Και να που ξαφνικά η κεντροαριστερά και η σοσιαλδημοκρατία , θέματα ταμπού για πολλούς, άρχισαν να γίνονται πρωτοσέλιδα.
Σταμάτης Μαλέλης
Έχω γράψει πολλές φορές και πολλοί άλλοι , και επιμένουμε ,ότι κάθε πολιτικό υποκείμενο πρέπει να έχει τις κοινωνικές και πολιτικές του αναφορές.
Έχω γράψει πολλές φορές ότι το νέο γεννιέται από κάτω , από τις ανάγκες των πολιτών που πρέπει να αφουγκραστούν κόμματα , οργανώσεις ομάδες πολιτών.
Η χώρα παραπαίει. Πολιτικά οικονομικά, ηθικά. Πολιτικά η απάτη συνεχίστηκε με άλλη πολύχρωμη φορεσιά. Η κύρια αντίθεση της κοινωνίας «η εμείς η αυτοί» συνεχίζει να ταλανίζει τη χώρα. Γιατί ούτε αυτοί ούτε εκείνοι, έχουν να προσφέρουν την ολική ανατροπή που χρειάζεται η χώρα. Οικονομικά η Ελλάδα περιθωριοποιείται καθημερινά και περισσότερο. Φτωχοποιείται και επισήμως. Και εμείς όλοι καθόμαστε με σταυρωμένα χέρια χωρίς να αντιδρούμε στο «χάσιμο των γενεων». Το χάος έχει μεγαλώσει στις εργασιακές σχέσεις. Μόνο τυφλοί επαγγελματίες της πολιτικής δεν βλέπουν ότι οι νέοι δουλεύουν για δύο και τρία κατοστάρικά τα οποία δεν τα παίρνουν, και δουλεύουν δωδεκάωρα με την απειλή της απόλυσης. Με μια κυβέρνηση …αριστεράς ζούμε συνθήκες σύγχρονου δουλεμπορίου.
Την ίδια ώρα η κυβέρνηση βάζει φόρους , το μόνο που προφανώς ξέρει να κάνει και στραγγίζει την πραγματική οικονομία ισορροπώντας ανάμεσα στην ελεύθερη αγορά κι τη…δαιμονοποίηση της. Η ιδιότυπη κατάκτηση της κυβέρνησης. Υψηλοί φόροι και νεοφιλελευθερες μορφές εργασίας. Νομίζω πουθενά στον κόσμο δεν έχει εφαρμοστεί αυτό το μοντέλο. Οι κορυφαίοι οικονομολόγοι του πλανήτη σκίζουν τα πτυχία τους.
Νεοφιλελευθερισμός με μεγάλους φόρους και Κράτος . Το πετύχαμε και αυτό.
Όμως η χώρα παραπαίει και ηθικά. Οι επαγγελματίες απατεώνες εμφανίζονται κήνσορες και τιμητές την πάντων φορώντας τη λεοντή του προοδευτικού η του μεταρρυθμιστή.
Είναι βέβαιο ότι η χώρα πρέπει να βγεί από την κρίση και τον φαύλο κύκλο της υπανάπτυξης. Και εδώ χρειάζονται προτάσεις που θα εμπεριέχουν ρήξεις και όχι πανηγυράκια και συνάξεις ληγμένων πολιτικών που απλώς ψάχνουν ρόλο για τα προσωπικά υπαρξιακά τους προβλήματα. Δεν θέλω να γίνομαι σκληρός αλλά θεωρώ ότι ο ρόλος κάποιων επαγγελματιών της πολιτικής έχει τελειώσει. Δεν έχουν απολύτως τίποτα να προσφέρουν στην προσπάθεια για την αναγέννηση της νέας Δημοκρατικής Παράταξης. Θα τους κρίνει η ιστορία,
Οι προτάσεις λοιπόν δεν αρκεί να είναι ούτε γενικόλογες ούτε…λογικές. Οφείλουν να είναι ριζοσπαστικές και να δίνουν προοπτική για την ανατροπή της κρίσης
Ευρώπη και η σχέση μας μαζί της. Το κράτος, οι παρεμβάσεις του δημοσίου, η κατευθυνση της οικονομίαςείναι θέματα που μας απασχολούν.
Τι Ευρώπη θέλουμε? Ενιαία η πολλών ταχυτήτων? Θέλουμε Ευρώπη που οι κάτοικοι ενός μέλους της μεταναστεύουν στο άλλο για να ψάξουν μια καλύτερη ζωή η Ευρώπη με τις ίδιες ευκαιρίες για όλους τους πολίτες της
Τι κράτος θέλουμε και τι ακριβώς να κάνει. Και μην ακούω για το μικρότερο η μεγαλύτερο η για μεταρρυθμίσεις που δεν αφορούν κανέναν αλλά για αποτελεσματικό κράτος και επίσης μέχρι που πρέπει να φτάνει το μακρύ του χέρι. Ούτε άσπρο- μαύρο. Ούτε άφαντο κράτος αλλά ούτε και κράτος που ρυθμίζει την αγορά.
Ποιό μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης θα ακολουθήσουμεΛές και το έχουμε λυμένο. Ένας Δυτικός τρόπος ανάπτυξης, μια Ευρώπη και έξω από την πόρτα. Ε αυτό δεν είναι πολιτική πρόταση αλλά κομπογιαννιτισμός, Δεν γίνεσαι Σουηδία – που παρεμπιπτόντως έχει μεγάλο κράτος- με τις μεταρρυθμίσεις που προτείνουν οι επαγγελματίες πολιτικοί.
Η χώρα χρειάζεται το νέο που θα έρθει μέσα από ριζοσπαστικές αλλαγές και όχι από δηλώσεις καλής θελήσεως.
Από παλιά έγραφα ότι η κεντροαριστερά ως πολιτικός χώρος εκφράζει την πρόοδο σε όλα τα επίπεδα. Είναι κοινωνική ανάγκη με συγκεκριμένες πολιτικές και όχι στέγαστρο για κάλυψη προσωπικών αναγκών.
Στα κείμενα και στις τοποθετήσεις μου εξέφραζα πάντα τον προβληματισμό μου για το πώς θα γίνουν οι διεργασίες για τη δημιουργία της μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης.
Σε Αρθρο μου του 2007 στην Ελευθεροτυπία έγραφα ότι πολιτικά η κεντροαριστερά είναι η όσμωση ανανεωτικής αριστεράς , ριζοσπαστικού σοσιαλισμού δημοκρατικου φιλελευθερισμού και άλλων σύγχρονων ρευμάτων.
Οι ιδέες και τα ρεύματα αυτά είναι απαραίτητα για τη δόμηση του νέου πολιτικού εγχειρήματος.
Το όχημα που σήμερα μπορεί να οδηγήσει στη σύγχρονη σοσιαλδημοκρατική παράταξη είναι η Δημοκρατική Συμπαράταξη η οποία πρέπει κατ αρχήν, όπως γίνεται ,να λειτουργήσει σαν συνασπισμός η ομοσπονδία αριστερών και σοιαλιστικών δυνάμεων. Όμως εδώ ελλοχεύουν πολλοί κίνδυνοι. Ο κυριότερος από αυτούς είναι να μην καταλάβουν ορισμένα στελέχη ότι όλοι χρειάζονται ισότιμα στο νέο εγχείρημα. Η Δημοκρατική Συμπαράταξη δεν είναι ΠΑΣΟΚ plus. Εύχομαι κάποιοι να μην θέλουν να σκοτώσουν με την αλαζονεία τους το νέο που δημιουργείται. Ούτε να δούν τη ΔΗΣΥ ως όχημα τακτοποίησης προσωπικών εκκρεμοτήτων!
Τώρα με τα ταεπινείκια της διεύρυνσης η Δημοκρατική Συμπαράταξη οφείλει να προσδιορίσει τοχρόνοτου συνέδριο της. Εκεί θα δοθεί η μάχη των ιδεών. Και χρειάζονται όλες του προοδευτικού χώρου. Όλες αυτές που αντιμάχονται τον λαικισμό και τη Συντήρηση.
Εδώ είμαστε για να κρίνουμε και να κατακρίνουμε τα επόμενα βήματα της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Εδώ είμαστε για να διατηρήσουμε ζωντανή την αριστερή της καρδιά και όχι να τη ρίξουμε βορά στους σύγχρονους συντηρητικούς που δεν έχουν κανένα σχέδιο παρά μόνο αμφιλεγόμενη πολιτική προϋπηρεσία.
Πηγή: skai.gr
