Στη Γαλλία θα παραδοθεί τελικά ο Ρώσος Αλεξάντερ Βίννικ, μετά από τη σημερινή απόρριψη της αίτησής του από την Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας, με την οποία ζητούσε να ακυρωθεί η απόφαση του υπουργού Δικαιοσύνης Κωνσταντίνου Τσιάρα, που διέταξε την έκδοση, αρχικά στην Γαλλία, στη συνέχεια στην Αμερική και τέλος στην Ρωσία.
Η Ολομέλεια του ΣτΕ, με προεδρεύοντα τον αντιπρόεδρο Αθανάσιο Ράντο και εισηγητή τον σύμβουλο Επικρατείας Διομήδη Κυριλλόπουλο, έκρινε ότι ο υπουργός Δικαιοσύνης διαθέτει ευρύτατη διακριτική ευχέρεια, να διατάξει ή όχι την έκδοση του εκζητουμένου.
Κατά τους δικαστές του ανωτάτου ακυρωτικού δικαστηρίου, αφενός η απόφαση του υπουργού Δικαιοσύνης, με την οποία διατάσσεται η έκδοση αλλοδαπού υπηκόου, δε συνιστά πράξη αναγόμενη στην απονομή της ποινικής δικαιοσύνης, ούτε κυβερνητική πράξη, αφετέρου ότι η απόφαση του ίδιου υπουργού, με την οποία καθορίζεται η σειρά προτεραιότητας μεταξύ των κρατών στα οποία θα παραδοθεί ο εκζητούμενος, σε περίπτωση συρροής αιτήσεων εκδόσεως, δεν έχει το χαρακτήρα κυβερνητικής πράξεως.
Ακόμη, η Ολομέλεια του ΣτΕ έκρινε ότι από διεθνείς συμβάσεις που έχει συνάψει η Ελλάδα με τις ΗΠΑ και τη Ρωσική Ομοσπονδία, προκύπτει ότι σε περίπτωση συρροής αιτήσεων εκδόσεως υποβαλλομένων από τρίτη χώρα (εκτός Ε.Ε.) και συρροής των αιτήσεων αυτών με ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης για πρόσωπο διωκόμενο στα εκζητούντα κράτη για διαφορετικά εγκλήματα, μετά την έκδοση αμετακλήτων υπέρ της εκδόσεως του εν λόγω προσώπου γνωμοδοτήσεων των αρμόδιων δικαστικών οργάνων, ο υπουργός Δικαιοσύνης, εφόσον αποφασίσει τελικώς την έκδοση του εκζητουμένου, καθορίζει κατ’ ευρύτατη διακριτική ευχέρεια, τη σειρά προτεραιότητος μεταξύ των κρατών στα οποία θα εκδοθεί αυτός.
Παράλληλα, οι δικαστές απέρριψαν το λόγο ακυρώσεως περί παραβιάσεως του άρθρου 8 της ΕΣΔΑ, καθόσον το δικαίωμα του αιτούντος στην οικογενειακή του ζωή και, ειδικότερα, το δικαίωμά του να ευρίσκεται πλησίον των ανηλίκων τέκνων του είναι μεν ληπτέο υπόψη, πλην όμως δεν είναι από μόνο του αποφασιστικό, ούτε δύναται να τεθεί υπεράνω του διεθνούς δημοσίου συμφέροντος της καταπολεμήσεως του εγκλήματος, το οποίο εξυπηρετεί η έκδοση του αιτούντος αρχικώς στη Γαλλία και εν συνεχεία στις ΗΠΑ, προκειμένου να δικασθεί για τα αποδιδόμενα σε αυτόν αδικήματα. Εξάλλου, βαρύνουσα σημασία κρίθηκε ότι έχει και το γεγονός ότι στην προκειμένη περίπτωση η κατά προτεραιότητα έκδοση του αιτούντος στη Ρωσική Ομοσπονδία θα είχε ως συνέπεια την μη επανέκδοσή του στις ανωτέρω χώρες.
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι σύμβουλοι Επικρατείας δεν δέχθηκαν ούτε τα περί παραβιάσεως του δικαιώματος προηγούμενης ακρόασης, γιατί ανεξαρτήτως του ότι τα προβλεπόμενα στον νόμο κριτήρια που λαμβάνονται υπόψη από τον υπουργό Δικαιοσύνης για το καθορισμό της σειράς προτεραιότητας έχουν άπαντα αντικειμενικό χαρακτήρα, μη συνδεόμενα με την υποκειμενική συμπεριφορά και την προτίμηση του εκζητουμένου, εν προκειμένω, οι αιτήσεις ακροάσεως του αιτούντος στις οποίες εξετίθεντο οι ισχυρισμοί του, ετέθησαν υπόψη του αρμόδιου υπουργού, χωρίς να είναι αναγκαία η αυτοπρόσωπη παράστασή του και κατά συνέπεια ο προβαλλόμενος λόγος απερρίφθη ως αβάσιμος.
