Ενώ οι Δημοκρατικοί και οι Ρεπουμπλικανοί κατάφεραν ομόφωνα να συνεννοηθούν πώς να ξεκινήσουν τη δίκη του προέδρου Μπιλ Κλίντον το 1999, τα δύο κόμματα και οι ηγέτες τους είναι βαθιά διχασμένοι σήμερα πώς να προχωρήσουν, ακόμη και αν η δίκη είναι νόμιμη.
Η δίκη Τραμπ παρέχει την ευκαιρία στους γερουσιαστές να δείξουν ότι ο θεσμός μπορεί ακόμη να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και να υπερβεί τις άγριες διαμάχες μεταξύ των κομμάτων σε μία στιγμή συνταγματικής βαρύτητας.
Δεν υπάρχουν, όμως, πολλά περιθώρια αισιοδοξίας όσο ο γερουσιαστής, Μιτς Μακόνελ, επικεφαλής της πλειοψηφίας στο Σώμα, έχει εκφράσει επανειλημμένως τη βαθιά αντιπάθειά του για τις διαδικασίες της Βουλής και τη συμπεριφορά των πολιτικών του αντιπάλων, μία άποψη που συμμερίζονται οι περισσότεροι Ρεπουμπλικανοί συνάδελφοί του. «Είχαμε μία κακή αρχή, η οποία δεν υπαγορεύει όμως το τέλος», σχολιάζει ο Κεντ Κόνραντ, πρώην Δημοκρατικός γερουσιαστής από τη Βόρεια Ντακότα, ο οποίος συμμετείχε στη δίκη για την παραπομπή του Κλίντον.
«Θα μπορούσαν κάποιοι άνθρωποι να πάθουν κρίση συνείδησης και να συνειδητοποιήσουν ότι η Ιστορία θα τους κρίνει με βάση τη στάση τους», συμπληρώνει. Εκείνοι, εντός και εκτός Γερουσίας, λένε ότι η ατμόσφαιρα διχασμού έχει επιδεινωθεί πολύ από την εποχή Κλίντον.
Παρ’ όλα αυτά, οι δύο ηγέτες της Γερουσίας, ο Ρεπουμπλικανός Τρεντ Λοτ και ο Δημοκρατικός Τομ Ντασλ, κατάφεραν να συμφωνήσουν σε μια διαδικασία, την οποία η Ολομέλεια της Γερουσίας θεώρησε αποδεκτό εφαλτήριο. Οι γερουσιαστές συμμερίζονταν τις ευθύνες τους παρά την κοινή πεποίθηση ότι ο Κλίντον δεν θα καθαιρεθεί αλλά και την οξύτατη διαφωνία για την ορθότητα των κατηγοριών εις βάρος του – συνθήκες που μοιάζουν αρκετά με τις σημερινές.
«Οσο παλαβή κι αν ήταν η παραπομπή Κλίντον, η διαχείρισή της ήταν σε γενικές γραμμές εξαιρετικά αξιοπρεπής», αναφέρει από την πλευρά του ο Ρας Φίνγκολντ, πρώην γερουσιαστής των Δημοκρατικών, ο οποίος ήταν ο μοναδικός Δημοκρατικός που ψήφισε μαζί με τους Ρεπουμπλικανούς κατά της πρότασης να απορριφθούν οι κατηγορίες για την παραπομπή εις βάρος του Κλίντον. «Η δίκη είχε θεωρηθεί συνολικά δίκαιη», λέει.
Στον αντίποδα, ο Μακόνελ και ο Δημοκρατικός ομόλογός του, Τσακ Σούμερ από τη Νέα Υόρκη δεν βρίσκονται σε συνεννόηση για τους βασικούς κανόνες της δίκης Τραμπ. Αντ’ αυτού, ο Μακόνελ σκοπεύει την επόμενη εβδομάδα να θέσει τις παραμέτρους με αμιγώς ρεπουμπλικανικές ψήφους αν αυτό χρειαστεί, αφήνοντας για αργότερα κάποια από τα σοβαρότερα ερωτήματα, συμπεριλαμβανομένης της κλήσης μαρτύρων όπως ζητούν οι Δημοκρατικοί. Η γερουσιαστής Σούζαν Κόλινς, Ρεπουμπλικανή από το Μέιν, η οποία ζητεί να παραμείνει ανοιχτό το ενδεχόμενο κλήσης μαρτύρων στη δίκη, λέει ότι ασκεί πιέσεις στον Μακόνελ να το κάνει, εν μέρει εξαιτίας της εμπειρίας της στη δίκη Κλίντον το 1999 και της επιθυμίας της να τιμήσει τη μοναδική υποχρέωση της Γερουσίας ως προς την παραπομπή. «Τυχαίνει να πιστεύω στον όρκο και πιστεύω στη δημιουργία προηγουμένου, γι’ αυτό το κάνω», εξηγεί η Κόλινς.
Καταγγελίες
Ο Μακόνελ έχει επανειλημμένως καταγγείλει τη διαδικασία στη Βουλή ως βεβιασμένη και αδύναμη, αποδοκιμάζοντας τις μεθόδους της προέδρου της Βουλής, Νάνσι Πελόσι, και αμφισβητώντας τα κίνητρα του Σούμερ. Σύμφωνα με τους Ρεπουμπλικανούς, ο ηγέτης της μειοψηφίας στη Γερουσία χρησιμοποιεί τη δίκη για την παραπομπή του Τραμπ για να υπονομεύσει τους δοκιμαζόμενους Ρεπουμπλικανούς, όπως ο Κόρι Γκάρντνερ του Κολοράντο και η Κόλινς, σε μια προσπάθεια να αρπάξουν τον έλεγχο της Γερουσίας από τους Ρεπουμπλικανούς τον Νοέμβριο. «Ο ηγέτης των Δημοκρατικών στη Γερουσία έχει πει ότι όσο προσπαθεί να εκμεταλλευθεί τη δίκη για να πλήξει τις πιθανότητες επανεκλογής ορισμένων Ρεπουμπλικανών, το κόμμα του κερδίζει. Αυτή είναι όλη η ιστορία», είπε ο Μακόνελ. Oι Δημοκρατικοί ενοχλούνται στην υπόνοια ότι παίζουν μικροπολιτικά παιχνίδια και διατείνονται πως ο Τραμπ έθεσε σε κίνδυνο την εθνική ασφάλεια, αναβάλλοντας την αποστολή στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία με αντάλλαγμα την πίεση για έρευνα εις βάρος πολιτικού του αντιπάλου.
