To site του Σταμάτη Μαλέλη για την κατάθλιψη είναι κοντά σου

2770

anurvpaki

Μετά  την μάχη που έδωσε με την κατάθλιψη, ο Σταμάτης Μαλέλης δίνει μάχη με την κατάθλιψη online.

Το site www.kontasou.com είναι κοντά σε όσους αντιμετωπίζουν προβλήματα κατάθλιψης.

Πως ξεκίνησαν όλα

 Ήταν νομίζω, άνοιξη του 2007…

…λίγο πριν τελειώσει η τηλεοπτική σεζόν, όταν μου ζητήθηκε μια συνέντευ­ξη από έναν τηλεοπτικό σταθμό για να κάνω το γνωστό απολογισμό της χρονιάς που πέρασε. Όπως πά­ ντα, δεν είχα σχεδιάσει τίποτα. Έδινα μέχρι τότε μια δυο συνεντεύξεις τη χρονιά και μιλούσα αποκλειστικά για τη δουλειά μου και γενικότερα για την τηλεόρα­ση. Η παρουσιάστρια, συμπαθέστατη, που δούλευε σε ανταγωνιστικό κανάλι, με πήγε πολύ μαλακά με τις γνω­στές ερωτήσεις. Ποιος είναι ο νικητής της σεζόν, ποιον θα θέλατε στο κανάλι σας και διάφορα τέτοια, στα οποία είχα βαρεθεί να απαντάω.

Προς το τέλος της συνέντευξης, η παρουσιάστρια άρ­χισε να πλέκει το εγκώμιό μου. «Δημιουργήσατε τα παράθυρα, διευθύνατε όλα τα με­γάλα κανάλια και τώρα κάνετε άλλη μια επιτυχία στο STAR. Δημιουργήσατε ένα νεανικό lifestyle πρόγραμμα, το οποίο θεωρείται επιτυχημένο. Άρα, πρέπει να αισθά­νεστε ευτυχισμένος». Η αυθόρμητη απάντησή μου πρέπει να τη σόκαρε. «Όχι, αγαπητή μου, δεν αισθάνομαι ευτυχισμένος».

Το κορίτσι σώπασε κι εγώ συνέχισα.
«Ποτέ δεν ήμουν ευτυχισμένος! Μια ζωή οι φίλοι μου με ρωτούσαν τι έχω. Κι εγώ ήμουν λυπημένος. Κι όταν εσύ μου λες για τη μεγάλη επιτυχία του ΣΚΑΪ και τα πα­ράθυρα, θέλω να σου πω ότι τότε έπασχα από βαθιά κα­τάθλιψη. Όταν όλοι οι άνθρωποι νόμιζαν ότι απολάμβα­να τη μεγάλη μου επιτυχία, εγώ ήμουν άτομο με ειδικές ανάγκες που δεν μπορούσα να βγω ούτε από το σπίτι μου. Και πάλευα από το πρωί μέχρι το βράδυ με το τέρας της κατάθλιψης».

Η παρουσιάστρια δε μιλούσε για αρκετά δευτερόλε­πτα και με κοιτούσε απορημένη. Κάτι ψέλλισε στη συνέ­χεια. «Ξέρετε, εμείς είχαμε άλλη άποψη για εσάς…» «Ναι, το ξέρω!» της απάντησα. «Όλοι έχουν άλλη άπο­ ψη για μένα εκτός από τους φίλους μου που έζησαν την κόλασή μου».

Το κορίτσι κόλλησε, το μόνο που πρόλαβε να πει ήταν: «Και τώρα είσαστε καλύτερα;» «Ναι, σχεδόν καλά! Αυτή την αρρώστια δεν την ξεπερ­νάς ποτέ ολοκληρωτικά, αλλά βελτιώνεται η ποιότητα της ζωής σου. Αρκεί να έχεις τα κότσια και να πας στον ειδι­κό και να του πεις ό,τι αισθάνεσαι. Αρκεί να μπορέσεις να κάνεις βουτιά στα σκουπίδια που έχεις μέσα σου. Αρ­κεί να αναθεωρήσεις την ίδια τη ζωή σου»…