Ήταν τέτοιες μέρες, πριν μια δεκαετία περίπου το ΄14, που ήμουν τελειόφοιτος της υποχρεωτικής εκπαίδευσης.
Από τότε έως και σήμερα ο εαυτός μου ζει με τις Πανελλήνιες ή Πανελλαδικές εξετάσεις. Στην αρχή με την προσμονή να δώσω εξετάσεις, έπειτα ήρθε η προετοιμασία με τα ξενύχτια, τα άγχη, την αγωνία και το τι θα γίνει, φτάνοντας στο σήμερα λόγω επαγγελματικής ιδιότητας μα κυρίως γιατί ακόμα και τώρα ξυπνάω με την ανησυχία ότι καλούμε να δώσω εκ νέου εξετάσεις χωρίς να γνωρίζω την ύλη της ” Ιστορίας”.
Θυμάμαι που ως γυμνασιόπαις σκεφτόμουν τις εισαγωγικές εξετάσεις στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, έβαζα τον εαυτό μου στη θέση των πανελλαδομάχων του ’14, και είχα το άγχος και τον φόβο για το αν θα τα καταφέρω.
Οι Πανελλήνιες αποτελούσαν αυτοσκοπό και το εισιτήριο για το βήμα παραπάνω, να αφήσω τη Λέσβο, τη Μόρια και τον μπαχτσέ – είναι το αγρόκτημα για τους μη γνωρίζαντες- και να κυνηγήσω καλύτερες συνθήκες εργασίας, να σπουδάσω και να καταπιαστώ με ένα αντικείμενο περισσότερο στα γούστα μου, στα θέλω μου.
Αύριο, καλούνται οι σημερινοί 18άρηδες και κάποιοι εραστές της γνώσης ή διεκδικητές μιας άλλης ευκαιρίας να περάσουν την πόρτα των εξεταστικών κέντρων και να επιδοθούν σε ένα 12ώρο για τους περισσότερους “Last Dance”, αφήνοντας για πάντα πίσω τα μαθητικά θρανία, έτοιμοι για τα μεγάλα, παλιά, ξύλινα έδρανα των ΑΕΙ – ΤΕΙ της χώρας.
Για αύριο και μεθαύριο που εξετάζονται στην ”Έκθεση” πιστεύω ότι ως πιθανά θέματα μπορεί να είναι: Α) Πόλεμος και Ειρήνη.
Β) Ευρώπη, θεσμοί.
Γ) Ανθρώπινα Δικαιώματα.
Δ) Τουρισμός.
Ε) Ευτυχία.
Υ.Γ. Το ’18 και το ’19 το θέμα από το Layout είχε βρεθεί. Ας ελπίσουμε και φέτος! Καλή τύχη!
