Τα Χριστούγεννα που μας πέρασαν κάναμε μια εξαιρετική κουβέντα με την «Λένα» από τη σειρά « Ήλιος» την κατά κόσμο Αγγελική Κιντώνη, την οποία και φυσικά ευχαριστώ για την πολύ ωραία συνέντευξη που μου παραχώρησε.
Αμέσως μετά ήρθε μια πολύ ευχάριστη έκπληξη για εμένα. Πήρα φόρα μάλλον και το βλέπω να παίρνω συνέντευξη από όλο το cast. Μετά την «Λένα» λοιπόν ήρθε στην συνεντευξιακή μου ατζέντα ο έτερος συμπρωταγωνιστής της στη σειρά ο «Πέτρος».
Το κανονικό του όνομα είναι Κωνσταντίνος Πεσλής και είναι μόλις 20 ετών. Γεννημένος κάποιον μήνα (δε ξέρω ποιον) του 2001 και όμως κυρίες και κύριοι αν και νεότατος ο Κωνσταντίνος έχει κάνει πολύ καλά βήματα μέχρι τώρα. Βρίσκεται στο 2ο έτος της σχολής του Βασίλη Διαμαντόπουλου και ακολουθεί το όνειρο του στην υποκριτική.
Με καταγωγή από το Καρπενήσι, συντοπίτης μου σχεδόν μιας και εγώ είμαι από τη Λαμία.
Από την επαφή μας θα μπορούσα να σας πω πως ο Κωνσταντίνος είναι ένας προσγειωμένος άνθρωπος.
Εγώ κλασσικά ενθουσιώδης του εκμυστηρεύτηκα τον θαυμασμό μου για την ωραία νοοτροπία που μου μετέφερε στις ερωτήσεις.
Εκείνος ταπεινά με ευχαρίστησε και από εκεί κατάλαβα πως κρύβει μια γενναιοδωρία στον χαρακτήρα και μια σεμνότητα που την σέβομαι ιδιαίτερα σε κάθε άνθρωπο.
Όλοι μας ξέρουμε πως όταν είσαι νέος μπορούν εύκολα τα μυαλά σου να πάρουν αέρα, όμως ο Κωνσταντίνος αντιμετωπίζει τις καταστάσεις με προσήλωση.
Η συμμετοχή του στο «Κόκκινο Ποτάμι» του Μανούσου Μανουσάκη ήταν το εναρκτήριο λάκτισμα του για τον μακρύ δρόμο της τηλεόρασης. Όπως μου είπε και ο ίδιος αποτέλεσε μεγάλος σχολείο για εκείνων.
Μιλήσαμε, χάρηκα για την γνωριμία μου μαζί του, ελπίζω να μην τον κούρασα γιατί είχε και γυρίσματα, συζητήσαμε για τα όνειρα του, ένιωσε οικεία (σαν να μιλάει εμ φιλαράκι του στην Πατησίων) κάτι μου με χαροποιεί γιατί ακριβώς αυτό θέλω στις συνεντεύξεις μου, δεν με νοιάζουν ούτε τα προσωπικά κάποιου, δε θέλω να βγάζω gossip ή σκανδαλοθηρίες μου αρέσει η επικοινωνία με τους ανθρώπους, ο χαρακτήρας τους. Να μαθαίνει ο κόσμος ποιοι είναι και πως σκέφτονται.
Για να μην χρονοτριβούμε πάμε να δούμε τι μου είπε για λογαριασμό του Lay – Out.gr!
- Καλησπέρα Κωνσταντίνε και καλώς όρισες στη σελίδα του Lay-Out.gr. Χαίρομαι ιδιαίτερα που σε έχουμε κοντά μας. Καλή χρονιά να έχεις και να δεις τα πράγματα όπως τα επιθυμείς. Ξεκινώντας θα ήθελα να μου πεις λίγα πράγματα για εσένα και για το πώς πήρες την απόφαση να ασχοληθείς με την ηθοποιία.
Είμαι γεννημένος στην Λάρισα με καταγωγή από το Καρπενήσι Ευρυτανίας.Με την υποκριτική αποφάσισα να ασχοληθώ στο Λύκειο.Δεν ήταν κάτι που σκεφτόμουν να ακολουθήσω από μικρός,παρόλα αυτά μου άρεζε σαν ιδέα.Έτσι λοιπόν τρίτη λυκείου ξεκίνησα να κατεβαίνω στην Αθήνα μια φορά την εβδομάδα αυθημερόν και να παρακολουθώ μαθήματα σαν ακροατής.Τελειώνοντας το σχολείο μετακόμισα και γράφτηκα στην δραματική σχολή Ίασμος του Β.Διαμαντόπουλου.Φέτος διανύω το 2ο έτος.
- Πρώτη επαφή με την τηλεόραση το «Κόκκινο Ποτάμι». Η αλήθεια είναι πως λείπουν έργα εποχής στις μέρες μας. Ποιο είναι το δίδαγμα που πήρες από αυτή τη σειρά και θέλω να μου πεις αν έμαθες κάτι καινούργιο για την ελληνική Ιστορία από τη σειρά.
Ναι,πρώτη επαφή ήταν το Κόκκινο Ποτάμι.Αποτέλεσε μεγάλο σχολείο για μένα και έχω να θυμάμαι τα καλύτερα.Ο Κ.Μανουσάκης ουσιαστικά μου δίδαξε υποκριτική και πως να στέκομαι στην κάμερα και τον ευχαριστώ για την βοήθεια και την υπομονή του.Μπορώ να πω πως δεν ήξερα την ιστορία των Ποντίων και τις απάνθρωπες καταστάσεις που πέρασαν.Έκανα τη μελέτη μου πάνω στον τρόπο και στην εποχή που ζούσαν και ομολογώ πως έμαθα πράγματα που τα είχα διαφορετικά στο μυαλό μου.
- Πως σου έχει φανεί η δεύτερη καραντίνα και πως πέρασες την πρώτη. Ποια σε δυσκόλεψε περισσότερο?
Καραντίνα…Θες να αλλάξουμε κουβέντα??(γέλια).Λοιπόν,η πρώτη καραντίνα ήταν μακράν πιο δύσκολη από την δεύτερη.Επειδή μένω και σε μικρό σπίτι και είχαν σταματήσει γυρίσματα και σχολή,ήμουν ένας άνθρωπος μέσα σε τέσσερις τοίχους και μια βεράντα.Κακό..(γέλια).Όμως ομολογώ ότι ήμουν πιο δημιουργικός και συγκεντρωμένος απο ποτέ.Δοκίμασα διάφορες τεχνικές υποκριτικής πάνω σε θεατρικά κείμενα,κυρίως την (Μέθοδο) του Λι Στράσμπεργκ που απαιτεί εσωτερική δουλειά και απομόνωση,οπότε η καραντίνα εδώ μου φάνηκε χρήσιμη.Διάβασα πολλά κείμενα,πειραματίστηκα,είδα ταινίες κλπ.Γυμναστική δεν έκανα,όχι(γέλια).Την δεύτερη καραντίνα δεν την βιώνω σχεδόν καθόλου,γιατί έχω σχεδόν κάθε μέρα γύρισμα,κάνουμε online μαθήματα στη σχολή,οπότε δεν περνάω πολύ χρόνο μόνος.
- Το 2019 θα συμμετάσχεις σε ένα έργο του Ντάριο Φο το οποίο δεν σου κρύβω πως με είχε βάλει σε σκέψεις για την κτητικότητα των ανθρώπων μέσα στις σχέσεις, το «Ελεύθερο Ζευγάρι». Μια γλυκόπικρη κωμωδία θα έλεγα. Γιατί πιστεύεις οι άνθρωποι είναι κτητικοί στις σχέσεις τους?
Το Ελεύθερο Ζευγάρι είναι μια κωμωδία που όπως είπες βασίζεται στην κτητικότητα.Θεωρώ ότι για να φτάσεις στο σημείο να θες να σου “ανήκει” ο άλλος,είναι ένδειξη ανασφάλειας και ζήλιας προς τον άλλον.Δυστυχώς αυτό συμβαίνει σχεδόν σε όλα τα ζευγάρια,γι’αυτό και χρειάζεται υποχωρήσεις και να δίνουμε στον άλλον τον προσωπικό του χώρο.Από τα καλύτερα θεατρικά που υπάρχουν και αν το παρατηρήσεις ο Ντάριο Φο το βάζει αυτό το στοιχείο σε πολλά έργα του.
- Ποια είναι τα πρώτα σου βήματα όταν αναλύεις έναν ρόλο? Βάζεις τον εαυτό σου μέσα σε αυτόν ή κρατάς μια απόσταση?
Θα σου απαντήσω με βάση τη λιγοστή εμπειρία που έχω.Κινούμαι ενστικτωδώς.Προς το παρόν όταν μου δίνεται ένας ρόλος προσπαθώ να καταλάβω τα κίνητρα του και γιατί πρέπει να ασχοληθώ μαζί του.Πιο είναι το ενδιαφέρον του.Δηλαδή,τι θέλει,ποιός ήταν και δουλεια μου να βρώ ποιός είναι τώρα.Να μπώ δηλαδή στα “μάτια” του.Φυσικά προσπαθώ να χρησιμοποιήσω τεχνική,αλλά είμαι ακόμα σε στάδιο πειραματισμού,οπότε δεν μπορώ να σου πω ότι κάνω συγκεκριμένα πράγματα.Κάνω συνδυασμό μεθόδων.Στόχος μου είναι να βρώ τον τρόπο να ζώ σαν ρόλος.Αυτο βέβαια σου στερεί τον εαυτό σου για λίγο διάστημα,αλλά τα αποτελέσματα που έχω δεί και που μου έχουν πει είναι μαγικά.
- Πως οραματίζεσαι τον εαυτό σου σε λίγα χρόνια και τι όνειρα έχεις σχετικά με το μέλλον?
Όσο για το πως φαντάζομαι τον εαυτό μου στο μέλλον,θα ήθελα να συνεχίσω να κάνω καλές συνεργασίες,να κάνω δουλειές που θα με καλύπτουν καλλιτεχνικά αλλά και οικονομικά (κακά τα ψέματα) τόσο στο θέατρο όσο και στην τηλεόραση.Θα ήθελα βασικά να δουλεύω όσο περισσότερο γίνεται και με ανθρώπους που θα με πάνε ένα βήμα παραπέρα.Έχω κάποιους ρόλους που θα ήθελα κάποια στιγμή να μου δοθεί η ευκαιρία να ερμηνεύσω,αφού αποκτήσω την απαραίτητη εμπειρία για να τα βγάλω εις πέρας με αυτό που θα μου ζητηθεί.Βέβαια το μεγάλο μου όνειρο είναι ο κινηματογράφος!
- Αντιμετώπισες κάποια δυσκολία στην μέχρι τώρα πορεία σου και αν ναι τι είναι αυτό που σε έκανε να την ξεπεράσεις?
Δυσκολίες υπήρξαν πολλές όταν ήρθα στην Αθήνα,ήμουν μόνος,έπρεπε ξαφνικά να συντηρώ ένα σπίτι και τον εαυτό μου.Όσο για το κομμάτι της δουλειάς,δεν μπορώ να πω οτι δυσκολεύτηκα.Στάθηκα τυχερός,ίσως η μόνη δυσκολία,είναι η προσαρμογή και η συνεχής συγκέντρωση που πρέπει να έχεις.Αυτό που με βοηθάει να προχωράω είναι η αγάπη μου προς αυτό που κάνω.
- Κάποτε όταν ασχολιόμουν κι εγώ με το θέατρο, ερασιτεχνικά βέβαια δεν μπορώ να κρύψω πως αντιμετωπίστηκα με ζήλια. Έτυχε ποτέ κάποιος να σε πάρει με στραβό μάτι? και γιατί πιστεύεις πως ζηλεύουμε ο ένας τον άλλον, θεωρητικά αν κάποιος είναι μεγάλος ηθοποιός θα έπρεπε να στηρίζει τους νεότερους. Ποια είναι η γνώμη σου επ`αυτού.
Δεν μπορώ να είμαι σίγουρος αν έτυχε να με ζηλέψουν,υπήρξαν “τοξικοί”άνθρωποι γύρω μου,αλλά προτιμώ να μην ασχολούμαι.Φυσικά πιστεύω πως οι μεγαλύτεροι ηθοποιοί πρέπει να βοηθάνε τους μικροτερους γιατί μην ξεχνάμε πως με τους νέους θα συνεχίσει να υπάρχει η τέχνη.Δεν βρίσκω κάποιον λόγο να μη βοηθάμε ο ένας τον άλλον γιατί ακόμα και καλύτεροι ηθοποιοί μαθαίνουν από τους νέους.
- «Μέσα στον πόνο ειν`η χαρά μες στη χαρά ειν`ο πόνος» λέει ένα παλιό παραδοσιακό τραγούδι. Πως θεωρείς μπορούμε να καλυτερέψουμε τις ζωές μας σαν άνθρωποι?
Για να καλυτερέψουμε σαν άνθρωποι θα πρέπει αρχικά να περιορίσουμε τον εγωισμό μας.Να καταλάβουμε ότι αυτό που μετράει περισσότερο απ’όλα είναι να δίνεις χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα.Να αγαπάμε έντονα,να ερωτευόμαστε εντονότερα και να ζούμε με ανθρώπους που μας δίνουν το κίνητρο να κάνουμε αυτά που ανέφερα.Και ναι για να είμαστε χαρούμενοι θα πρέπει να πονέσουμε γιατί τα καλά κόποις κτώνται
- Τι σημαίνει για εσένα η Τέχνη και τι είναι αυτό που δεν μπορείς να βλέπεις να συμβαίνει σε αυτή?
Δεν μπορώ να σου απαντήσω τι είναι για μένα η τέχνη γιατί πολύ απλά δεν ξέρω.Ούτε τη ηλικία έχω,ούτε την εμπειρία για δώσω απάντηση σε μια τόσο σοβαρή ερώτηση.Ίσως να μπορέσω να σου απαντήσω σε 15-20 χρόνια και πάλι ίσως.Αυτό που μπορώ να σου πω είναι ότι η τέχνη είναι ένας τρόπος να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.Αυτό που δεν μπορώ να βλέπω είναι να υπάρχουν στην τέχνη άνθρωποι οι οποίοι δεν σέβονται αυτό που κάνουν και φυσικά δεν μπορώ να την βλέπω να πληγώνεται χωρίς να κάνουμε κάτι.Θα μου πείς δεν είναι στο χέρι μας,λόγω φυσικά της κατάστασης που βιώνουμε με την πανδημία.
- Ο χώρος του πολιτισμού δοκιμάστηκε από την κυβέρνηση. Πως βίωσες την κατάσταση σαν νέος ηθοποιός?
Ναι επανέρχομαι σε αυτό που είπα ότι δεν είναι στο χέρι μας.Εγώ προσωπικά έχω το προνόμιο να βρίσκομαι στην τηλεόραση οπότε σαν ηθοποιός δεν έχω στερηθεί κάτι.Μόνο το θέατρο,αλλά αν σκεφτώ οτι χιλιάδες συνάδελφοι έχουν μείνει άνεργοι χωρίς να μπορούν να κάνουν κάτι,θα ήταν άδικο και ναρκισσιστικό να παραπονεθώ.Πραγματικά μακάρι να τελειώσει σύντομα όλο αυτό.
- Το εμβόλιο θα το κάνεις? (γέλια)
Λέω να περιμένω να δώ πρώτα αν θα βγάλει κάποιος τρίτο χέρι ή φτερά.(γέλια).Αν μου ζητηθεί από τον εργασιακό τομέα φυσικά και θα το κάνω για να νιώθουν ασφαλείς οι συνάδελφοί μου.Εγώ σαν Κωνσταντίνος πάντως δεν νομίζω να το έκανα.
- Κωνσταντίνε σε ευχαριστώ πολύ που βρέθηκες κοντά μας. Ελπίζω η φιλοξενία στη σελίδα του Lay-Out να σου φάνηκε οικεία. Κλείνοντας την συνέντευξη μας θα ήθελα να μου πεις ποιο είναι το μήνυμα σου για τον κόσμο που θα διαβάσει την συνέντευξη μας.
Εγώ ευχαριστώ!Ένιωσα οτι μιλάω με φιλαράκι μου στην Πατησίων(γέλια)!Θα ήθελα να πω στους αναγνώστες να συνεχίσουν να υποστηρίζουν τον τομέα του Πολιτισμού γιατί τώρα χρειαζόμαστε βοήθεια περισσότερο από ποτέ.Τους ευχαριστώ προσωπικά επίσης για την στήριξή τους!
