Ο Tzιοβανι γιορτάζει και είμαστε τυχεροί που τον είδαμε να παίζει!

574

“Γεννήθηκα για να παίζω μπάλα. Εγώ δεν αντέχω να κάθομαι στον πάγκο και να παίρνω λεφτά, όσα κι αν είναι αυτά”. Ο μάγος της μπάλας Ζιοβανι  Σίλβα ντε Ολιβέιρα, είναι αναμφισβήτητα από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές που μάγεψαν στον αγωνιστικό χώρο και με το λατινοαμερικάνικο ταμπεραμέντο του και την ποδοσφαιρική του ευφυΐα, έγινε ένας συναισθηματικός καλλιτέχνης, που έδωσε «σάρκα και οστά» στα πιο διαστροφικά όνειρα των ποδοσφαιρόφιλων.

Ο Ζιο είχε την τύχη να μεγαλώσει σε μια εύπορη οικογένεια και δεν έψαχνε διαφυγή στο ποδόσφαιρο, όπως άλλοι σπουδαίοι ποδοσφαιριστές που ήθελαν να ξεφύγουν από την σκληρή πραγματικότητα της ζωής τους και της οικογένειάς τους. Εκείνος  γεννήθηκε με το ποδόσφαιρο μέσα του.

Από πολύ μικρός ξεχώρισε και η μαγική στιγμή γι’ αυτόν ήρθε, όταν την σεζόν 1993-94, λίγο πριν κλείσει τα 22 του χρόνια, ο μεγάλος μάγος της μπάλας Πελέ τον καλεί στην Σάντος, στην Σάντος του Πελέ! Η ομάδα είχε χρέη, ήταν μακριά από τους τίτλους και ο Πελέ είδε στον πιτσιρικά Τζιοβάνι όλες τις αρετές και το ταλέντο που πρέπει να διαθέτει κάποιος ποδοσφαιριστής.

Εκεί φοράει τη βαριά φανέλα με το «10» και με 17 γκολ σε 25 ματς παίρνει την επόμενη χρονιά μεταγραφή στην Μπαρτσελόνα. Η Σάντος προσπαθούσε να επανέλθει στην κορυφή και στους ημιτελικούς ο Ζιο είχε βάψει τα μαλλιά του κόκκινα, σε ένδειξη πίστης στον σύλλογο.

Την τρίτη του σεζόν στην Μπαρτσελόνα, αναλαμβάνει προπονητική δράση ο ‘’Χίτλερ της μπάλας’’ όπως τον αποκαλούσαν, Φαν Χααλ.

Ζητάει από τον Ζιοβανι να αγωνιστεί μέχρι και αμυντικό χαφ και η απάντηση που του δίνει ο ‘’Μεσσίας’’ δεν φάνηκε να του αρέσει καθόλου. Ο Βραζιλιάνος τού απάντησε ότι είναι αδύνατο να αγωνιστεί σε κάτι λιγότερο από 10άρι ή επιθετικός και ο Ολλανδός τού δείχνει την εξέδρα.

Το κλίμα δεν ήταν καλό. Αισθανόταν πλέον παράταιρος, εκείνος που είχε χαρίσει μοναδικές στιγμές στον κόσμο, υποχρεωνόταν να ακούει τον προπονητή του να τον μειώνει, με χαρακτηριστικότερη τη δημόσια δήλωση του φαν αν Χααλ  ότι ο Βραζιλιάνος δεν έχει θέση στο ποδόσφαιρό του και δεν χρησιμοποιείται γιατί δεν είναι ούτε μέσος, ούτε επιθετικός.

Ο Ζιοβανι είχε την ανάγκη να αισθανθεί ξανά κορυφαίος και να πάρει αρκετή αγάπη από τον κόσμο. Θέτει απαραίτητη προϋπόθεση στο μάνατζέρ του ότι θέλει να αγωνιστεί κάπου που θα τον αγαπούν.

Το 1999 μεταγράφηκε στον Ολυμπιακό που  πρόσφερε το ιλιγγιώδες ποσό των 4 δισεκατομμυρίων δραχμών στη Μπαρτσελόνα (περίπου 12 εκατ. ευρώ) και πόνταρε επάνω του τις ελπίδες για το ευρωπαϊκό του όνειρο, αφού προέρχετο από μια ονειρεμένη σεζόν στο Champions League. Συμφώνησε με το Σωκράτη Κόκκαλη όντας εν ενεργεία ποδοσφαιριστής της εθνικής ομάδας της Βραζιλίας και έγινε το ιερό σύμβολο για τον κόσμο του Ολυμπιακού, που τον λάτρεψαν σαν θρησκεία. 

Ο ‘’μάγος της μπάλας’’, όπως τον αποκαλούσαν πρόσφερε μοναδικό θέαμα σε κάθε αγώνα του Ολυμπιακού, δίνοντας μια ξεχωριστή παράσταση, ‘’χόρευοντας’’ το πιο όμορφο ποδόσφαιρο, το jogo bonito!

Στις 4 Δεκεμβρίου του 1999 στην Θεσσαλονίκη, έσβησαν όλα. Το ελληνικό ποδόσφαιρο και ο Ολυμπιακός έχασαν πάρα πολλά από εκείνον τον τραυματισμό. Περισσότερα έχασε ο Ζιο, ωστόσο διότι αν και επέστρεψε, δεν ήταν ποτέ ο ίδιος. Παρόλο που προσπαθούσε να κάνει ακριβώς τα ίδια πράγματα που έκανε και πριν, η μαγεία έμοιαζε να είχε χαθεί. 

Ο μόνος που παρηγορούσε πλέον τον Βραζιλιάνο  ήταν ο κόσμος. Τον λάτρευε και τον στήριζε όσο κανένας προπονητής έκανε ποτέ. Τον έκανε να αισθάνεται πόσο μοναδικός είναι, ακόμη μετά κι από τον μοιραίο τραυματισμό του.

Τα χρόνια είχαν περάσει, ο Ζιο ήταν σαφές ότι έφτανε στο τέλος της καριέρας του στην Ελλάδα και τον Ολυμπιακό. Παρέθεσε συνέντευξη Τύπου παρουσία του Κόκκαλη, εξομολογήθηκε ότι τα έξι χρόνια στην Ελλάδα ήταν τα καλύτερα στην καριέρα του κι ας είχε ζήσει από Μουντιάλ  μέχρι τίτλους με τη Μπαρτσελόνα.

Επέστρεψε για λίγο στη Σαντος  για να ξανανιώσει σημαντικός “Μεσσίας” όπως κάποτε και έφυγε από τον Ολυμπιακό με 61 γκολ, το ένα ομορφότερο από το άλλο, με εκατοντάδες “ποδιές”, άπειρες στιγμές σπάνιας ποδοσφαιρικής ευφυΐας και τέχνης.

Στις 4 Φεβρουαρίου του 1972 γεννήθηκε ο μεγάλος μάγος του ποδοσφαίρου, εκείνος που με την ευλογία του Πελέ, κατάφερε να μαγέψει όλους τους ποδοσφαιρόφιλους και σαν γνήσιος Βραζιλιάνος να ΄΄χορέψει΄΄ στο γήπεδο το μοναδικό jogo bonito, το πιο όμορφο ποδόσφαιρο! 

Χρόνια πολλά Gio!

 

Αναστασία Βοσνάκη