Σταμάτης Μαλέλης: Η ανασυγκρότηση της σοσιαλδημοκρατίας είναι εθνική ανάγκη

410

malelisΜε ένα άρθρο του στην ιστοσελίδα protothema.gr o Σταμάτης Μαλέλης υπογραμμίζει την ανάγκη για ανασυγκρότηση της σοσιαλδημοκρατίας προκειμένου ο χώρος να βρει μια νέα πολυδιάστατη ταυτότητα.

Ολόκληρο το άρθρο του Σταμάτη Μαλέλη:

Είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι η χώρα μας περνάει δύσκολες ώρες οι οποίες μπορούν να γίνουν ακόμη δυσκολότερες εάν συμβεί ακόμη και ένα απρόσμενο ατύχημα.

Η κυβέρνηση παίζει επικίνδυνα παιχνίδια με τους ευρωπαικούς θεσμούς χωρίς συγκεκριμένο σχέδιο και πυξίδα θυμίζοντας ένα πολύμορφο μπουλούκι που επιχειρεί να φοβήσει με κραυγές τον …αντίπαλο που παρεμπιπτόντως  είναι και σύμμαχος .

Η κυβέρνηση έχει επιλέξει τον εύκολο δρόμο του λαικισμού ο οποίος όμως μπορεί να αποβεί μοιραίος για τον τόπο και έχει θεοποιήσει την επικοινωνιακή πολιτική χρησιμοποιώντας τεχνάσματα παλαιότερων εποχών. Πολλές αντιφάσεις της κυβέρνησης προκαλούν θυμιδία Κάνουμε λάθος να θεωρούμε ολα αυτα γραφικά.  Είναι επικίνδυνα.

Τι άραγε να θέλει να επιτύχει με την Ευρώπη ο ΣΥΡΙΖΑ. Ν πιστέψουμε το αφελές οτι θέλει να την…αλλάξει. Και άν ναι πως με ποιό σχέδιο και ποιές συμμαχίες κοινωνικές και πολιτικές.

Κια αν υποθέσουμε οτι επιδιώκει κοινωνικές συμμαχίες με ποιούς είναι αυτές. Ποια κοινωνικά στρώματα και ποιές κοινωνικές ομάδες της Ευρώπης μπορούν να συνεργαστουν με την σημερινή κυβέρνηση.  Δεν υπάρχουν όσο και να ψάξει στην κεντρική ευρώπη. Ισως κάποιες κοινωνικές ομάδες στο νότο ,πολλές απο τις οποίες είναι περιθωριοποιημένες. Τα σχέδια της σημερινής συγκυβέρνησης ,έστω και αυτά τα θολά δεν αποτελούν όραμα των ευρωπαικών λαών που έχουν πολύ υψηλότερο επίπεδο διαβίωσης απο τον ελληνικό και δεν έχουν λόγο να  ρισκάρουν για μια χώρα που έχει ώς πολιτική της έναν ανόητο τσαμπουκά.

Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρα.

Μία δεξιά με ροπή στην ακροδεξιά , που απέτυχε να «σώσει¨ τη νχώρα γιατί είχε λάθος συνταγή. Μια δεξιά δεμένη στο άρμα παλιών συντηρητικών απόψεων και ξεπερασμένων εθνικοπατριωτικών ιδεών  η οποία σε πολλές περιπτώσεις μιμείται  την κυβέρνση στους ανέξοδους τσαμπουκάδες της. Η συνταγη της ελληνικής δεξιάς είναι δοκιμασμένη και πλήρως αποτυχημένη γιατι αποδέχεται την οικονομική εξάρτηση της χώρας απο το Κέντρο της Ευρώπης και δεν έχει καμιά πολιτική που θα οδηγήσει τη χώρα στην Ανάπτυξη εντός ευρωζώνης..

Οι πολίτες αυτής της χώρας , και αυτο δείχνουν και οι τελευταίες έρευνες, είναι εγλωβισμέμοι ανα΄πμεσα σε δύο παρατάξεις που έχουν πυρήνα τον λαικισμό.

Είναι ο ίδιος που βγαίνει απο τα χείλεη υπουργών της κυβέρνησης – που σε μία εβδομάδα έφεραν τον …σοσιαλισμο- και και απο αυτών της αντιπολίτευσης που θεωρούν ότι έχουμε …δικτατορία του προλεταριάτου.

Υπάρχει και ο άλλος δρόμος. Αυτός που μέχρι τώρα δεν έχει σχηματοποιηθεί , μετά την κρίση των τελευταίων δεκαετιών και αναζητεί την ταυτότητα του. Ο χώρος της σοσιαλδημοκρατίας, όπως και να τον θέλουν να τον ονομάσουν πολλοί. Αριστερη σοσιαλδημοκρατία, απλώς σοσιαλδημοκρατία, φιλελευθερός σοσιαλισμός, δημοκρατική παράταξη κ.α.

Ενας μεγάλος χώρος με μικρή έκφραση. Κανένα απο τα υπάρχοντα κόμματα δεν μπορεί να εκφράσει στο όλον του αυτο τον μεγάλο χώρο.

Τον εκφραστη , το υποκείμενο ,όμως αυτου του χώρου τον έχει ανάγκη ο τόπος.

Ο χώρος αυτός θα είναι πολυδιάστατος  .Σ αυτόν  εχουν θέση ιδεολόγοι της Ανανεωτικής Αριστεράς, της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας, του ευρωπαικού δημοκρατικου σοσιαλισμου, φιλελευθεροι και δημοκρατες.

Οι βασικόι άξονες στούς οποίους όλοι μπορούν να συμφωνήσουν  είναι.
– Η Ευρωπαική προοπτική της χώρας
– Το μικρό αλλα παραγωγικό και σωστά προσανατολισμένο κράτος και η ενίσχυση του κράτους πρόνοιας.
– Η ανάπτυξη μέσα απο συγκεκριμένο σχέδιο και καταμερισμό των παραγωγικών δυνάμεων και απαλλαγή της αγοράς απο κρατικίστικες αγκυλώσεις
– Το τέλος των συντεχνιών και του πελατειακού κράτους
– Η θωράκιση των δημοκρατικών θεσμών
– Η αντιμετώπιση των παθογενειών που οδήγησαν στη σημερινή τραγική κατάσταση
– Η φιλελευθεροποίηση της κοινωνίας.
– Η ενίσχηση της κουλτούρας οτι η Ευρώπη αποτελεί τον ασφαλέστερο δημοκρατικό χώρο για τις κατακτήσεις του οποίου αγωνίστηκαν εκατομμύρια πολίτες της.

Σε αυτούς τους άξονες μπορεί να συγκληθεί η μεγάλη παράταξη που θα ανοίξει λογαριασμούς με τον λαικισμο των δύο πλευρών.

Οσοι πάρουν την πρωτοβουλία πρέπει να απευθυνθούν σε όλους τους πολίτες που εντάσσουν τον εαυτόν τους σε αυτον τον χώρο αλλά και σε όλα τα αντίστοιχα κόμματα .

Η ιστορία επιβάλει την υπέρβαση των μικροηγεμονισμών αλλα και την περιχαράκωση μικρών χώρων που ικανοποιούν παρωχημένες θέσεις και  ματαιοδοξίες.

Η κίνηση του μεγάλου δημοκρατικού χώρου επιβάλεται. Ο καθένας άς πάρει τις ευθύνες του,