Την οργή του υπουργού Εξωτερικών, Νίκου Δένδια προκάλεσε η σφοδρή κόντρα του Κωνσταντίνου Μπογδάνου με τον Θανάση Παφίλη από το ΚΚΕ στην Βουλή αναφορικά με το εμφυλιοπολεμικό παρελθόν της χώρας και τα γεγονότα στον Γράμμο και το Βίτσι, αλλά και τα πρόσφατα περιστατικά βίας από φασιστικές ομάδες της Χρυσής Αυγής στην Σταυρούπολη Θεσσαλονίκης.
Μάλιστα, το επεισόδιο αυτό είχε σαν αποτέλεσμα τη διαγραφή του κ. Μπογδάνου από την Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας.
Διαβάστε όλους τους διαλόγους από τα πρακτικά της Βουλής:
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΟΓΔΑΝΟΣ: Ευχαριστώ κύριε Πρόεδρε. Κύριε Υπουργέ, κύριοι συνάδελφοι. Θα πρέπει να είναι κανείς τυφλός, όπως λέει και η αρχαία ελληνική γραμματεία «τυφλός τα τ΄ώτα τον τε νουν τα τ΄όμματα» για να μην αντιλαμβάνεται τη βαθιά, την ουσιώδη σημασία της συμφωνίας με τη Γαλλία, η οποία ανανεώνει, αποφασιστικά, το αξιόμαχο του ελληνικού πολεμικού στόλου, θωρακίζοντας την χώρα και δίνοντας στον ελληνισμό τη δυνατότητα, να υπερασπιστεί και να προωθήσει τα ζωτικά τους συμφέροντα στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Διότι από τη μία είναι η συντριπτική δύναμη πυρός, που αποκτά το Πολεμικό Ναυτικό, που διατρανώνει και την αποφασιστικότητα της Ελλάδας να διαδραματίσει κυρίαρχο ρόλο στην περιοχή και από την άλλη, είναι η συνειδητή επιλογή της περαιτέρω εμβάθυνσης των δεσμών με τη Γαλλία, τη χώρα που εκφράζει ιστορικότερα και αποτελεσματικότερα από οποιανδήποτε άλλη, την ευρωπαϊκή παρουσία και στον αμυντικό χάρτη. Αυτό είναι γεωπολιτικό στίγμα υψηλής σημασίας.
Συνεπώς, οι αποφάσεις για τα 24 rafale, τα νέα υπερσύγχρονα πλοία, ξεκινώντας από τις φρεγάτες belharra, πάρθηκαν μέσα σε δύο χρόνια, κατά τα οποία η χώρα αντιμετώπισε επιτυχώς, ασύμμετρη υβριδική εισβολή στα χερσαία και θαλάσσια σύνορά της και συγχρόνως, δοκιμάστηκε και δοκιμάζεται από τις επιπτώσεις μιας, άνευ προηγουμένου, παγκόσμιας πανδημίας. Γι’ αυτό, ακριβώς, αποτελούν και ξεκάθαρη δήλωση προθέσεων. Η Ελλάς επανεξοπλίζεται, ώστε να είναι σε θέση να κατοχυρώνει επί του πεδίου, αυτά που δικαιωματικά της ανήκουν και η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και του Κυριάκου Μητσοτάκη, πιστώνεται χωρίς αστερίσκους και ως ιστορική παρακαταθήκη, την αναγέννηση της αποτρεπτικής ισχύος της χώρας και την ηχηρή επανεμφάνιση της ελληνικής δημοκρατίας στη διεθνή σκακιέρα.
Όμως, να δούμε ποιος ψηφίζει, ποιος δεν ψηφίζει και γιατί, τη συγκεκριμένη συμφωνία. Κάνω έκκληση στην αξιωματική αντιπολίτευση, να σκεφθεί καλύτερα το τι πρόκειται να πράξει, διότι εδώ μετριόμαστε όλοι έναντι της ιστορίας. Από τη μία ο ΣΥΡΙΖΑ, με τη διγλωσσία που τον χαρακτηρίζει και τον τελευταίο καιρό από τη μία λέει δεν πρόλαβε ο ίδιος να φέρει τη συγκεκριμένη συμφωνία, από την άλλη λέει ότι είναι αχρείαστη. Στελέχη του από τη μία θα επικροτήσουν την προνομιακή ευρωμεσογειακή σχέση με τη Γαλλία, που η συμφωνία αυτή φέρνει, από την άλλη θα μας μιλήσουν για δήθεν στρατιωτικοποίηση της εξωτερικής πολιτικής. Δεν υπάρχει δίλημμα, βούτυρο ή κανόνια. Χωρίς κανόνια, ειδικά σε αυτές τις ταραγμένες γειτονιές, δεν υπάρχει και βούτυρο, κυρίες και κύριοι, κυρίως, της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Θα ήθελα να δώσω και μια απάντηση στην αξιότιμη κυρία Αναγνωστοπούλου. Δε μπορεί κανείς να μας αναγκάσει, ως Βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, να χαιρόμαστε με τη Συμφωνία των Πρεσπών, για την εκχώρηση της μακεδονικής – δήθεν – γλώσσας και δήθεν εθνικής ταυτότητας. Ούτε μπορεί κανείς να μας αναγκάσει να λέμε με χαρά «Βόρεια Μακεδονία». Όπου μπορούμε θα λέμε «Κράτος των Σκοπίων», αν όχι πρώην πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, γιατί; Διότι, είναι δικαίωμά μας. Δυστυχώς, αυτό μέσα σε μία δημοκρατική πολιτεία, σε ένα δημοκρατικό σύστημα, δεν το καταλαβαίνουν όλοι.
Πάμε, λοιπόν, στο Κ.Κ.Ε.. Παλαιό τραγούδι: «Τι τον θέλουν τον Αβέρωφ, τι το θέλουν το Κιλκίς, να τα κάνουμε τραχτέρια να οργώνουνε τη γης». Όταν αποκτάτο το υπερόπλο της εποχής, πριν 110 περίπου χρόνια, το Κ.Κ.Ε έκανε ακριβώς αυτό που κάνει και σήμερα. Μας θυμίζει, δυστυχώς, 1935, το άρθρο του ίδιου του Ζαχαριάδη, 12 Ιουλίου στο Ριζοσπάστη στον: «Επιδιώξαμε την ήττα στη Μικρασία, ούτως ώστε να βληθεί η αστικοτσιφλικάδικη τάξη της Ελλάδος».
Δεύτερη επιστολή Ζαχαριάδη. Υπάρχει εδώ πέρα μία ιστορική συνέχεια, μια διαχρονία, μιας αντεθνικής ιδεολογίας καταγεγραμμένη. Πρέπει, δυστυχώς, να ξέρουμε από πού ερχόμαστε, ούτως ώστε να καταλαβαίνουμε πού πηγαίνουμε ή πού πηγαίνουν κάποιοι. Μας έλεγε, λοιπόν, η δεύτερη επιστολή Ζαχαριάδη, 26 Νοεμβρίου 1940, να μην πολεμήσουμε πέρα από τα σύνορα στην Αλβανία. Την πρώτη, διότι, αυτή συνήθως επικαλούνται οι συνάδελφοι, ο Πλουμπίδης τη θεώρησε πλαστή. Τι έκανε το Κ.Κ.Ε. για τον Πλουμπίδη; Τον είπε ρουφιάνο, τον είπε χαφιέ και τον έστειλε στο εκτελεστικό απόσπασμα.
Ακούσαμε προχθές, με όλη αυτή την προϊστορία και θυμίζω και τον Γρίβα της ΕΟΚΑ που λέει «είχαμε τρεις εχθρούς, τους Βρετανούς, τους Τούρκους και τους κομμουνιστές και ο μεγαλύτερος μας πονοκέφαλος ήταν οι κομμουνιστές». Άκουσα από τον Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο του Κ.Κ.Ε. ότι να σεβαστούμε και να δεχτούμε αυτό που λέγεται αστική δικαιοσύνη και Δημοκρατία. Συνεπώς, με όλα αυτά, πρόκειται για διεθνιστική εμμονή η επιλογή να μην ψηφίσετε τη συγκεκριμένη Συμφωνία ή πρόκειται για μια κρυφή προσμονή να μείνει γυμνή, ευάλωτη, απροστάτευτη η Ελλάδα, ούτως ώστε, ίσως να πληγεί και να κλυδωνιστεί το αστικό σύστημα της χώρας, αυτό που εσείς, λέτε «τα συμφέροντα» σε πρώτη ευκαιρία από Ανατολάς; Είναι επικίνδυνες στάσεις αυτές.
Αν κάποιοι θέλουν την Ελλάδα γυμνή, ευάλωτη ή απροστάτευτη, δύο τινά. Πρώτον, να το πουν ευθέως. Η ιστορία τους μιλάει. Δεύτερον, δεν θα τους κάνουμε τη χάρη. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και του Κυριάκου Μητσοτάκη, στέκεται στο ιστορικό της ύψος και καλώ όλες και όλους να σταθούν μαζί της, διότι, μας κρίνει τελικά ο λαός και η ίδια η ιστορία. Ευχαριστώ.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΔΑΒΑΚΗΣ (Προεδρεύων της Επιτροπής): Το λόγο έχει η κυρία Αναγνωστοπούλου.
ΑΘΑΝΑΣΙΑ (ΣΙΑ) ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ: Ευχαριστώ, κ. Πρόεδρε. Καταρχάς, θέλω να πω ότι δεν ήμουνα μέσα στην αίθουσα, όπως και κανένας συνάδελφος από το ΣΥΡΙΖΑ, την ώρα που μίλαγε ο ακροδεξιός κ. Μπογδάνος και καλώ και εσάς και τον Υπουργό Εξωτερικών που είναι εδώ, να καταδικάσετε τον διχαστικό, εμφυλιακό, μετεμφυλιακό λόγο, εναντίον του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ελλάδας. Ευχαριστώ.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΔΑΒΑΚΗΣ (Προεδρεύων της Επιτροπής): Το λόγο έχει ο κ. Παφίλης.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΑΦΙΛΗΣ: Ευχαριστώ, κ. Πρόεδρε. Φαίνεται ότι ο κ. Μπογδάνος έχει στεναχωρηθεί που έπιασαν τους ομοίους του, τους φασίστες, που κάνανε επιθέσεις με μαχαίρια, tazer, στειλιάρια, σε ένα κόσμο που μοίραζε προκηρύξεις και βρήκε το χώρο – νομίζετε ότι δεν σας ακούμε, νομίζετε ότι θα τη γλιτώσετε – να ρίξει δηλητήριο αντικομουνιστικό.
Κύριε Μπογδάνο, γνωριζόμαστε σε αυτόν τον τόπο. Είναι γεμάτος από το αίμα των κομμουνιστών που πολέμησαν κατά της τριπλής κατοχής. Όταν οι πρόγονοί σας, οι πολιτικοί, ήταν συνεργάτες των Γερμανών και ταγματασφαλίτες, τους οποίους, δικαιώνετε σήμερα και στο Γράμμο που πήγατε, ο λόγος του επικεφαλής των αποστράτων δικαίωνε τους ταγματασφαλίτες, τους συνεργάτες των Γερμανών, που κρεμούσαν Έλληνες και έρχεστε σήμερα να μας κάνετε μαθήματα; Τι υποστηρίζετε, δηλαδή; Αυτά που λέγανε οι χρυσαυγίτες, λέτε εδώ μέσα.
Έρχεστε σήμερα να μας κάνετε μαθήματα; Τι υποστηρίζετε; Αυτά που έλεγαν οι χρυσαυγίτες εδώ μέσα. Όταν οι κομμουνιστές ζήτησαν να πάνε στην πρώτη γραμμή να πολεμήσουν, το καθεστώς Μεταξά τότε τους το απαγόρευσε. Και όχι μόνο αυτό, ο Μεταξάς πέθανε, αλλά το καθεστώς υπήρχε, τους παρέδωσε στους Γερμανούς, στην Ακροναυπλία και σε άλλα νησιά που ήταν εξόριστοι. Αυτούς υπερασπίζεστε και σήμερα. Αλλά ξέρετε, τώρα δεν μας πιάνει αυτό το δηλητήριο που εκπέμπετε σήμερα. Ανησυχείτε, ανησυχείτε πολύ και κάποιος πρέπει να σας μαζέψει, γιατί εκτός από το τι Μπογδάνος τι ρουφιάνος, υπάρχουν και άλλα χειρότερα, τι Μπογδάνος τη Χρυσή Αυγή. Αυτή είναι η απάντησή μας.
Διαβάστε περισσότερα στο in.gr
