Η Γωγώ Ατζολετάκη, η οποία είχε κερδίσει τον τίτλο της Σταρ Ελλάς 1971 αλλά την κέρδισε η ηθοποιία, εξομολογείται τα όσα στερήθηκε λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων.
Ακόμη, στέκεται στο γεγονός ότι έχασε σημαντικές στιγμές με την κόρη της Θεοδώρα, τις οποίες αντιλαμβάνεται τώρα που έχει μεγαλώσει.
Η συμμετοχή σου στα καλλιστεία ήταν μετά τη δραματική σχολή;
«Όχι, τα καλλιστεία ήταν Ιούνιο και το Σεπτέμβριο άρχισα να φοιτώ στη δραματική σχολή του Γιώργου Θεοδοσιάδη, γιατί το όνειρο μου πάντα ήταν να γίνω ηθοποιός. Αυτό το διευκρινίζω γιατί πολλοί πιστεύουν ότι τα καλλιστεία μου έδωσαν το έναυσμα ή μου… άναψαν το πράσινο φως για να γίνω ηθοποιός, όχι, ήθελα πάντα να γίνω ηθοποιός. Δεν έκανα ποτέ μόντελινγκ, ήταν ένας τίτλος, πώς μπορούσα να τον αξιοποιήσω, δεν κατάλαβα; Τα καλλιστεία ήταν ένα happening στη ζωή μου, δεν έκανα διαφημίσεις, τίποτα…».
Προτάσεις μετά τα καλλιστεία με πολλά χρήματα ήρθαν;
«Όχι με χρήματα πολλά. Αμέσως μετά τα καλλιστεία με είχε δει τότε σε μια τηλεοπτική εκπομπή, ο Τζέιμς Πάρις, κι αμέσως μετά μου πρότεινε συνεργα¬σία. Έτσι έκανα την πρώτη μου ταινία. Ήμουν μαζί με την Κάτια Δανδουλάκη, τον Χρήστο Πολίτη… τότε ήμουν 17 χρονών, πιτσιρίκα. Δεν είχα καμία άλλη επαγγελματική επιθυμία παρά μόνο να γίνω ηθοποιός. Πάντα έκανα αυτό που ήθελα, αλλά ήταν ακριβό το κόστος κάποιες φορές…Στερείσαι πολλά πράγματα στην προσωπική σου ζωή, θυσιάζεσαι…».
Τι θυσίασες και τι στερήθηκες;
«Κάτι που δεν έκανα ποτέ ήταν οι διακοπές. Ουσια¬στικά δεν έχω κάνει ποτέ διακοπές. Να διακόψω, να κάνω για ένα μήνα διακοπές, να πάω να την αράξω σ’ ένα νησί, να κοιτάζω τ’ αστέρια, να κολυμπάω από τα πρωί μέχρι το βράδυ, αυτό δεν το έχω βιώσει ποτέ. Τα καλοκαίρια πάντα δούλευα ή πάντα είχα υποχρεώσεις. Οι διακοπεί μου ήταν αποδράσεις… μια εβδομάδα… πέντε μέρες. Επίσης, αυτό που στερήθηκα, κι ήταν μια ουσιαστική στέρηση που το κατάλαβα εκ των υστέρων, γιατί τότε δεν το πολυ-καταλάβαινα όταν συνέβαινε, είναι το ότι δεν έβαλα σχεδόν ποτέ την κόρη μου για ύπνο όταν ήταν μωρό… πάντα δούλευα. Την ώρα που η Θεοδώρα έπρεπε να κοιμηθεί, εγώ έφευγα για το θέατρο. Τις Δευτέρες που είχαμε αργία πάντα ήμουν κάπου καλεσμένη, επαγγελματικές υποχρεώσεις, δημόσιες σχέσεις… Δεν είχα τη χαρά να νανουρίσω την κόρη μου, να καθίσω δίπλα στην κούνια της, να την κανακέψω ως μαμά. Όταν συνέβαινε όμως αυτό δεν το ένιωθα σαν έλλειψη, γιατί ήταν τόσες οι επαγγελματικές μου υποχρεώσεις που έλεγα ότι έτσι είναι η ζωή μου».
Όταν άρχισε να μεγαλώνει η κόρη σου;
«Όταν άρχισε να μεγαλώνει η κόρη μου και δεν είχε πολύ ανάγκη τη μαμά, τότε συνειδητοποίησα ότι έχασα πολύ ωραίες στιγμές», λέει στο Λοιπόν.
