
Από μικρή ηλικία ασχολήθηκε με το τραγούδι και κατάφερε να κάνει το όνειρο της πραγματικότητα, να γίνει τραγουδίστρια.
Μάλιστα, έχει συνεργαστεί με πολύ σημαντικούς καλλιτέχνες όπως οι Διονύσης Σαββόπουλος, Χρήστος Νικολόπουλος, Διονύσης Τσακνής, Ορφέας Περιδης, Μανώλης Ρασούλης, Θοδωρής Κοτονιάς, Θοδωρής Παπαδόπουλος.
Ας τη γνωρίσουμε καλύτερα…
Αρχικά πείτε μου λίγα πράγματα για σας εκτός μουσικής…Που γεννηθήκατε και μεγαλώσατε;
Μ.Π. Γεννήθηκα στην Αθήνα και μεγάλωσα σε μια παραθαλάσσια, τουριστική περιοχή της Κρήτης, το Λιμάνι Χερσονήσου. Η Χερσόνησος είναι μια πόλη με μεγάλη φυσική ομορφιά και ταυτόχρονα μία πόλη μεγάλων αντιθέσεων. Μουσικά έπαιξε το ρόλο της στη διαμόρφωση των μουσικών μου βιωμάτων γιατί με βοήθησε να έχω ανοιχτούς ορίζοντες στη μουσική. Και πως αλλιώς άλλωστε, αφού όλο το χειμώνα θα τον περνούσαμε οι μόνιμοι κάτοικοι μεταξύ μας με τις γνώριμες μουσικές του τόπου μας, σε μαζώξεις, γλέντια, κοινωνικές εκδηλώσεις, και το καλοκαίρι μας συντρόφευαν μέχρι πρωίας όλες οι ξένες επιτυχίες της εποχής. Μουσικά δηλαδή η Ανατολή και η Δύση έμπλεκαν μέσα μου με ένα μαγικό τρόπο από την παιδική μου ακόμα ηλικία.
Πότε μπαίνει, για πρώτη φορά η μουσική στην ζωή σας;
Μ.Π. Πρώτη φορά η μουσική μπαίνει στη ζωή μου με τη μορφή μιας χορωδίας! Ούσα ακόμη μαθήτρια του δημοτικού ήρθε στην πόλη που ζούσα, το παράρτημα μιας ξακουστής- κι εκτός συνόρων- παιδικής χορωδίας κλασικού ρεπερτορίου, της οποίας έγινα μέλος και πολύ σύντομα σολίστ. Εκεί, και με χορωδό την Κατερίνα Τσαγκαράκη, έμαθα τη βασική τεχνική του τραγουδιού και ήρθα σε πρώτη επαφή με αυτό που λέμε παράσταση, κοινό, χειροκρότημα.
Τι ακούσματα είχατε στο μεγάλωμα σας; Στα εφηβικά και στο ξεκίνημα των νεανικών σας χρόνων.
Μ.Π. Τα μουσικά μου ακούσματα, όπως πιστεύω των περισσότερων από μας πια στις ανοιχτές στον κόσμο κοινωνίες που ζούμε, είναι πολλά και διάφορα. Η οικογένεια μου όμως κι επομένως κι εγώ ως παιδί ακούγαμε όλο το φάσμα του ελληνικού μας τραγουδιού, από Χατζηδάκη και Θεοδωράκη, Νταλάρα, Αλεξίου και Αρβανιτάκη, Γαλάνη και Πρωτοψάλτη μέχρι τα κλασικά μας λαϊκά τραγούδια κι εννοείται την παραδοσιακή μουσική της Κρήτης. Στην εφηβεία τα ακούσματα έγιναν πιο ροκ αφού αρχίσαμε να ανταλλάσουμε με τους συμμαθητές μου κασέτες με Bon Jovi, Bryan Adams, Nirvana και Queen ενώ στο Πανεπιστήμιο το ρεπερτόριο άλλαξε σε Θανάση Παπακωνσταντίνου, Μάλαμα, Κανά και Περίδη. Τώρα πια νομίζω ότι ακούω τα πάντα, από Locomondo και Manu Chao μέχρι Νina Simone και Aretha Franklin.
Αυτά τα πρώτα σας μουσικά ακούσματα έχουν επηρεάσει τις επιλογές σας και τον τρόπο έκφρασής σας;
Μ.Π. Αυτό που χωρίς αμφιβολία έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση μιας τεχνοτροπίας φωνητικής ήταν το τραγούδισμα των Κρητών λυράρηδων και λαουτιέρηδων στα πανηγύρια και τις μουσικές εκδηλώσεις μας. Θυμάμαι μικρό κοριτσάκι να κάθομαι δίπλα στο πάλκο και να παρατηρώ με τις ώρες τον τρόπο που χρησιμοποιούσαν τη φωνή τους και μετά να πηγαίνω στο σπίτι και να προσπαθώ να τους μιμηθώ.
Πότε νιώσατε ότι αυτό που θέλετε να κάνετέ στην ζωή σας , είναι να ασχοληθείται με το τραγούδι ;
Μ.Π. Αυτό είναι κάτι που συνέβη στο Πανεπιστήμιο. Ήμουν ήδη μέλος της χορωδίας του Πανεπιστημίου Αθηνών όταν ένιωσα ότι δε μου αρκούσε το να είμαι απλώς μέλος μιας χορωδίας . Θυμάμαι ότι ένιωσα τη μεγάλη ανάγκη, να πιάσω μικρόφωνο, να ανέβω στη σκηνή! Και η ευκαιρία δεν άργησε να έρθει. Με τη μεσολάβηση δυο συμφοιτητών μου πέρασα για ακρόαση από μια μουσική σκηνή των Εξαρχείων που λεγόταν ‘Σκιά του φεγγαριού’ κι έπιασα την πρώτη μου δουλειά ως συνεργάτιδα του Πέτρου Δουρδουμπάκη.
Πότε ξεκινά η ενασχόλησή σας με τη μουσική και το τραγουδι «πιο επαγγελματικά»; Πότε συνειδητοποιείτε ότι το πράγμα έχει σοβαρέψει;
Μ.Π. Η αλήθεια είναι ότι η διαδρομή μου στο τραγούδι δεν μου είχε γίνει από την αρχή αντιληπτή ως “δουλειά”. Νομίζω ότι την αντιλαμβανόμουν περισσότερο ως χόμπι, ασχολία, παράπλευρη δραστηριότητα γι’αυτό και δυσκολευόμουν να με αποκαλέσω τραγουδίστρια όταν κάποιος με ρωτούσε τι δουλειά κάνω. Ένας επιπλέον λόγος που συνέβαινε αυτό ίσως ήταν το γεγονός ότι λειτουργούσα πάντα μέσα σε προστατευμένα περιβάλλοντα, με ανθρώπους που θα με αντιμετώπιζαν είτε ως κόρη τους είτε ως μικρή τους αδελφή. Έτσι, με ελάχιστες εξαιρέσεις δεν ένιωσα ποτέ αυτή την αγωνία του επαγγελματία ή την ανάγκη του να είναι ανταγωνιστικός και κράτησα αυτή την αίσθηση του παιδιού που παίζει το αγαπημένο του παιχνίδι.
Πόσα χρόνια τραγουδάτε επαγγελματικά ;
Μ.Π. Υπήρξα αυτό που λέμε επαγγελματίας τραγουδίστρια υπό την έννοια ότι το τραγούδι αποτελούσε το μοναδικό μέσο βιοπορισμού μου για 10 συναπτά έτη. Η επόμενη δεκαετία που ακολούθησε ήταν αφιερωμένη στη μητρότητα και οι εμφανίσεις που έκανα ήταν λίγες και επιλεκτικές.
Έχετε συνεργαστεί με μεγάλα ονόματα του ελληνικού πενταγράμμου οπως το Διονύση Σαββόπουλο, το Χρήστο Νικολόπουλο, το Διονύση Τσακνή, τον Ορφέας Περιδη, το Μανώλη Ρασούλη, Θοδωρής Κοτονιάς, Θοδωρής Παπαδόπουλος κ.α. Ξεχωριζέται κάποια από αυτές τις συνεργασίες;
Μ.Π. Από τον καθένα τους πραγματικά έχω κερδίσει, έχω πλουτίσει κι έχω γίνει καλύτερη σ’αυτό που κάνω. Αν πρέπει να διαλέξω μία προς χάρη της συνέντευξής μας αυτή θα ήταν η συνεργασία με τον αείμνηστο Μανώλη Ρασούλη. Πέρα από το προφανές, ότι δηλαδή η συνεργασία μας με έφερε κοντά στο έργο του κι υπήρξε η αφορμή για να ανακαλύψω τη στιχουργική του μεγαλοφυΐα, η συνεργασία αυτή που κράτησε τρεις συνεχόμενες σαιζόν, οι οποίες έμελλε να είναι κι οι τελευταίες της ζωής του (εγώ κι ο Ορφέας Περίδης υπήρξαμε οι τελευταίοι του συνεργάτες) μου αποκάλυψε και το μέγεθος του, ως φίλου και ως ανθρώπου. Ήταν μια πληθωρική, γενναιόδωρη καρδιά ο Μανώλης που ήξερε να μοιράζεται και να δίνει, που στα δύσκολα αντέτεινε ένα αφοπλιστικό χιούμορ και που παρά το τεράστιο καλλιτεχνικό του εκτόπισμα έμενε αυθεντικά ταπεινός.
Με ποιο καλλιτέχνη θα θέλατε να συνεργαστείτε στο μέλλον;
Μ.Π. Με τον Πάνο Μουζουράκη! Για κάποιο λόγο νιώθω το θηλυκό alter ego του!
Ύστερα από αρκετά χρόνια απουσίας από τα μουσικά δρωμενα , επιστρέψατε δυναμικά με ένα νέο τραγούδι με τίτλο «Βράχος». Θα μας μιλήσετε για αυτό;
Μ.Π. Το τραγούδι αυτό αποτέλεσε και το λόγο επιστροφής μου στα μουσικά πράγματα γιατί θεωρώ πως οι καλλιτέχνες πρέπει να βγαίνουμε στο προσκήνιο όταν πραγματικά έχουμε να πούμε κάτι ή κάποιο μήνυμα να μεταφέρουμε. Αυτό το τραγούδι λοιπόν είναι ο λόγος που βγαίνω ξανά στις επάλξεις. Όταν μου το έφερε να το ακούσω ο φίλος μου Κώστας Λόζος που έχει γράψει τη μουσική, ένιωσα πως εκτός του ότι με αντιπροσωπεύει απόλυτα, αποτελεί ένα υλικό που μου έλειπε ως ακροάτρια. Νιώθω ότι η παραγωγή των καλλιτεχνών που θαυμάζω κι εκτιμώ βαθιά είναι ως επί το πλείστων δυτικότροπη κι έμενα μου λείπει η παραδοσιακή, λαϊκή νότα στο ελληνικό τραγούδι. Επομένως είπα ότι αυτά τα τραγούδια, με πρώτο της σειράς τον “Βράχο”, θα τα βγάλω πάση θυσία γιατί μπορεί να υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που τα έχουν ανάγκη όπως εγώ! Είμαι περήφανη για το Βράχο γιατί πέρα από την όμορφη μελωδία του, την ευφάνταστη ενορχήστρωση του έχει κι έναν πολύ δυνατό -στα όρια του ποιητικού- στίχο για τον οποίο ευθύνεται η εξαιρετική Νάντια Δουλαβέρα. Το έχουμε αγαπήσει πολύ και σας το παραδίδουμε με πολλή αγάπη με την ευχή να το κάνετε δικό σας!
Θεωρείτε τον εαυτό σας λαϊκή τραγουδίστρια;
Μ.Π. Ο όρος «λαϊκή» για μένα είναι τιμητικός. Ας ξεκινήσουμε μ’αυτό. Τι περισσότερο να ζητήσει ένας τραγουδιστής από την αγάπη του κόσμου? Το λαϊκό μας τραγούδι στήριξε το λαό μας στα δύσκολα, τον γλέντησε στα εύκολα, του προσέδωσε στίγμα και μουσική ταυτότητα και από μόνο του το γεγονός της εντοπιότητας του το κάνει μοναδικό και αναντικατάστατο. Επομένως μόνο τιμητικός θα ήταν αυτός ο χαρακτηρισμός. Δυστυχώς, παρολ’αυτά δεν είναι ένας χαρακτηρισμός που μπορώ να δώσω εγώ στον εαυτό μου .
Θα θέλατε να να ανήκετε στη κριτική επιτροπή ενός reality show οπως το The Voice ή το X-factor?
Μ.Π. Τα μουσικά reality shows έχουν μπει για τα καλά στη ζωή μας και αποτελούν πια έναν από τους τρόπους για να ξεκινήσει κάποιος να εργάζεται στο χώρο της μουσικής. Αν πραγματικά ένιωθα ότι θα μπορούσα να βοηθήσω με μια κατ’ιδίαν κουβέντα ή μια συμβουλή/οδηγία/προτροπή τα πιο νέα παιδιά νομίζω δεν θα ήμουν αρνητική σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
Υπάρχει κάποια πολύ ιδιαίτερη στιγμή στη μέχρι τώρα πορεία σας, την οποία θυμάστε έντονα;
Μ.Π. Για ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα υπήρξα συνεργάτιδα του ρεμπέτη Γιώργου Τζώρτζη που του έχω απέραντη αγάπη κι ευγνωμοσύνη για πολλά πράγματα που δεν υπάρχει η δυνατότητα να αναφέρω εδώ. Κι ενώ οι αναμνήσεις, τα περιστατικά, οι άνθρωποι που θυμάμαι έντονα είναι πολλοί εγώ θα επιλέξω να μιλήσω για τις δυνατές στιγμές που έχω ζήσει με τον Γιώργο πάνω στο πάλκο όταν ένιωσα στο πετσί μου τη μυσταγωγία του πανηγυριού και την αυθεντικότητα ενός λαϊκού γλεντιού καθώς και κάτω από το πάλκο, στα παρελκόμενα των ταξιδιών μας, που είχαν πάντα το στοιχείο της έκπληξης κι ενός παιδικού αυθορμητισμού.
Τι είναι αυτό που σας εξιτάρει περισσότερο στο επάγγελμα του τραγουδιστή;
Αυτό που με εξιτάρει είναι η αδρεναλίνη της σκηνής και η δύσκολη πρόκληση του να πετύχεις την επικοινωνία, τη διάδραση με το κοινό. Το τραγούδι το ξεκίνησα από αγάπη, το συνεχίζω με αγάπη κι ο στόχος μου παραμένει πάντα ο ίδιος: Να υπηρετώ και να προσφέρω στον κόσμο μέσα από αυτό το όχημα που λέγεται φωνή. Αυτό το στοίχημα που πρέπει να κερδηθεί είναι κι αυτό που με εξιτάρει.
Πιστεύεται οτι τα social media παίζουν πλέον σημαντικό ρόλο στη καριέρα ενός καλλιτέχνη;
Μ.Π. Διαπίστωσα με μεγάλο προβληματισμό, δεν το κρύβω , ότι τα social media παίζουν πλέον πρωταγωνιστικό ρόλο στην προωθηση της δουλειας ενός καλλιτέχνη. Και λέω με προβληματισμό γιατί προσωπικα ανήκω στη γενιά που μεγάλωσε χωρίς κινητά και ιντερνετ. Επομένως νιώθω ότι πρέπει να καταβάλλω προσπάθεια για να προσαρμοστώ στα καινούργια δεδομένα. Από την άλλη μεριά, επειδή το νόμισμα έχει δύο όψεις, είμαι σίγουρη ότι με τον καιρό θα μπορέσω να ανακαλύψω τις καλές πλευρές αυτής της συνθήκης και να τις αξιοποιήσω προς όφελος της δουλειάς μου. Νομίζω ότι βρίσκομαι σε καλό δρόμο!
Κλείνοντας τι μήνυμα θα θέλατε να στείλετε στους αναγνώστες του LAYOUT?
Μ.Π. Θέλω κατ’αρχάς να ευχαριστήσω το LAYOUT για τη φιλοξενία και τις όμορφες ερωτήσεις που με έβαλαν σε μια δημιουργική κατάσταση να σκεφτώ και να προβληματιστώ πάνω σε θέματα και να ευχηθώ στους αναγνώστες του να έχουν πάνω απ’όλα την υγεία τους στους καιρούς που διανύουμε και ηθικό ακμαίο όσο το τοπίο με την πανδημία δεν ξεκαθαρίζει πλήρως. Ευγνωμοσύνη και Αποδοχή!
Θα ήθελα προσωπικά να ευχαριστήσω τη Μαρία Παπαλεοντίου για την όμορφη συνέντευξη που μου παραχώρησε για λογαριασμό του LAYOUT.
