Η ζωή μας είναι ένα παραμύθι. Μπορεί επί τo πλείστων να έχει δράκους ενώ οι ιππότες, οι καλές νεράιδες και οι πριγκίπισσες να είναι ελάχιστες. Όμως αν θέλεις να ζήσεις το όνειρο μπορείς και να το κάνεις, γιατί πολύ απλά είναι πιο εύκολο αν το πιστέψεις. If you can dream it, you can do it, έλεγε σοφά ο αγαπημένος Ουόλτ Ντίσνεϋ.
Γιατί τα λέω όλα αυτά. Γιατί αυτή την εβδομάδα μπήκα και εγώ στο μαγικό κόσμο του παραμυθιού, με μια «νεράιδα» που δέχτηκε να μου παραχωρήσει συνέντευξη για λογαριασμό του Lay-Out. gr.
Αφήνω τους καβαφισμούς, δεν λέω άλλα γιατί «θα γκώσουμε από τα μέλια» όπως χαρακτηριστικά μου είπε και η ίδια (και γέλαγα μόνος μου ομολογώ) με το ιδιαίτερο χιούμορ της.
Την Χριστίνα Κουλουμπή σίγουρα όλοι την γνωρίζετε, την έχετε δει πολλές φορές στην τηλεόραση.Πολυδιάστατη προσωπικότητα και ανήσυχο πνεύμα. Ηθοποιός, σκηνοθέτιδα, σκηνογράφος, ζωγράφος, τραγουδίστρια. Το τι προτιμάει η ίδια θα το δείτε παρακάτω στη συνέντευξη μας.
Γνωρίζοντας την μετά βεβαιότητας μπορεί να πει κάποιος πως είναι ένας άνθρωπος προσιτός. Ιδιαίτερα φιλικός. Ευδιάθετος, που θα σου μιλήσει, θα θελήσει να σε γνωρίσει, θα σε σεβαστεί και θα τον σεβαστείς κι εσύ, λόγω της αύρας που σου εμπνέει.
Συζητήσαμε, αναφερθήκαμε στα κοινά μας ενδιαφέροντα για την τέχνη, την καραντίνα, το μέλλον μου στη δημοσιογραφία και διάφορα άλλα θέματα. Ήταν μια πολύ όμορφη γνωριμία.
Δεν με άφησε μόνο μου αλλά συμμετείχε και εκείνη στην δομή της συνέντευξης, με προτάσεις, σαν να ήταν συνεργάτης μου, χωρίς να της το ζητήσω. Η γενναιοδωρία είναι μεγάλο προσόν σε έναν άνθρωπο.
Το εκτίμησα. Οι σπουδαίοι άνθρωποι κρατούν την ανθρωπιά τους και με τα φώτα σβηστά.
Αυτό που με «σκλάβωσε» είναι ο ανθρώπινος τρόπος που μου απάντησε. Η επικοινωνία μας δεν είχε εκείνη την τυπική επαγγελματικότητα αλλά μια ανθρώπινη πανδαισία λέξεων. Σαν να την ήξερες χρόνια.
Αυτό ονομάζεται οικειότητα και είναι σπουδαίο να το νιώθεις με τους ανθρώπους. Την ευχαρίστησα ιδιαίτερα για αυτό.
Αλλά ας μην χρονοτριβούμε με τις εισαγωγές πάμε να δούμε τι μου εκμυστηρεύτηκε ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ για λογαριασμό του Lay-Out. gr
- Πως θυμάσαι την παιδική σου ηλικία? Η βασική ερώτηση είναι. Από όλα όσα έχεις ζήσει μέχρι τώρα, αν σου δινόταν η ευκαιρία να ενορχηστρώσεις την σύνθεση ενός παραμυθιού στον κόσμο, πως θα ήθελες να ήταν και τι θα ήθελες να λείπει από αυτόν.
Όμορφη η παιδική ηλικία!! Δημιουργική! Παιχνιδιάρικη! Γεμάτη καλλιτεχνικά ερεθίσματα! θυμάμαι τις ανέμελες βόλτες με το ποδήλατο να τρέχω και να αισθάνομαι τον αέρα στο πρόσωπο μου! Το ποδόσφαιρο που παίζαμε με τα αγόρια που μας άρεσαν!Τον λάκκο που σκάβαμε στην κατασκήνωση ,φωνάζαμε με την κολλητή μου το όνομα του ομαδάρχη που αγαπούσαμε (και οι δύο χωρίς καμιά αποκλειστική διάθεση) ’’Αλέξηηηη σ άγαπώωωωωω!!!!!!’’ και γρήγορα-γρήγορα σκεπάζαμε με το χώμα να κρύψει το αθώο μυστικό μας! Θυμάμαι τον χορό που λάτρευα ,τα πάρτυ και τις παραστάσεις !!!!Θυμάμαι τις δυο αγαπημένες μου δασκάλες στο δημοτικό την κυρία Ειρήνη και την κυρία Μαρία που με φώναζε ‘’γελαδερή’’ και μου είχε κάνει εντύπωση η λέξη! Αυτό που δεν μπορούσα να χωνέψω με τίποτα ήταν η Αριθμητική….. Όπου έβλεπα αριθμούς, μπλόκαρα……
Παραμύθι?, Φαντάζομαι ένα μαγικό δάσος! Κυριαρχούν οι ήχοι της φύσης και το θρόισμα των πράσινων φύλλων μαζί με τα τιτιβίσματα των πουλιών θυμίζουν το Waltz of the flowers του Τchaikovsky! Ο ήλιος ζεστός και τρυφερός χαϊδεύει τα ψηλά ασημένια δέντρα! Βλέπουμε μια όμορφη κι έξυπνη κοπέλα να ξεπροβάλλει από ένα πέτρινο γεφυράκι… κρατάει ένα καλάθι ,μαζέυει αγριοφράουλες ! Ξαφνικά, την προσπερνάει ένα δυνατό κι ευγενικό άτι! Αφού κάνει τον γύρο της γέρικης βελανιδιάς ανταμώνουν ξανά κοιτάζοντας την αυτή την φορά κατάματα .Αυτό το υπέροχο ζώο, γονατίζει μπροστά της για να ανέβει πάνω του. Χωρίς να το πολυσκεφτεί, θα αρχίσουν να καλπάζουν μαζί κάνοντας ένα μαγικό ταξίδι! Με την δύναμη των φτερών του (ναι ,φύτρωσαν ολόλευκα φτερά στα πλευρά του μόλις έφταναν στην Βασανοχώρα) είδαν από ψηλά τα όμορφα και τα άσχημα… τα κελαρυστά γέλια των παιδιών αλλά και τα κλάματα των ηλικιωμένων…. τα τραγούδια των ανθρώπων αλλά και τα μοιρολόγια τους…. τα γεμάτα αγάπη μάτια των ερωτευμένων αλλά και τα γεμάτα θυμό μάτια των προδομένων…. η ηρωίδα μας στενοχωρήθηκε ….’’Μαγικό μου άλογο, πώς είναι δυνατόν να υπάρχει τέτοια ανισότητα στις καρδιές των ανθρώπων? Πώς είναι δυνατόν η ευτυχία με την δυστυχία να συνυπάρχουν τόσο έντονα και σκληρά?’’….. Δεν άκουσα τί της ψιθύρισε το δυναμικό αυτό πλάσμα… ένα δάκρυ κύλησε απο τα χαμηλωμένα μάτια της όμορφης… κι ένα χαμόγελο αντάμα…
- Η αλήθεια είναι ότι οι καιροί που διανύουμε είναι δύσκολοι. Ειδικά τώρα με τα μέτρα που ελήφθησαν. Πολλοί μιλάνε για μια επανάσταση. Να ξεσηκωθούμε απέναντι σε όλα. Όμως βολευόμαστε εύκολα σαν άνθρωποι. Τι σημαίνει για εσένα η πραγματική επανάσταση!
Βιώνουμε πρωτόγνωρες δυσκολίες , διακυβεύονται πολλά ,ακόμα και αυτά που θεωρούνταν δεδομένα… Η ανθρώπινη φύση αποζητά επαφή, επικοινωνία, απόλαυση μέσα από την κοινωνικότητα και τις αληθινές σχέσεις. Η Τέχνη που ενώνει πλήθη… κι αυτή φτιαγμένη από τον άνθρωπο για τον άνθρωπο, σπαράζει… Ο,τι μας έρχεται φυσικά, από ένστικτο, τώρα πρέπει να το εκλογικεύσουμε για να προφυλαχθούμε…. Ο εχθρός είναι αόρατος… η πανδημία έχει απλωθεί σε όλη την γη .Χρειαζόμαστε ψυχραιμία… Επαναστατική πράξη για μένα ,κάτω από αυτές τις συνθήκες είναι να μην χάσουμε την ελπίδα μας. Να ανασύρουμε την δημιουργική μας δύναμη και να φροντίσουμε όχι να καταστρέψουμε. Να συνεργαστούμε όχι να τσακωθούμε…. Να διαψεύσουμε αυτό το ‘’..αυτός ο κόσμος δεν θ’αλλάξει ποτέ’’, αρχίζοντας από τον εαυτό μας…
- «Θησέας και Μινώταυρος». Θέλεις να μου πεις λίγα λόγια για την πλοκή και το μήνυμα της παράστασης. Τι συμβολίζει τελικά ο Θησέας και τι ο Μινώταυρος? Μήπως αν το καλοσκεφτούμε ταυτίζονται κιόλας μεταξύ τους όπως εξάλλου λέμε πολλές φορές πως μέσα στο κακό υπάρχει το καλό και αντίστροφα.
Ο Θησέας, ο έφηβος αυτός ήρωας ,ξεκινάει από την Τροιζήνα με στόχο να φτάσει από τον δύσκολο τον δρόμο ,στην Αθήνα! Εκεί, θα συναντήσει επιτέλους τον γήινο πατέρα του τον βασιλιά Αιγέα! Γνωρίζει οτι η διαδρομή από την ξηρά είναι γεμάτη εμπόδια. Ληστές και κακούργοι καραδοκούν για να βλάψουν οποιονδήποτε ανυπεράσπιστο διαβάτη περάσει απο τα μέρη τους. Δεν τον φοβίζει αυτή η πραγματικότητα τον ήρωα, ίσα ίσα αναλαμβάνει την αποστολή να σώσει τους συνανθρώπους του από τους κινδύνους! Το ίδιο αποφασίζει και αργότερα όταν παρά την θέληση του πατέρα του αποφασίζει να ταξιδέψει στην μακρινή Κρήτη μαζί με τους άτυχους νέους που πάνε βορά (τροφή) στον θηριώδη Μινώταυρο τον γιο του βασιλιά της Κνωσσού Μίνωα… Ταυτιζόμαστε και εμείς και τα παιδιά με τον γενναίο νικητή ,ο ήρωας ασκεί ιδιαίτερη γοητεία ακριβώς επειδή είναι και ο σωτήρας άλλων αδύναμων ανθρώπων, αλλά ο μύθος έχει δικαιολογήσει και τον δυστυχισμένο Μινώταυρο που είναι φυλακισμένος στον δαιδαλώδη λαβύρινθο… Βοηθάει την εξέλιξη της δράσης πάντα η αντίθεση μεταξύ καλού και κακού αλλά τελικά είναι σίγουρο οτι συνυπάρχουν πολλές φορές απλώς διαφέρουν στην δοσολογία….
- Τι είναι αυτό που κάνει ξεχωριστό το παιδικό θέατρο και πόσο σημαντικό είναι τα παιδιά να ασχολούνται μαζί του, τι ευθύνες έχει και τι χρειάζεται να προσέχει ένας ηθοποιός που ασχολείται με αυτού του είδους καλλιτεχνικές παραστάσεις?, γιατί και τα παιδιά είναι αρκετά «ιδιότροπο» κοινό.
Το θέατρο είναι πηγή γνώσης αλλά και ψυχαγωγίας για τα παιδιά! τους δίνει χαρά, τα ενώνει προσφέροντας άπειρα ερεθίσματα απαραίτητα για την ανάπτυξη του χαρακτήρα ,για την καλλιέργεια της αισθητικής τους! τους προσφέρει ζωντανό εκπαιδευτικό θέαμα, και τα γεμίζει μνήμες ονειρεμένες για την υπόλοιπη ζωή τους!!! Αυτό που κάνει το θέατρο για παιδιά τόσο ξεχωριστό ,είναι η ευθύνη που νιώθω κάθε φορά που στήνουμε φανταζόμαστε μια παράσταση που απευθύνεται σε αυτά! Αισθάνομαι οτι αυτό που θα προκύψει σαν αποτέλεσμα είναι μια έντονη πινελιά που θα τα βοηθήσει να φτιάξουν το προσωπικό τους αριστούργημα! Στο διάβα της ζωής τους ,μπορεί να τα επηρεάσει θετικά, να τα εμπνεύσει υποσυνείδητα… Δεν ξέρεις πόσοι νέοι άνθρωποι μου έχουν εξομολογηθεί οτι θυμούνται τις παλιότερες παραστάσεις μας και οτι τις κρατούν σαν φυλαχτό στην μνήμη…
”Ο ηθοποιός που παίζει για τα παιδιά, πρέπει να παίζει όπως παίζει για τους μεγάλους… αλλά λίγο καλύτερα’’!!! Ρήση του μοναδικού Στανισλάφσκι! Οι ιδιαίτερες ικανότητες που απαιτούνται για αυτό το υπέροχα ”αδυσώπητο κοινό’’ ,είναι αντοχή, κέφι, ζωντάνια, ενεργητικότητα ,ειλικρίνεια, ΑΛΗΘΕΙΑ (με κεφαλαία) και βέβαια ικανότητες στον χορό, το τραγούδι, καλή άρθρωση και δυνατή φωνή!!!! Έχοντας αυτά σαν προσόντα ο καλλιτέχνης αναλαμβάνει την ευθύνη που του αναλογεί, και μπορεί πραγματικά να γοητεύσει και να ψυχαγωγήσει τα παιδιά !Αν φανεί γενναιόδωρος στην σκηνή, θα του επιστραφεί στο πολλαπλάσιο η αγάπη και η προσοχή που εκείνος δίνει! Είμαστε τυχεροί που ερχόμαστε σε επαφή καθημερινά με τα απαιτητικά αυτά πλασματάκια!!!
- Κάνω ένα μικρό flashback και θα σε γυρίσω πίσω σε εποχές MEGA. Η Ρατσίστρια Πεθερά. Αγαπημένο σήριαλ οι «7 Θανάσιμες Πεθερές» αλλά ορισμένα επεισόδια ιδιαίτερα σαν νόημα. Έχω ακούσει τη φράση «Τον ρατσισμό τον αναπαράγει αυτός που τον υφίστανται, εξάλλου δεν είναι λίγα τα φαινόμενα ρατσισμού που ακούμε καθημερινά. Τι σου έμαθε εκείνο το επεισόδιο και τι πιστεύεις πως φταίει ή μήπως στην προσπάθεια να μας να φανούμε αντιρατσιστές γινόμαστε περισσότερο ρατσιστές σε κάποια θέματα.
Ήταν πολύ ωραίο σενάριο το συγκεκριμένο επεισόδιο, με εξαιρετικούς αγαπημένους συναδέρφους! Μάλιστα με τον Σταύρο Καλλιγά, Έλληνα, με μαμά από την Νιγηρία συνδεθήκαμε και μετά αφού τους πάντρεψα με την όμορφη Ελένη του!
Είμαστε αυτό που εξασκούμε… .και συνήθως κάνουμε κατ` εξακολούθησιν αυτό που μας είναι οικείο…. Ναι, αν έχεις υποστεί ρατσισμό σε οποιοδήποτε επίπεδο είναι δυστυχώς πιθανό να βρεις την ευκαιρία και να πάρεις την εκδίκηση κάνοντας το ίδιο. Πιστεύω οτι η ρίζα του κακού βρίσκεται στον φόβο. Αν δεν έχεις γαλουχηθεί με αξίες και δεν έχεις εμπιστοσύνη στις δικές σου ρίζες, τότε, ναι, το διαφορετικό σε απειλεί… Νιώθεις οτι χρειάζεται να υπερασπιστείς τα -έτσι κι αλλιώς σαθρά-θεμέλια σου…
- Γεννημένη στης 2 Δεκεμβρίου απ΄ότι βλέπω. Δεν το λέω τυχαία καθώς είναι η Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Δουλείας. Είμαστε όντως οι άνθρωποι σκλάβοι στα δεσμά μας και ξεχνάμε να ζήσουμε το δικό μας «παραμύθι»? και πως βοηθάνε τα παραμύθια που λέμε στα παιδιά μας ώστε να πλάσουν έναν γερό χαρακτήρα. Πως θυμάσαι εσύ τα πρώτα σου παραμύθια?
Το πιστεύεις οτι δεν το ήξερα? ίσως μεταφυσικά έτσι εξηγείται η αντιπάθεια που έχω στην καταπίεση κάθε είδους!!!
Γεννιόμαστε ελεύθεροι ,και στην πορεία της ζωής μας μαζεύουμε βαρίδια, τις περισσότερες φορές αλλονών…. Δίνουμε τα μέτρα μας οικειοθελώς και μας φτιάχνουμε χειροπέδες που μας κρατούν δέσμιους σε ‘’θέλω΄΄ που κάθε άλλο παρά δικά μας είναι… Το ευτυχές είναι οτι ενδέχεται κάποια στιγμή να αποτινάξουμε τα ΄΄σκληρά βραχιολάκια’’. Αν είμαστε τυχεροί, μπορούμε να επιλέγουμε εμείς πια, το τί είδους κοσμήματα θα φοράμε στον καρπό μας….
Τα παραμύθια έχουν έναν σταθερό κορμό αφήγησης, που παρατηρεί διαπιστώνει και στολίζει αλλά και ήρωες που νιώθουν, πράττουν και επιβραβεύονται ή τιμωρούνται… Ανάλογα με το ήθος και τον χαρακτήρα τους! Αυτό κρύβει μια υπέρμετρη δικαιοσύνη και σίγουρα στηρίζει την ανάπτυξη των παιδιών που χρειάζονται πρότυπα! Έτσι ,μέσα από την φαντασία και το εξωπραγματικό περιβάλλον που υπάρχει στο παραμύθι, μπορούμε μικροί μεγάλοι να βρούμε αντιστοιχία στην ζωή μας, εδώ και τώρα! Αυτός είναι πιστεύω ο λόγος που γοητευόμαστε από τα παραμύθια!
Θυμάμαι ,τα πρώτα παραμύθια ,ο πατέρας μου…!!! εκείνος μου τα ‘ελεγε! Έτσι κοιμόμουν! Με μελωδίες, φρόντιζε να μου τραγουδούν οι ήρωες….
- Ένα πράγμα που έχω να πω με σιγουριά είναι ότι οι ελληνικές ταινίες, μυθιστορήματα και παραστάσεις, εποχής, έχουν ένα τεράστιο ιστορικό υπόβαθρο που μπορεί να οδηγήσει σε διεξοδικές μελέτες! Θεωρώ άδικο λοιπόν να βραβεύονται με Όσκαρ π.χ στις Κάννες, ταινίες που προωθούν την βία, τη διαστροφή, με το πρόσχημα ότι είναι «κουλτουριάρικες»- «ριζοσπαστικές-ανατρεπτικές» και όχι οι ταινίες σοβαρού και εμπεριστατωμένου περιεχομένου. Θα ήθελες να μοιραστείς τη γνώμη σου πάνω σε αυτό το θέμα.
Κοίτα… έτσι όπως μου το εντοπίζεις, μου έρχεται στον νου μια συγκεκριμένη ταινία (υποψήφια και νομίζω και σε αρκετά βραβεία νικητήρια), που ενώ από όλες τις απόψεις ήταν άρτια εμένα με ‘’πάγωσε ‘’και ένιωσα δυσάρεστα πολύ…
Καταλαβαίνω οτι πολλές φορές η Τέχνη είναι ωφέλιμο και να ’’ενοχλεί’’. Να καυτηριάζει τα κακώς κείμενα και να ξεσηκώνει ακόμη και θυμό… Αλλά επιθυμώ περισσότερο να επιβραβεύονται οι ομορφιές της ανθρώπινης φύσης κι όχι οι ασκήμιες της… Δεν γίνεται να εθελοτυφλούμε, υπάρχει πολύ μίσος και αλληλοσπαραγμός αλλά βαρυστομαχιάζουμε από αυτά βλέποντας ειδήσεις…
- Ως γνωστόν είσαι κόρη της αγαπημένης μας σε όλους, Κάρμεν Ρουγγέρη. Ποιες συμβουλές σου έδωσε η μητέρα σου στα πρώτα σου βήματα αλλά και τι σε συμβουλεύει ακόμα και σήμερα, όχι μόνο για το θέατρο αλλά και για τη ζωή. Σε δυσκόλεψε ποτέ το γεγονός πως είναι διάσημη ηθοποιός? Έτυχε εξαιτίας αυτού, οι σκηνοθέτες σου να έχουν περισσότερες απαιτήσεις από εσένα?
Η μητέρα μου είναι κι εκείνη ένα πλάσμα μοναδικό!!! Και οι δυο μας γονείς ,με τον αγαπημένο μου αδερφό ,απέφευγαν να μας δώσουν συμβουλές με τα λόγια… Με τις πράξεις τους μας μιλούσαν!
Έβλεπα τον ενθουσιασμό και την έγνοια για την τελειότητα που είχαν και οι δυο για τα επαγγέλματα τους! Η μανούλα μου πολυπράγμων, πολυτάλαντη και ανήσυχο πνεύμα, μου εμφύσησε την αγάπη για την ζωή και την χαρά της δημιουργίας! ο πατέρας μου ,την αξία που έχει η συγκέντρωση και η ασταμάτητη εξάσκηση! Έχουν σπάνια αξία σαν καλλιτέχνες αλλά αυτό ποτέ δεν τους μετέτρεψε σε αλαζόνες ή ξερόλες.
Δεν ένιωσα όταν ήμουν μικρή οτι η μαμά μου ήταν διάσημη, για τον απλούστατο λόγο οτι δεν ήταν. Εκπληκτική ηθοποιός του θεάτρου, αλλά και χωρίς να της δίνονται πάντα οι ρόλοι που της άξιζαν, πρόσφερε τον εαυτό της με ακομπλεξάριστο γενναιόδωρο τρόπο χωρίς να κυνηγάει τον μεγάλο ρόλο. Η χαρά της συμμετοχής ,ήταν αυτό που φωτιζόταν και για αυτόν τον λόγο δεν υπήρχαν ποτέ παράπονα στο σπίτι. Πολύ αργότερα ,η αγάπη της για τα παιδιά και έχοντας στα μπαγκάζια της πολλά χρόνια ενασχόλησης με την θεατρική συντροφιά του δήμου Νέας Σμύρνης την έφερε στον στίβο του θεάτρου για παιδιά, όπου και άρχισε να την μαθαίνει ο κόσμος λόγω του ριζοσπαστικού ανέμου που έφερε με το έργο της!!!
Είχα και έχω πολλές όμορφες στιγμές δουλεύοντας με αξιόλογους σκηνοθέτες!!! Μου αρέσει να έχουν απαιτήσεις από εμένα ,επειδή λατρεύω αυτό που κάνω και πιστεύω ακράδαντα στην δουλειά!
- Ηθοποιός, σκηνογράφος, σκηνοθέτιδα, ασχολίες το τραγούδι και ο χορός. Τι είναι αυτό που ταιριάζει περισσότερο στην ψυχοσύνθεση και την προσωπικότητα της Χριστίνας και ποιες είναι οι σημαντικότερες στιγμές σου στην μέχρι τώρα πορεία σου.
Με εκφράζει η φιλοσοφία του Αναγεννησιακού καλλιτέχνη! Θαυμάζω απεριόριστα την διεύρυνση των γνώσεων που κατείχαν εκείνοι! Όσα ‘’κομμάτια’’ μας μπορούμε να αναπτύξουμε, ας το κάνουμε! Πιστεύω οτι με αυτόν τον τρόπο εμπλουτίζω την ολότητα μου! Είναι πολλές κατευθύνσεις μαζί, αλλά συντείνουν στο ίδιο ‘’κέντρο’’ την ψυχή μου! Η αλήθεια είναι οτι κάθε φορά που φωτίζεται η εικαστική μου ταυτότητα ,εκείνη την στιγμή είναι η απόλυτη πρωταγωνίστρια!!! Όπως και το ανάποδο! Όταν εκφράζομαι μέσα από την performance ,η αφοσίωση μου είναι απόλυτη! Τελικά η πολύπλευρη ψυχοσύνθεση μου απλώνεται ακέραια στα μεσοδιαστήματα!
Είμαι ευγνώμων! Έχω πολλές κορυφαίες στιγμές μέχρι τώρα !!!Η κάθε μια συνεργασία ήταν πολύ σημαντική! Θα αδικήσω που δεν αναφέρω εξαίρετες συνεργασίες… Ενδεικτικά, δεν μπορώ να ξεχάσω τις 3 φορές που έπαιξα στο Αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου με κωμωδίες του Αριστοφάνη (Εθνικό Θέατρο-Δύο φορές σε σκηνοθεσία Κ.Τσιάνου, μια σε σκηνοθεσία Γ.Ιορδανίδη)
‘’Ανοιχτό Θέατρο’’Σαίξπηρ , στο ‘’όνειρο θερινής νύχτας’’ στον ρόλο του Πουκ (το κακό ζουζούνι όπως με έλεγε ο αείμνηστος Γιω.Μιχαηλίδης )
Όλες τις φορές που σκηνογράφησα (κι ήταν πολλές) στο ιερό ,Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, το επιβλητικό Ηρώδειο με τις παραστάσεις μας για παιδιά της Εθνικής Λυρικής Σκηνής!!!!
Ποιόν άλλον να πρωτοαναφέρω, ευχαριστώ όλους όσους με εμπιστεύθηκαν… Δ.Χρονόπουλος, Θωδ.Εσπύριτου, Α.Τομπούλη, Β.Νικολαιδης, Σ.Χατζάκης,Θ.Μαργαρίτης, Θ.Θεολόγης, Γιάννης Δρίτσας, Πέτρος Γάλλιας, και βέβαια η πολύτιμη μου Κάρμεν Ρουγγέρη, που με τιμά με την εμπιστοσύνη της ,σχεδόν απ΄την αρχή και της δικής της διαδρομής στον μαγικό χώρο του θεάτρου για παιδιά!!!
- Ποιος είναι ο βαθύτερος σου φόβος αλλά και αυτό που θα ήθελες να κάνεις και έχεις μετανιώσει που δεν το έκανες.
Ο βαθύτερος μου φόβος είναι η απώλεια των ανθρώπων που αγαπώ. Και για αυτόν τον λόγο δεν χάνω την ευκαιρία να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου όποτε μου δίνεται η ευκαιρία!
Και βέβαια έχω μετανιώσει για πολλά που δεν έκανα, επειδή εκείνες τις στιγμές ,δεν αξιολόγησα σωστά….. Με την ασφάλεια της απόστασης, αντιλαμβάνομαι οτι τόσα μπορούσα, τόσα έκανα εκείνη την περίοδο… Συγχωρώ το Χριστινάκι μου ,και αποφασίζω να στέκομαι δίπλα στην πιο ώριμη Χριστίνα του παρόντος και του μέλλοντος!
- Πιστεύεις πως το Υπουργείο πρέπει να έχει κάποιο πρόγραμμα διδασκαλίας παιδικών παραμυθιών στα σχολεία?
Ναι, πιστεύω οτι η Τέχνη σε όλες της τις μορφές, διαμορφώνει προσωπικότητες συγκροτημένες, ισορροπημένες , δυνατές!
Η ανάπτυξη των αρετών μας, βοηθάει στην εσωτερική αρμονία που χρειαζόμαστε για να ανταπεξέλθουμε σε ό,τι προκύψει στην ζωή !
Η γνώση, κάνει παρείτσα με την καλλιέργεια και η εκπαίδευση οφείλει να δίνει φτερά στον σύγχρονο άνθρωπο!
Δεν είναι τυχαίο οτι η καθηγήτρια ορόσημο στην ζωή πολλών απο εμάς των μαθητών της, στην Ευαγγελική Σχολή Ν.Σμύρνης ήταν η Ρένα Ανούση -Ηλία!!!
Είμασταν τυχεροί όσοι απολαμβάναμε την διδασκαλία της στο μάθημα των Καλλιτεχνικών κι αυτό επειδή δεν στεκόταν μόνο σε αυτό! Μέσα απο το παιχνίδι των χρωμάτων μας δίδασκε ουσιαστικά την τέχνη της ΖΩΗΣ!!!!!
Το παραμύθι, το θέατρο, η μουσική, οι χορωδίες, η εκμάθηση μουσικών οργάνων, ο χορός, η ζωγραφική, ανοίγουν τους ορίζοντες των παιδιών και τα οπλίζουν με ενσυναίσθηση, διάθεση συνεργασίας, φαντασία ,αλλά και δημιουργικότητα !!!! Συνδυάζουν την πνευματική ανάταση αλλά και ρεαλισμό
αφού ξεφεύγουν από τα πλαίσια της θεωρίας και περνούν στην πράξη!!!!
- Το παραμύθι της πολιτικής πως πρέπει να το κάνουμε να έχει αίσιο τέλος?
Ο Πολιτισμός, από τον ”τελευταίο τροχό της άμαξας’ ’πρέπει να γίνει μπροστάρης! Ο ιδεαλισμός, να δώσει το χέρι στην στυγνή πραγματικότητα και την απόλυτη οργάνωση και η εντιμότητα να αναδειχθεί μέσα από αυτό που έχουμε την δυνατότητα να κάνουμε από το μετερίζι μας .Πολλές υγιείς μονάδες, μαζί, συνθέτουν ένα αποτελεσματικό σύνολο!!! Όχι άλλη λαμογιά, όχι κουτοπονηριά, όχι τεμπελιά… Χρειαζόμαστε ένα κοινό όραμα για μια ανθρωπότητα που έχει τον ήλιο οδηγό όχι το πνευματικό σκοτάδι. Διαφάνεια, λάμψη, καθαρότητα ειλικρίνεια ,υπευθυνότητα, αλήθεια και σίγουρα πολύ δουλειά. Τίποτα δεν χαρίζεται… Κερδίζεται με πρόγραμμα και πράξεις ! Γι’αυτόν τον λόγο οι πολιτικοί χρειάζεται να αντιληφθούν την αξία των καλλιτεχνών και να δίνουν κίνητρα για δημιουργία! Ας βοηθηθούν από τον ενθουσιασμό που έχουμε όλοι οι επαγγελματίες καλλιτέχνες κι ας δώσουν βήμα και πρακτικά στηρίγματα στην ανάταση που η Τέχνη μπορεί να προσφέρει! Κι εμείς από την μεριά μας ,ας ορθώσουμε το ανάστημα μας, πατώντας γερά στην γή και κοιτάζοντας με θάρρος τον ουρανό και την ελευθερία που αυτός εμπνέει!
Χριστίνα φτάνοντας στο τέλος της συνέντευξης μας, θα ήθελα να σε ευχαριστήσω, για την τιμή που μου έκανες να μου παραχωρήσεις αυτή τη συγκεκριμένη συνέντευξη, στα πρώτα μου βήματα, στο χώρο της δημοσιογραφίας. Ποιο είναι το μήνυμα που θα ήθελες να αφήσεις στον κόσμο που θα μας διαβάσει.
Εγώ σε ευχαριστώ Παναγιώτη για τις σύνθετες ερωτήσεις που επέβαλλαν ουσιαστικές απαντήσεις! Καλή επιτυχία σε αυτό το συναρπαστικό μονοπάτι που επιλέγεις να διαβείς!
Η εποχή μας ,είναι δαιδαλώδης …σαν τον λαβύρινθο… το νήμα για να βγούμε στο φως, εμείς το κλώθουμε… Αριάδνες, δέν υπάρχουν… Μόνη διέξοδος, να βρούμε τον σκοπό μας. Το οξυγόνο της ζωής μας. Μια βαθειά ανάσα, και…. καλή μας συνέχεια!!!!!!!
Σε ευχαριστώ πολύ Χριστίνα, καλή δύναμη με πολλές, πολλές επιτυχίες
