Μια δύσκολη σχολική κορωνο-χρονιά ολοκλήρωσε τον κύκλο της με αρκετά σκαμπανεβάσματα, ψυχολογικές μεταπτώσεις, αστείες, χαρούμενες και λυπηρές στιγμές για παιδιά, εκπαιδευτικούς και γονείς. Τα τηλεμαθήματα έδιναν και έπαιρναν καθημερινά με αρκετούς εκπαιδευτικούς να αυξάνουν το level εφευρετικότητας τους προκειμένου να προσελκύσουν τους μαθητές τους μέσα από μια μικρή οθόνη για όσους την διέθεταν βέβαια να τα λέμε και αυτά. Βlogs, παραμύθια, λογισμικά, βίντεο, social media αποτέλεσαν μερικά από τα εργαλεία με τα οποία εξοπλίστηκαν και μπόλικη διάθεση, υπευθυνότητα, αγάπη και μεράκι για τα παιδιά τους όπως μας εξομολογήθηκαν ότι τα αποκαλούν πλέον.
Η Βασιλική Νίκου και η Αριάδνη Ευαγγελοπούλου, δυο νηπιαγωγοί από την επαρχία είναι γνωστές στα social media για τα blogs, τις συμβουλές, τις ιδέες τους και την πολύτιμη εξ αποστάσεως βοήθεια τους προς όλους και όλες τους συναδέλφους τους μιλούν στο layout για τη φετινή χρονιά, τους μαθητές και τους γονείς τους, τις τηλε-στιγμές, τις δύσκολες συγκυρίες, τις βραβεύσεις, τα παραμύθια και το λειτούργημα τους.
Ποια είναι η Βασιλική Νίκου;
Γεννήθηκε στην Ερμακιά Εορδαία Κοζάνης και είναι πτυχιούχος νηπιαγωγός του Παιδαγωγικού Τμήματος Νηπιαγωγών Θεσσαλονίκης (Α.Π.Θ.) ενώ εργάζεται ως νηπιαγωγός από το 1999. Λατρεύει τις νέες Τεχνολογίες και τους Η/Υ ενώ έχει παρακολουθήσει πληθώρα σεμιναρίων που αφορούν την προσχολική αγωγή, την παιδαγωγική και γενικότερα την εκπαίδευση. Οι εκπλήξεις, οι χαρές ,η αγάπη και τα χαμόγελα των παιδιών αποτελούν τα εφόδια της, την έμπνευση και τη δύναμη της όπως τονίζει. Μέσα από το γνωστό blog “nikoubasilikh.blogspot.com” που διατηρεί θα δείτε ένα μέρος από τα project που επεξεργάζεται στο νηπιαγωγείο με απώτερο σκοπό τα παιδιά να κατακτήσουν τη γνώση και τη μάθηση μεθοδικά, αβίαστα και με παιγνιώδη τρόπο. Κύριο και βασικό στοιχείο σε κάθε δραστηριότητα της όπως μας αναφέρει είναι να σεβόμαστε το ρυθμό εξέλιξης και τις ιδιαιτερότητες-χαρίσματα του κάθε μαθητή. “Αγκαλιάζοντας ένα παιδί, του χαρίζουμε τη ζωή, το χαμόγελο, το μέλλον. Το νηπιαγωγείο βοηθά το κάθε παιδί να χτίσει με γερά θεμέλια τα δικά του ονειρικά παλάτια και τους δικούς του πύργους, να μάθει να αγωνίζεται, να διδάσκεται και να αγαπά αξίες, ανθρώπους και ιδέες”.
PART 1
Πώς βιώσατε εσείς και τα παιδιά σας την εξ αποστάσεως εκπαίδευση στο νηπιαγωγείο εν μέσω πανδημίας;
B.N: Η εφαρμογή της εξ’ αποστάσεως εκπαίδευσης ήταν μία επιτακτική ανάγκη για όλη την εκπαιδευτική κοινότητα και μια ξαφνική, σχεδόν βίαιη μετάβαση, με τη μορφή διαδικτυακών μαθημάτων. Ευτυχώς η εξοικείωση μου με τις νέες τεχνολογίες και το χώρο του διαδικτύου με βοήθησαν πολύ ώστε να μην αντιμετωπίζω ιδιαίτερες δυσκολίες στα διαδικτυακά μου μαθήματα. Η αλλαγή του τρόπου, του περιεχομένου και των μέσων διδασκαλίας στην εξ’ αποστάσεως εκπαίδευση προϋποθέτει υψηλές απαιτήσεις ως προς το χειρισμό της, το χρόνο εργασίας, και την υπομονή. Δημιούργησα διαδραστικά δεδομένα-project και διαδραστικά φύλλα εργασίας που θα ήταν ακριβώς όπως θα τα εφάρμοζα στη δια ζώσης διδασκαλία.
Έτσι, τα παιδιά μου, δεν δυσκολεύτηκαν να προσαρμοστούν και να αντιληφθούν τη νέα πραγματικότητα. Με πολύ σαφείς οδηγίες και εικονικά δεδομένα, κάθε μας δράση έκρυβε και μία μεγάλη έκπληξη. Φυσικά να τονίσω και τη σημαντική βοήθεια των γονέων, που πολλές φορές ήταν σωτήρια λόγω των προβλημάτων σύνδεσης του δικτύου που προκύπταν είτε λόγω τεχνικών προβλημάτων των εφαρμογών–λογισμικών.
Τι σας έλεγαν οι γονείς και τι τα παιδιά σας καθημερινά;
B.N:Οι γονείς ένιωθαν έντονα την ανάγκη, να βοηθήσουν με όλες τους τις δυνάμεις ,να ξανανιώσει το παιδί τους πάλι την επαφή με το σχολείο και τη μαθησιακή –διδακτική διαδικασία, έστω και με τα δεδομένα της εξ’ αποστάσεως εκπαίδευσης έστω κι αν αυτή η επικοινωνία μας ήταν μέσω μιας οθόνης. Και αυτό στην πορεία βοηθούσε το κάθε παιδί ψυχολογικά χαρίζοντας του. Χαρά, ευτυχία, γνώση, έκπληξη, ζωντάνια, νοσταλγία, αγωνία, προσμονή, αγάπη. Τα παιδιά και οι γονείς εκτίμησαν και ένιωσαν έντονα το μεγαλείο και την προσφορά του νηπιαγωγείου με τη δια ζώσης διδασκαλίας. Η δημιουργία ενός αισθήματος ομαλότητας στη διαδικτυακή μας τάξη έγινε χωρίς πολλές σκέψεις και προβληματισμούς. Χρησιμοποιούσα την ίδια πορεία διδασκαλίας όπως και στην κανονική μου διδασκαλία στην τάξη και τα παιδιά ένιωσαν αμέσως οικειότητα και άνεση με το νέο διαδικτυακό μας περιβάλλον.
Οι γονείς κάθε φορά μου έλεγαν: “Πόσα όμορφα πράγματα μαθαίνουμε στο νηπιαγωγείο και πόσα πολλά. Μπράβο κυρία Βασιλική βλέπουμε πόσα πολλά πράγματα έχετε κάνει για τα παιδάκια του νηπιαγωγείου” και πολλά άλλα για τα οποία δεν θέλω να περιαυτολογήσω.
Τα παιδάκια μου νήπια και προνήπια γιατί για μένα είναι και τα νιώθω σαν παιδιά μου, μου λέγανε πολλές φορές κατά τη διάρκεια της εξ’ αποστάσεως διδασκαλίας : “Κυρία σ’αγαπώ”. Φυσικά πολλές φορές ένιωσα να συγκρατώ και να πνίγω τα δάκρυα μου από συγκίνηση και λατρεία για τα ανιδιοτελή, γεμάτα προσφορά συναισθήματα τους.
Περιγράψτε μας μια αμήχανη στιγμή, μια στιγμή που στεναχωρηθήκατε και μια αστεία κατά τις τηλεδιασκέψεις.
B.N:Μια φορά όταν τελείωνε η διαδικτυακή μας διδασκαλία τους είπα χαρακτηριστικά τη φράση :Ζουζουνάκια μου σας αγαπώ πολύ θα τα πούμε αύριο ξανά μαζί και σας περιμένει μία μεγάλη έκπληξη κρυμμένη σε ένα σπιτάκι κουτί (Ήταν ένα διαδραστικό παιχνίδι όπου έπρεπε μέσα από την ντουλάπα να διαλέξουν ρούχα για μία βροχερή μέρα και να ντύσουν το μαθητή ή μαθήτρια που θα πήγαινε σχολείο ). Μέσα μου ευχόμουνα να μην είναι το αύριο πάλι με εξ΄αποστάσεως εκπαίδευση και να σταματήσει για πάντα.
Ένα κοριτσάκι με ρώτησε αμέσως “Κυρία θα΄ρθούμε στο σχολείο με τις τσάντες αύριο;”. Αυτή η ερώτηση με έκανε να προβληματιστώ έντονα και στη συνέχεια να δακρύσω. Αποδείκνυε περίτρανα πόσο πολύ τα παιδιά νοσταλγούσανε το κανονικό σχολείο, το παιχνίδι και τις παρέες τους και εγώ είχα επιθυμήσει πολύ το γέλιο τους, τη ζωντάνια τους, τις χαρές τους και την αγκαλιά τους.
Η αστεία στιγμή ήταν όταν ζήτησα να μου φέρουν στην οθόνη μπροστά ένα χριστουγεννιάτικο στολίδι και μου έφερε ένα παιδί έναν μολυβένιο στρατιώτη που ήταν πιο μεγάλο και από το ύψος του και με δυσκολία το κρατούσε. Φυσικά μετά μου έδειξαν πολλά άσχετα πράγματα, παπούτσια, το μεσημεριανό τους φαγητό, τις καινούριες τους πυτζάμες, τα νέα τους παιχνίδια και πολλά άλλα.
Πόσο ψυχοφθόρα ήταν τελικά τα τηλεμαθήματα και ότι συνεπάγονταν με αυτά για μια εκπαιδευτικό;
B.N:Δεν είναι εύκολο να διαχειριστείς μία σχολική τάξη με την εξ΄αποστάσεως διδασκαλία και τα τηλεμαθήματα. Είναι δύσκολο, πολύ δύσκολο. Δυστυχώς χάνεται πίσω από την παγερή οθόνη του υπολογιστή η αμεσότητα του λόγου, η συναισθηματική επαφή, η ζωντάνια, το σπινθηροβόλο βλέμμα των παιδιών και η χημεία της επαφής ανάμεσα στην παιδαγωγό και τα παιδιά. Τα παιδιά αλληλοεπιδρούν μεταξύ τους με ένα προβληματικό δίαυλο επικοινωνίας (λόγω τεχνικών προβλημάτων του διαδικτύου) και με πολύ διστακτικότητα, λόγω της παρουσίας των ενηλίκων κηδεμόνων. Πολλές φορές ήθελα να επιβραβεύσω τα παιδιά για τα έργα τους και την προσπάθεια τους όχι μόνο προφορικά αλλά και να τους πω ένα μεγάλο μπράβο με μία μεγάλη αγκαλιά, κάτι εντελώς αδύνατο. Αυτό ήταν μία διαδικασία που με ζημίωνε ψυχολογικά και συναισθηματικά.
Καταφέρατε και αποσπάσατε πολλά βραβεία και επαίνους για καινοτόμα προγράμματα εν μέσω πανδημίας μαζί με τις τάξεις σας. Ποια ήταν ακριβώς τα βραβεία και οι έπαινοι και πώς υλοποιήθηκαν αυτά σε τέτοια συνθήκη;
B.N:Από το Μάρτιο του 2020 που ξεκίνησε η εξ΄αποστάσεως εκπαίδευση λόγω πανδημίας απέσπασα :1ο:Έπαινος από τον Πανελλήνιο σχολικό διαγωνισμό Bravo Schools 2020-Οι 17 Παγκόσμιοι στόχοι βιώσιμης ανάπτυξης για το παραμύθι μου : “Το πάθημα του Κορονοϊού”.
2ο:Διάκριση Συμμετοχής από το Bravo Schools 2020. Ήμασταν ανάμεσα στα 25 σχολεία που αφυπνίσαμε και ενεργοποιήσαμε την κοινωνία με τη συμμετοχή μας και τις δράσεις μας για τους 17 παγκόσμιους στόχους βιώσιμης ανάπτυξης με τους υψηλότερους καταγεγραμμένους ψήφους. Η συμμετοχή ήταν με το παραμύθι :α)Το πάθημα του Κορονοϊού και β)τα διαδραστικά παιχνίδια με τον Κορωνοϊό και τους φίλους του τα μικρόβια.
3ο:Βραβείο από την 5TH YOUSMILE AWARDS 2021-ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ. Η συμμετοχή μας ήταν με το παραμύθι : ” Ένα συννεφάκι λίγο διαφορετικό”.
Όλα αυτά τα εκπαιδευτικά προγράμματα –projects δημιουργήθηκαν με πολύ κόπο προκειμένου να ανταποκριθούν πλήρως στις ανάγκες της νέας πραγματικότητας που λέγεται εξ ΄αποστάσεως εκπαίδευση λόγω της πανδημίας του Covid -19. Το αμείωτο ενδιαφέρον των παιδιών και η ενεργής συμμετοχή τους ήταν τα βασικότερα κίνητρα ώστε να ευοδωθεί η προσπάθεια για κάθε πετυχημένο διδακτικό project.
Πώς συμμετείχατε εν μέσω πανδημίας, ποια ήταν η διαδικασία, πώς ανταποκρίθηκαν τα παιδιά και ποια τα λόγια τους κατά την βράβευση;
B.N: Αρχικά, με την έναρξη της πανδημίας τον Μάρτιο του 2020 προοιωνίστηκε ένα δυσάρεστο κλίμα στο σχολικό περιβάλλον και στην κοινωνία γενικότερα. Ο φόβος, ο εγκλεισμός και το άγνωστο για τη σοβαρότητα και την επικινδυνότητα της πανδημίας του Κορωνοϊού, μου δημιούργησε έντονα την ανάγκη να ενδυναμώσω τον ψυχικό κόσμο των παιδιών με συναισθήματα γενναιότητας, μεγαλοψυχίας, θάρρους και ασφάλειας. Ο φόβος και ο τρόμος δεν έπρεπε να κυριεύσει κανέναν και κυρίως τις ευαίσθητες ψυχές των παιδιών. Έτσι, δημιούργησα το παραμύθι μου: “Το πάθημα του Κορωνοϊού”. Η ανταπόκριση του κόσμου και η αγάπη των παιδιών για να γνωρίσουν το πάθημα του Κορωνοϊού ήταν πάρα πολύ μεγάλη. Στην πορεία δημιούργησα και πολλά διαδραστικά παιχνίδια με τον Κορωνοϊό και τους φίλους του, τα μικρόβια, όπου θα μπορούσαν τα παιδιά μέσω της εξ ΄αποστάσεως εκπαίδευσης να διασκεδάσουν, να μάθουν και να γνωρίσουν τον Κορωνοϊό από μία ματιά πιο διασκεδαστική και ευχάριστη συγχρόνως με τόλμη και θάρρος . Στη συνέχεια στο δεύτερο κύμα της πανδημίας το Φθινόπωρο του 2021 δημιουργήθηκε το παραμύθι :”Ο Ερρίκος γίγαντας πάει στο σχολείο” με διασκευή έμμετρου ποιήματος (Ο Ερρίκος γίγαντας ήθελε να πάει στο σχολείο όμως δεν είχε μάσκα. Οι φίλοι του, τα παιδιά του νηπιαγωγείου με την εξυπνάδα και την ευστροφία τους έδωσαν τη λύση…) .
Τα παιδιά σε όλα τα διαδικτυακά μας μαθήματα, στο πρώτο κύμα της πανδημίας συμμετείχαν ενεργά με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και έδιναν πολλές ιδέες και προτάσεις πως να νικηθεί ο Κορωνοϊός . Είδα σκέψεις, προβληματισμούς, υποθέσεις, διδάγματα και συμπεράσματα να ξετυλίγονται σαν κουβάρι και να γίνονται αφορμή για έμπνευση και δημιουργία. Αφουγκράστηκα τις επιθυμίες τους και τα πιστεύω τους και αποφάσισα κάθε τους λέξη να γίνει “έργο”.
Το ίδιο έγινε και στο δεύτερο κύμα της πανδημίας τη δεύτερη σχολική χρονιά 2020-2021. Οι προβληματισμοί και οι δυσκολίες στην καθημερινότητα μας δεν στάθηκαν εμπόδιο για την παιδαγωγική και μαθησιακή μας εξέλιξη. Δημιουργήσαμε το παραμύθι: “Ένα συννεφάκι λίγο διαφορετικό” , όπου η διαφορετικότητα και η μοναδικότητα του καθενός μας θα έβρισκε τις δικλείδες για να καλλιεργηθούν αξίες όπως ο σεβασμός, η αυτογνωσία, η φιλία, η αγάπη και ο αλτρουισμός.
Με την απονομή των βραβείων, των διακρίσεων και των επαίνων τα παιδιά χάρηκαν πολύ και ένιωσαν μεγάλη περηφάνια. Ένα παιδί μάλιστα είχε πει χαρακτηριστικά : “Κυρία είναι η πιο χαρούμενη μέρα της ζωής μου “.
Που νομίζετε ότι οφείλονται αυτές οι σημαντικές επιτυχίες στο επάγγελμα;
B.N:Ως νηπιαγωγός δίνω το 100 % των δυνάμεων μου ψυχικά, γνωστικά, μαθησιακά και κυρίως συναισθηματικά. Με πολύ αγάπη, ενδιαφέρον, στοργή και χαρά αγκαλιάζω κάθε παιδί χαρίζοντας του πάνω απ΄ όλα ασφάλεια και αποδοχή . Η ενσυναίσθηση ως βασικός παράγοντας στην παιδαγωγική διαδικασία γαλουχεί και αναπτύσσει ανθρώπους με αξίες, αρχές, ευσυνειδησία και ευγένεια. Γι αυτό φροντίζω πάντα μέσα στο μυαλό μου και την καρδιά μου να την έχω ως τον πιο πολύτιμο καθοδηγητή μου και σύμβουλο μου.
Ως παιδί κατά τη διάρκεια της μαθητικής μου ζωής από το νηπιαγωγείο μέχρι και το τέλος του δημοτικού σχολείου, έζησα με δασκάλους –εκπαιδευτικούς που ήταν τραγικοί και ποινικώς επιλήψιμοι . Στιγμές και χρόνια που ούτε θέλω να σκέφτομαι αλλά ούτε και να θυμάμαι. Κάθε παιδί είναι ένας μεγάλος θησαυρός. Μέσα στην καρδιά και το μυαλό του κρύβει έναν ανεκτίμητο πλούτο και ο εκπαιδευτικός –παιδαγωγός οφείλει να το προστατέψει και να τον διαφυλάξει με όλες του τις δυνάμεις. Ρόλος όλων των εκπαιδευτικών είναι να προσπαθούμε να βλέπουμε τον κόσμο μέσα από τα μάτια ενός παιδιού και όχι με τη ματιά ενός ενήλικα.
Τι έχετε κερδίσει από την αλληλεπίδραση με άλλους συναδέρφους μέσα από το διαδίκτυο εν μέσω πανδημίας;
B.N:Πάρα πολλά. Υπάρχουν πάρα πολλοί εκπαιδευτικοί πολύ αξιόλογοι στο έργο τους που φροντίζουν να προσφέρουν τα μέγιστα στο σχολείο –νηπιαγωγείο. Πολλές φορές πήρα ιδέες είτε για την κανονική μου διδασκαλία –δια ζώσης είτε για την διδασκαλία μου με την εξ ΄αποστάσεως εκπαίδευση. Επειδή το χρονικό διάστημα της πανδημίας διήρκεσε αρκετούς μήνες και το εκπαιδευτικό υλικό που είχα δημιουργήσει δεν επαρκούσε, πάρα πολλές φορές αξιοποίησα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το εκπαιδευτικό υλικό άλλων συναδέλφων μου. Δεν θέλω να αναφέρω ονόματα για να μην νιώσω πως αδικώ κάποιους άλλους παραλείποντας τους.
Μια φράση παιδιού που σας σημάδεψε όλα αυτά τα χρόνια.
B.N:Μια φράση που μου έμεινε χαραγμένη στη μνήμη μου ήταν όταν ένα προνήπιο μου είπε: “Κυρία τον μπαμπά μου τον έκλεισε η αστυνομία στη φυλακή”. Ήταν ένα παιδί που ο πατέρας κακοποιούσε τη μητέρα και τα παιδιά με σωματική και λεκτική βία. Η δικαιοσύνη ευτυχώς έπραξε το καθήκον της προστατεύοντας άμεσα τα παιδιά και τη μητέρα χωρίς να υπάρξουν άλλα δυσάρεστα επακόλουθα.
Το site σας έχει πλούσιο υλικό που μπορεί ένας εκπαιδευτικός και ένας γονέας να πάρει ιδέες κάθε πόσο το ανανεώνετε, να περιμένουμε κάτι πιο καινοτόμο και διαδραστικό από όσο μας έχετε συνηθίσει;
B.N:Το ιστολόγιο μου, λέγεται Νίκου Βασιλική Νηπιαγωγείο Δημιουργίας : https://nikoubasilikh.blogspot.com/
Έχει πλούσιο υλικό και η ανταπόκριση που είχε ήταν πάρα πολύ μεγάλη. Πολλές σχολικές μονάδες Νηπιαγωγείου (προσχολικής αγωγής ), Δημοτικής εκπαίδευσης και Ειδικής αγωγής αξιοποίησαν το εκπαιδευτικό μου υλικό με τον καλύτερο δυνατό τρόπο . Ένιωσα πολύ μεγάλη χαρά και τιμή. Η γνώση και η Παιδεία πρέπει να προσφέρονται αφιλοκερδώς και ανιδιοτελώς σε κάθε παιδί, σε κάθε σχολείο και σε κάθε εκπαιδευτικό. Δεν πρέπει το συμφέρον και η μιζέρια να γίνουν συνοδοιπόροι μας στην εκπαιδευτική διαδικασία γιατί τότε χωλαίνει όλη η Παιδεία μας και οδηγείται δυστυχώς στα πρόθυρα της κατάρρευσης και του καταποντισμού.
Ανανεώνω το εκπαιδευτικό υλικό στο ιστολόγιο μου πολύ συχνά είτε προσθέτω ένα νέο project είτε προσθέτω νέες ιδέες στις προηγούμενες αναρτήσεις μου. Το σχολικό έτος που διανύσαμε 2020-2021 πρόσθεσα πάνω από 15 νέα project με βίντεο, παραμύθια, φύλλα εργασίας και διαδραστικά παιχνίδια. Το ένα από τα νέα project μου είχαν σε ένα μήνα πάνω από 100.000 προβολές. Ανταπόκριση πολύ μεγάλη (από την κοινωνία –την εκπαιδευτική κοινότητα) και πολύ συγκινητική.
Δεν γνωρίζω στην πορεία τι καινοτόμο ή διαδραστικό θα προκύψει. Τα παιδιά είναι αυτά που μου χαρίζουν με μία λέξη τους, μία ζωγραφιά τους, ένα βλέμμα τους, μία φράση τους, την έμπνευση για να δημιουργήσω ένα νέο εκπαιδευτικό project, ένα παραμύθι, ένα ποίημα, ένα τραγούδι, μια νέα ιδέα. Οπότε και εγώ ακόμα αδημονώ να δω το νέο “δημιούργημα” μου.
Τι θα θέλατε να δοκιμάσετε με τα παιδιά στην τάξη που δεν το έχετε καταφέρει ακόμη;
B.N:Θα ήθελα μαζί με τα παιδιά να αφυπνίσω περισσότερο την κοινωνία των μεγάλων για μία πολιτεία ανθρώπινη. Με περισσότερη ευαισθησία απέναντι στους ευάλωτα άτομα με προβλήματα υγείας, στους οικονομικά ασθενέστερους. Να δώσουμε στους ενήλικες και να τους ανησυχήσουμε έντονα για τους κινδύνους που αντιμετωπίζει το περιβάλλον μας, η χλωρίδα και πανίδα μας.
Θα ήθελα η τέχνη μέσα στο νηπιαγωγείο να γίνει βιωματική εμπειρία και όχι εικονική πραγματικότητα. Θέλω κάθε εβδομάδα ένας εκπρόσωπος της τέχνης και του Πολιτισμού να μας επισκέπτεται στο νηπιαγωγείο και να μας ταξιδεύει στα δικά του μονοπάτια, να μας δείχνει τα δικά του μυστικά, τις δικές του δημιουργίες. Έτσι, τα παιδιά θα καλλιεργήσουν πολύ νωρίς τις αξίες σεβασμός και πολιτισμική ταυτότητα –κουλτούρα .
Σεξουαλική διαπαιδαγώγηση και νηπιαγωγείο. Ποια η σχέση σας με τη θεματική αυτή κατά την εκπαιδευτική διαδικασία;
B.N:Δεν έχω ασχοληθεί ιδιαίτερα με τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στο νηπιαγωγείο. Απλά μόνο έχω δώσει συμβουλές στα παιδιά μετά από την αφήγηση ενός παραμυθιού , πως προσέχουμε και δεν εμπιστευόμαστε εύκολα ανθρώπους που δεν ανήκουν στο στενό οικογενειακό μας περιβάλλον. Είναι ένα θέμα που πρέπει να προσεγγίζεται με ιδιαίτερη προσοχή και με γνώμονες πάντα την ασφάλεια και την ευαισθησία της παιδικής ψυχής .
Μια συμμετοχή σε διαγωνισμό που άλλαξε και την δική σας κοσμοθεωρία.
B.N:Η συμμετοχή μου το 2018, όπου απέσπασα το 2ο Βραβείο στην Κατηγορία ταινία-Στο δρόμο με προσοχή από το Υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων /Εκπαιδευτική Ραδιοτηλεόραση και το ΙΟΑΣ -Ινστιτούτο Οδικής Ασφάλειας Πάνος Μυλωνάς. Η συμμετοχή μου ήτανε με το παραμύθι –Ταινία :”Η νεράϊδα Δρομένια και το μαγικό ραβδί του Κ.Ο.Κ.”.
Γνώρισα πολύ σημαντικούς ανθρώπους και ανάμεσα τους ήταν Βάσω Μυλωνά Πρόεδρος του ΙΟΑΣ- Ινστιτούτο Οδικής Ασφάλειας Πάνος Μυλωνάς. αλλά και την παραολυμπιονίκη πρωταθλήτρια Κοροκίδα Δήμητρα. Αυτές οι δύο γυναίκες με τη δύναμη και το μεγαλείο της ψυχής τους, μου δίδαξαν πολλά και κυρίως “Πώς στη ζωή τίποτα δε πρέπει να θεωρούμε δεδομένο”.
Όσον αφορά το βιβλίο σας κα Νίκου «Το πάθημα του κορωνοιού». Μιλήστε μας για αυτό, πώς πήγε συνολικά έως τώρα, ποια η ανταπόκριση και τα σχόλια του κόσμου;
B.N:Το παραμύθι μου : “Το πάθημα του Κορωνοϊού”, ήταν για μένα από τις κορυφαίες στιγμές στην εκπαιδευτική μου δράση και προσφέρθηκε ανιδιοτελώς σε όλα τα παιδιά, σε κάθε οικογένεια, σε κάθε φορέα και κάθε σχολική μονάδα.
Ήταν ένα παραμύθι που ήθελα να μπει στις καρδιές όλων των παιδιών και να τα ενδυναμώσει με γενναιότητα ψυχής. Δεν πρέπει να μεταδίδουμε το φόβο, τον τρόμο και τη δειλία στα παιδιά γιατί έτσι θα δομήσουμε σε λάθος θεμέλια το χαρακτήρα τους γιατί θα γίνουν άτολμα και αναποφάσιστα απέναντι στις δυσκολίες της ζωής.
Το παραμύθι αφηγείται την περιπέτεια που είχαν δύο αδέλφια, ο Κορωνοϊός και η Γρίπη, ζωηρά μικρόβια από την μακρινή Κίνα πολλά παιχνίδια κάνανε σε ενός εργαστηρίου τη γωνιά. Είχαν φίλους τον πονόλαιμο, το συνάχι, τον πυρετό και δεν άκουγαν τις δασκάλες τους. Ο Κορωνοϊός ξεροκέφαλος και υπερόπτης που ήτανε, ονειρευόταν να γίνει πολύ δυνατός. Έτσι, έφαγε κάτι περίεργες πολυβιταμίνες που ήταν ξεχασμένες σε ένα συρτάρι του εργαστηρίου. Τότε άρχισαν οι παρενέργειες. Έγινε άγριος και κακός, άρχισε να θυμώνει και να διατάζει ακόμα και τη αδελφούλα του. Έβαλε κορώνα και βγήκε στην πόλη και άρχισαν να αρρωσταίνουν όλοι. Τα παιδιά το σχολείου με ένα έξυπνο σχέδιο που κατέστρωσαν, τον έκλεισαν σε ένα βάζο σφραγιστό με μπόλικο αντισηπτικό και τον νίκησαν.
Οι προβολές που είχε το παραμύθι μου έχουν ξεπεράσει τo 1.000.000 και είναι δημοσιευμένο ελεύθερα στο Youtube στα δύο ιστολόγια μου (https://nikoubasilikh.blogspot.com/ & https://nikoybasilikh.blogspot.com/), στο story jumber, στο ebooks4greeks, στην Ανοιχτή βιβλιοθήκη Ελλάδος-Open book, στην ιστοσελίδα της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδος, στην ιστοσελίδα του Δήμου Τρικκαίων, στην ιστοσελίδα του Δήμου Παλαιού Φαλήρου, στην εκπαιδευτική ιστοσελίδα alfavita και σε πολλές ιστοσελίδες δημοσιογραφικού και ενημερωτικού περιεχομένου ,αλλά και ιστοσελίδες –ιστολόγια εκπαιδευτικού περιεχομένου.
Στο παρακάτω link μπορείτε να δείτε περισσότερα:
Τα παραμύθι αγαπήθηκε πολύ από μικρούς και μεγάλους. Δεν περίμενα πως θα είχε τόση μεγάλη ανταπόκριση. Ήταν πολύ συγκινητική η αγάπη, που μου έδειξαν τα μικρά παιδιά και μου χάρισαν πρωτόγνωρα συναισθήματα. Οι αγκαλιές τους, τα χαμόγελα τους, όταν διάβαζα το παραμύθι και η αγωνία στο βλέμμα τους ήταν πολύ όμορφες στιγμές και για μένα ήταν η καλύτερη ανταμοιβή.
Πώς αντιμετωπίζετε τις νέες αλλαγές στο κομμάτι της εκπαίδευσης του νηπιαγωγείου και πώς βρίσκεται το νέο νομοσχέδιο;
B.N:Κρίνω πως για κάθε απόφαση που αφορά την εκπαίδευση οφείλουν οι πρωτεργάτες των νομοσχεδίων να λαμβάνουν υπόψη τους τις ανάγκες της εκπαιδευτικής τάξης, τις σκέψεις και τους προβληματισμούς των εκπαιδευτικών και κυρίως τα δεδομένα της σύγχρονης εποχής μας.
Στο νηπιαγωγείο δυστυχώς μία νηπιαγωγός καλείται να ανταποκριθεί στις εκπαιδευτικές , γνωστικές, λειτουργικές, συναισθηματικές και ψυχικές ανάγκες ενός μεγάλου αριθμού παιδιών ακόμα και 25 επί πέντε ώρες και παραπάνω χωρίς να μεσολαβεί ούτε ένα διάλλειμα ελάχιστων δευτερολέπτων. Δυστυχώς είναι τραγικό. Πάρα πολύ ψυχοφθόρο και κουραστικό να μην μπορεί η εκπαιδευτικός να πάει ακόμα και τουαλέτα.
Πρέπει μία αίθουσα νηπιαγωγείου να μην ξεπερνάει τον αριθμό των 12-15 νηπίων και προνηπίων. Έτσι, ώστε να μπορεί η εκπαιδευτικός να ανταποκριθεί στις μαθησιακές ανάγκες όλων των παιδιών. Χωρίς να υπάρχουν τα καταπιεστικά στεγανά του χώρου, του άγχους και της πίεσης. Λογοθεραπευτές ,εργοθεραπευτές, γυμναστές, εκπαιδευτικοί Καλών Τεχνών, βοηθητικό και νοσηλευτικό προσωπικό να υπάρχουν σε κάθε σχολική μονάδα προσχολικής αγωγής ώστε η εκπαιδευτική διαδικασία να έχει αποτελεσματικότητα και να ανταποκρίνεται πλήρως στις ανάγκες όλων παιδιών.
Πρέπει να συμμετέχουν για τη δημιουργία ενός νομοσχεδίου και τις παραμέτρους του που αφορούν την Προσχολική αγωγή, εν ενεργεία νηπιαγωγοί που δρουν μέσα στη σχολική τάξη με εμπειρία και όχι άσχετοι και παρείσακτοι που δεν γνωρίζουν ούτε τα βασικά για την προσχολική ανάπτυξη ενός παιδιού. Δυστυχώς, η αλήθεια αυτή είναι και τα δεδομένα των τελευταίων ετών έχουν απογοητεύσει πολύ την εκπαιδευτική κοινότητα.
Το νέο νομοσχέδιο πρέπει να αποδομηθεί πλήρως και να επαναπροσδιοριστεί με νέες βάσεις στέρεες και όχι αποφάσεις εν μία νυχτί. Η προχειρότητα, η ημιμάθεια και η άγνοια από τους πρωτεργάτες ιθύνοντες, δυστυχώς θα ανοίξουν νέες πληγές στο υπάρχον εκπαιδευτικό μας σύστημα και οι συνέπειες θα είναι ολέθριες για τα παιδιά-τη νέα γενιά που ελπίζουν και προσμένουν ένα καλύτερο μέλλον στη ζωή τους.
Έχετε απευθυνθεί στους αρμόδιους παιδαγωγικών θεμάτων για την κατάσταση στα νηπιαγωγεία;
B.N:Ναι, αλλά η ανταπόκριση δεν ήταν η αναμενόμενη.
Έχετε σκεφτεί να γράψετε κάποιο παιδικό βιβλίο, παραμύθι ή εκπαιδευτικό βοήθημα μετά από τόσο χρόνια εμπειρίας η κάθε μια ενώνοντας τις σούπερ δυνάμεις των νηπιαγωγών;
B.N:Ναι, το έχω σκεφτεί. Θα ήθελα να δημιουργήσω ένα συλλεκτικό book με παραμύθια για το Νηπιαγωγείο. Με έργα, κείμενο και περιεχόμενο που θα έχει γεννηθεί από τα ίδια τα παιδιά. Κάθε εποχή και παραμύθι και θα μας τα πούνε όλα το Κουκί και το Ρεβύθι. Έτσι, θέλω να φανταστώ την αρχή.
Αν μπορούσατε να δώσετε μια συμβουλή στους γονείς που έχουν παιδιά στο νηπιαγωγείο, ποια θα ήταν αυτή;
B.N:Να εμπιστευτούν το χώρο του νηπιαγωγείου και να είναι σίγουροι πως το νηπιαγωγείο είναι μια μεγάλη αγκαλιά. Όπου το κάθε παιδί θα αποκτήσει γνώσεις, θα αναπτύξει τη φαντασία και τη δημιουργικότητα του, θα μάθει αξίες όπως ο σεβασμός, η αλληλεγγύη, η συνεργασία και η φιλία, θα μάθει να βάζει όρια για να νιώθει πώς συμβιώνει με άλλους σε ένα ασφαλές περιβάλλον με αλληλοσεβασμό και αυτοεκτίμηση.
Τι σας ενοχλεί πραγματικά στη δουλειά σας;
B.N:Σκέφτομαι και προβληματίζομαι ,αν τα χρόνια που θα ακολουθήσουν στην εκπαιδευτική μου πορεία, θα έχω άραγε τα ίδια ψυχικά, σωματικά και γνωστικά αποθέματα ώστε να ανταποκριθώ σωστά στις ανάγκες της σχολικής τάξης του νηπιαγωγείου.
Κρίνω από την πολυετή εμπειρία που έχω, πως οι εκπαιδευτικοί κάθε βαθμίδας δεν πρέπει να βρίσκονται στη διδακτική διαδικασία-σχολική τάξη και να είναι εν ενεργεία μετά τα 55 έτη διότι είναι αναποτελεσματικοί οι περισσότεροι στη δουλειά τους και κουρασμένοι. Πρέπει να δίνεται η ευκαιρία σε νέους ανθρώπους εκπαιδευτικούς να δράσουν και να προσφέρουν τα μέγιστα. Με νέες φρέσκες ιδέες χωρίς τις αναχρονιστικές και φρούδες εκπαιδευτικές ιδέες του παρελθόντος.
3 λέξεις που μας μαθαίνει το νηπιαγωγείο για το πραγματικό νόημα της ζωής.
B.N:Τα 3 Α :Ασφάλεια –Αγάπη –Αποδοχή .
Τι σας λείπει περισσότερο από την εκπαιδευτική πραγματικότητα του σήμερα;
B.N:Θέλω να ξεφύγουμε εντελώς από τα δεδομένα της εξ΄αποστάσεως διδασκαλίας. Η δια ζώσης διδασκαλία στο νηπιαγωγείο είναι αναντικατάστατη .
Μπορείτε να μας προτείνετε ιδέες για δημιουργική απασχόληση των παιδιών τους καλοκαιρινούς μήνες
B.N: Θα πρότεινα παιχνίδια, πολλά παραμύθια και επαφή με τη φύση.
Τι περιμένετε από τη νέα σχολική χρονιά;
B.N:Να έχουμε πάνω από όλα υγεία. Η ζωή καθημερινά γύρω μας στέλνει τα πιο σοφά και όμορφα μηνύματα. Να τα αποκωδικοποιούμε και να γινόμαστε καθημερινά καλύτεροι. Ξεπερνώντας το εγώ και φτάνοντας στο εμείς.
Θα ήθελα θέλω να κλείσω με ένα μικρό απόσπασμα από το υπέροχο βιβλίο του Robert Fulghum: Όσα πραγματικά θα έπρεπε να ξέρω, τα έμαθα στο νηπιαγωγείο”.
“Όσα πραγματικά πρέπει να ξέρω για το πώς να ζω, τι να κάνω και πώς να είμαι, τα έμαθα στο νηπιαγωγείο. Η σοφία δε βρισκόταν στην κορυφή του σχολικού βουνού, αλλά εκεί, στα βουναλάκια από άμμο, στο νηπιαγωγείο.
Αυτά είναι τα πράγματα που έμαθα:
- Να μοιράζεσαι τα πάντα.
- Να παίζεις τίμια.
- Να μη χτυπάς τους άλλους.
- Να βάζεις τα πράγματα πάλι εκεί που τα βρήκες.
- Να καθαρίζεις τις τσαπατσουλιές σου.
- Να μην παίρνεις τα πράγματα που δεν είναι δικά σου.
- Να λες συγγνώμη, όταν πληγώνεις κάποιον.
- Να πλένεις τα χέρια σου πριν από το φαγητό.
- Να κοκκινίζεις.
- Ζεστά κουλουράκια και κρύο γάλα κάνουν καλό.
- Να ζεις μια ισορροπημένη ζωή, να μαθαίνεις λίγο, να σκέπτεσαι λίγο, να σχεδιάζεις, να ζωγραφίζεις, να τραγουδάς, να χορεύεις, να παίζεις και να εργάζεσαι κάθε μέρα από λίγο.
- Να παίρνεις έναν υπνάκο το απόγευμα.
- Όταν βγαίνεις έξω στον κόσμο, να προσέχεις την κίνηση, να κρατιέσαι από το χέρι και να μένεις μαζί με τους άλλους.
- Να αντιλαμβάνεσαι τα θαύματα. Να θυμάσαι το μικρό σπόρο μέσα στο δοχείο από φελιζόλ .Οι ρίζες πάνε προς τα κάτω και το φυτό προς τα πάνω. Κανείς πραγματικά δεν ξέρει πώς και γιατί, αλλά όλοι μας μοιάζουμε σ’ αυτό.
- Τα χρυσόψαρα, τα χάμστερς, τα άσπρα ποντίκια, ακόμη κι ο μικρός σπόρος μέσα στο πλαστικό δοχείο, όλα πεθαίνουν. Το ίδιο κι εμείς. Να θυμάσαι τελικά τα βιβλία και την πρώτη λέξη που έμαθες την πιο μεγάλη απ’ άλλους: τη λέξη ΚΟΙΤΑ”.
