Η υπόθεση του George Floyd που δολοφονήθηκε στις 25 Μαΐου 2020 στις ΗΠΑ είναι πλέον γνωστή. Όπως και όλα όσα συνέβησαν μετά από τη ανατριχιαστική αυτή δολοφονία με τόσους θεατές αλλά και on camera.
Ο άδικος χαμός αυτού του ανθρώπου έφερε ξανά στην επιφάνεια σημαντικά ζητήματα σε μια κοινωνία που φαινομενικά «επιβίωνε» ομαλά χωρίς διακρίσεις και ρατσιστικά προβλήματα και προκάλεσε έντονες διαμαρτυρίες σε όλο τον κόσμο. Όπως ήταν λογικό, οι εικόνες που παρουσίασαν τα περισσότερα ΜΜΕ της Ευρώπης ήταν οι βίαιες διαδηλώσεις, οι μολότοφ και η αναρχία. Αυτές οι διαδηλώσεις όμως, αποτέλεσαν τη μειονότητα καθώς πραγματοποιήθηκαν και χιλιάδες ειρηνικές διαμαρτυρίες, αλλά δυστυχώς καμία από αυτές δεν φέρνει τη τηλεθέαση. Στην καρδιά αυτών των διαδηλώσεων λοιπόν, κυριάρχησαν τα συνθήματα “ Black Lives Matter” (Οι ζωές των μαύρων έχουν αξία) και “All Lives Don’t Matter Until Black Lives Matter” (Όλες οι ζωές δεν έχουν αξία μέχρι να αποκτήσει και η ζωή των μαύρων αξία) σε μια προσπάθεια ενότητας, υποστήριξης και ελευθερίας. Σε μια προσπάθεια φίμωσης του ρατσισμού.
Δυστυχώς, για αρκετό κόσμο αυτά τα συνθήματα είναι δύσκολο να κατανοηθούν. Δεν πρόκειται όμως για κάτι δυσνόητο, ούτε δύσκολο. Είναι το δικαίωμα αυτών των ανθρώπων, το οποίο δεν είναι ούτε συζητήσιμο ούτε διαπραγματεύσιμο. Κάποιοι μάλιστα, διορθώνουν αυτά τα συνθήματα λέγοντας πως “All lives matter” (Όλες οι ζωές έχουν αξία). Άπ’ τη μια πλευρά η γενίκευση αυτή δεν επικροτείται από πολύ κόσμο , άπ’ την άλλη όμως, αυτό το σύνθημα είναι που υποβαθμίζει το πρόβλημα που υπάρχει. Ναι δεν διαφωνούμε, όλες οι ζωές έχουν αξία όμως το
σύνθημα αυτό ουσιαστικά δεν είναι σύνθημα, αλλά εκφράζει ένα ιδανικό, ένα αίτημα, μια αδιαπραγμάτευτη εκδοχή προς τον μοναδικό δρόμο. Τη ζωή. Έτσι, θα έπρεπε να είναι δηλαδή τα πράγματα. Ανεξάρτητα, αν η ζωή είναι πλούσιου ή φτωχού, μαύρου ή άσπρου, πρόσφυγα ή όχι, κάθε ζωή θα έπρεπε να έχει την ίδια αξία. Το ίδιο θα έπρεπε να συμβαίνει και με τα υπόλοιπα ανθρώπινα δικαιώματα εκτός από τη ζωή. Κάθε ελεύθερη κοινωνία θα έπρεπε να δίνει την ίδια βαρύτητα στην ελευθερία του λόγου όλων των τάξεων αυτής. Το “όλες οι ζωές έχουν αξία” είναι μια μετάφραση της ελεύθερης κοινωνίας και της ισονομίας. Κάθε απόκλιση από αυτό, μεταφράζεται αυτόματα σε μια κοινωνία με απόλυτα σκοταδικές αντιλήψεις.
Ακριβώς για αυτούς τους λόγους το “Black Lives Matter” έχει πολύ μεγαλύτερη βαρύτητα. Δείχνει με περισσότερη “φωνή” ότι αξίζουν και οι δικές τους ζωές. Οι ζωές των μαύρων που βρίσκονται διαρκώς σε κίνδυνο εκ γενετής, σαν είναι σίγουρη η αδικία σε βάρος τους. Επίσης, από τη δουλεία μέχρι τις διακρίσεις μόνο και μόνο λόγω του χρώματός τους, τη φτώχια και τον κοινωνικό διαχωρισμό που δέχονται έως σήμερα, καταπιέζονται. Σε όλο το φάσμα της ζωής τους υπάρχει κάπως-κάπου η καταπίεση, η αμφιβολία για το αν θα μπορέσουν να επιβιώσουν σε έναν τέτοιο κόσμο, στο κόσμο των λευκών. Ειδικά στην Αμερική, η αστυνομία ασκεί βία απέναντι σε όλες τις φυλές, όμως αν κάποιος είναι μαύρος είναι πολύ πιο πιθανό να τον σταματήσει για έλεγχο και για παραβάσεις και εν τέλει να καταδικαστεί ακόμα και για χρήση ναρκωτικών. Επίσης, είναι πολύ πιο εύκολο να πέσει θύμα αστυνομικής βίας ακόμα και θανάτου. Στόχος των μαύρων λοιπόν, δεν είναι να ξεφύγουν, αλλά να δημιουργηθεί ένας καλύτερος κόσμος και για αυτούς. Ένας κόσμος που δε θα καταπιέζονται, που δε θα υπάρχει κανένας φυλετικός διαχωρισμός και που θα αναγνωρίζονται δίκαια όπως όλοι
οι υπόλοιποι άνθρωποι. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια έως τώρα, η δικαιοσύνη για τον George Floyd, όταν και αν αποδοθεί, δεν θα είναι αρκετή, διότι δεν είναι το πρώτο τέτοιου είδους περιστατικό.
Ακόμα μεγαλύτερη βαρύτητα για μένα προσωπικά, έχει το σύνθημα “All Lives Don’t Matter Until Black Lives Μatter”, από την άποψη πως όποιοι το υιοθέτησαν, έδειξαν ότι έβαλαν και τις δικές τους ζωές ίσα με αυτές των μαύρων, για να μη πω, πάνω από αυτές. Έδειξαν πως, καταδικάζουν κάθετα οτιδήποτε ρατσιστικό και προτιμούν να είναι όλοι αδικημένοι, παρά μόνο ένα μέρος του πληθυσμού. Αγαπούν και σέβονται όλους τους ανθρώπους ανεξαρτήτως χρώματος και καταγωγής.
Αυτό που μένει, είναι να δούμε αν για άλλη μια φορά θα επικρατήσει η άποψη των “λίγων” ή αν για ΜΙΑ φορά ο αγώνας των πολλών, θα ακουστεί και θα μπορέσει να αλλάξει κάπως τα δεδομένα. Θεωρητικά η ισότητα υπάρχει, απλώς κάποιες ζωές, για κάποιο λόγο θεωρούνται πιο “ίσες” από τις άλλες. Δυστυχώς όμως, για να υπάρξει πραγματική ισότητα δε φτάνουν οι διαδηλώσεις και τα συνθήματα, αλλά η ριζική αλλαγή των πραγμάτων τόσο σε κοινωνικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο.
