Όταν τα άκρα ανεβαίνουν σε μια κοινωνία η οποία διέρχεται κρίση, τότε δεν υπάρχει νικητής και ηττημένος, παρά μόνο καταστροφή. Δυστυχώς αυτό το κλίμα βιώνει η ελληνική κοινωνία, η οποία κατακλύζεται από εκατέρωθεν κατηγορίες.
Η μια πλευρά, κατηγορεί την άλλη ως ακροαριστερά και η άλλη της απαντάει ότι «είστε ακροδεξιοί». Αυτό, σε μια εποχή που η ανεργία προσεγγίζει το 30% και το 1/3 των Ελλήνων ζει στα όρια της φτώχειας.
Σε μια περίοδο που θα έπρεπε να είμαστε ως λαός προσηλωμένοι στην επόμενη μέρα, κάνουμε επικίνδυνες βουτιές στο παρελθόν και επαναλαμβάνουμε λάθη που καθήλωσαν τη χώρα στην περιφέρεια της Ευρώπης. Δεν λύνεται το τεράστιο πρόβλημα της ύφεσης και της φτώχειας, ούτε με προβοκάτσιες, ούτε με απειλές σε δημοσιογράφους. Με την άνοδο των άκρων, η πολιτική ζωή ποδοσφαιροποιήθηκε και χάθηκε η πολιτική ουσία.
Αντί να συζητάμε τι κράτος θέλουμε, πόσο μεγάλο και με ποιον προσανατολισμό, αντί να λέμε ποια θα είναι τα εφαλτήρια της ανάπτυξης και πώς θα πετύχουμε μια άλλη κοινωνία, διαφορετική από τον αποτυχημένο φιλελευθερισμό που γκρεμίζει ολόκληρη την Ευρώπη, συζητάμε για αλλοιωμένα βίντεο, για μικροκαταλήψεις, για ανούσιες λίστες αλλά και για επιτροπές που θα χρησιμοποιηθούν μόνο για την προβολή των μελών τους.
Τι κάνουμε λοιπόν; Σηκώσαμε τα χέρια, περάσαμε στο περιθώριο και παρακολουθούμε τον αγώνα μέχρι τέλους των δυο κομμάτων με λάφυρο τη χώρα;
Η διχόνοια έχει επικρατήσει και η χώρα βρίσκεται σε ένα επικίνδυνο σταυροδρόμι. Το πελατειακό κράτος δίνει τα ρέστα με τη λεοντή της επανάστασης και οι άλλοι αντιδρούν λες και θέλουν να εμποδίσουν την εισβολή στα θερινά ανάκτορα.
Σήμερα όσο ποτέ, χρειάζεται μια ισχυρή σοσιαλδημοκρατία. Έχω γράψει πολλές φορές σε αυτή την εφημερίδα, και σε ανύποπτα χρονικά διαστήματα ότι η αριστερή σοσιαλδημοκρατία δεν μπορεί να εκφραστεί από ένα και μόνο κόμμα. Το ΠΑΣΟΚ χωρίς τα αριστερά αντανακλαστικά του, διολίσθησε τελευταία σε νεοφιλελεύθερες απόψεις.
Σοσιαλιστικές δυνάμεις προσπάθησαν, αλλά οι δυνατότητες να πετύχουν κάτι μεγάλο, οριακές.
Η σοσιαλδημοκρατία μπορεί να βάλει στο περιθώριο τις ακραίες φωνές, να δημιουργήσει μια άλλη κουλτούρα ανάπτυξης, να παλέψει για μια άλλη Ευρώπη και να κάνει κύρια εργαλεία της, την αλληλεγγύη και τη συμμετοχή.
Η μεγάλη παράταξη της σοσιαλδημοκρατίας, πρέπει να συγκροτηθεί τώρα πριν οι… ακτιβιστές της εξουσίας οδηγήσουν τη χώρα στην πλήρη καταστροφή.
Δεν υπάρχει πολυτέλεια για άλλη καθυστέρηση, η οποία μπορεί να αποβεί μοιραία τη στιγμή που η παγκόσμια κρίση χτυπάει και την πόρτα του καπιταλιστικού κέντρου.
