Το ΣΑ του ΟΗΕ αναμένεται να συζητήσει για τη Λιβύη αύριο Τετάρτη, όμως πολλοί διπλωμάτες εκφράζουν τις αμφιβολίες τους για την υιοθέτηση απόφασης. Εάν υιοθετηθεί, θα είναι η πρώτη από την 4η Απριλίου και την έναρξη της επιχείρησης ευρείας κλίμακας των δυνάμεων του στρατάρχη Χαλίφα Χάφταρ με σκοπό να κυριεύσουν την Τρίπολη.
Επί 10 μήνες, το ΣΑ εμφανίζεται διαιρεμένο, με τα μέλη του να υποστηρίζουν, πολιτικά ή στρατιωτικά, τη μια ή την άλλη πλευρά στη σύρραξη.
Στο κείμενο, το οποίο έχει συνταχθεί από το Ηνωμένο Βασίλειο και αποτελεί ακόμα αντικείμενο διαπραγμάτευσης, το ΣΑ «ενστερνίζεται» τα συμπεράσματα της διεθνούς διάσκεψης της 19ης Ιανουαρίου στο Βερολίνο και απαιτεί «την πλήρη εφαρμογή, από όλα τα κράτη μέλη, του εμπάργκο όπλων», το οποίο είχε επιβληθεί στη Λιβύη το 2011. Ακόμη, «ζητεί εκ νέου από όλα τα κράτη μέλη να μην επεμβαίνουν στη σύρραξη», ούτε «να λαμβάνουν μέτρα που την επιδεινώνουν».
Την περασμένη Κυριακή, μία εβδομάδα μετά τη σύνοδο του Βερολίνου, η αποστολή του ΟΗΕ στη Λιβύη κατήγγειλε τις «κατάφωρες και εξακολουθητικές παραβιάσεις του εμπάργκο όπλων» προς όφελος των δύο αντιμαχόμενων πλευρών, παρά τις δεσμεύσεις που έγιναν στην πρωτεύουσα της Γερμανίας.
Το κείμενο που συζητείται στο Συμβούλιο Ασφαλείας, ζητεί από τους αντιμαχόμενους να «δεσμευθούν στη διαρκή και απόλυτη κατάπαυση του πυρός». Κάνει λόγο για «διαχωρισμό των δυνάμεων» και «μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης» που μένουν να οριστούν από μια κοινή στρατιωτική επιτροπή («5+5»), αποτελούμενη από πέντε μέλη των δυνάμεων του αυτοαποκαλούμενου Λιβυκού Εθνικού Στρατού (LNA) του Χάφταρ και πέντε που εκπροσωπούν τις δυνάμεις που δηλώνουν πίστη στην Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας (GNA) του πρωθυπουργού Φάγεζ ας Σαράτζ.
Η «συμβολή των περιφερειακών οργανισμών» στην επιτήρηση της συμφωνίας κατάπαυσης του πυρός για την οποία γίνεται λόγος στο σχέδιο απόφασης, αναφέρεται σε αυτές που ενδέχεται να κάνουν η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Αφρικανική Ένωση.
Η Λιβύη, όπου επικρατεί χάος μετά την πτώση του καθεστώτος του Μουάμαρ Καντάφι, το 2011, συνεχίζει να είναι κομμένη στα δύο: ένα τμήμα της ελέγχεται από την GNA, που αναγνωρίζεται από τον ΟΗΕ και υποστηρίζεται κυρίως από την Τουρκία, ενώ το υπόλοιπο από τον LNA του στρατάρχη Χάφταρ, του ισχυρού άνδρα της ανατολικής Λιβύης, που υποστηρίζεται από τη Ρωσία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και την Αίγυπτο.
